Ο κανονικός Ολυμπιακός με Αϊντχόφεν

Απέναντι στην Αϊντχόφεν την ερχόμενη Πέμπτη (18/2-19.55) στο «Γ. Καραϊσκάκης», ο Ολυμπιακός δεν θα πρέπει να έχει καθόλου στο μυαλό του ό,τι συνέβη στη Λεωφόρο. Όπως δεν είχε και πολύ στο μυαλό του το ματς της Λεωφόρου στη διάρκειά του, ας το βγάλει εντελώς. Πάει, τελείωσε. Οι άλλοι ας πανηγυρίζουν που δεν θα πάρει αήττητος το πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός και που έχασε ένα παιχνίδι από δικά του σφάλματα, σε άμυνα και επίθεση.

Χωρίς Εμβιλά, Μπρούμα και με Βαλμπουενά, Ελ Αραμπί στον πάγκο, ο Ολυμπιακός είχε τον Παναθηναϊκό σαν τη γάτα με το ποντίκι για όλη τη διάρκεια της αναμέτρησης. Για την ακρίβεια από το 6΄κι έπειτα, όταν έγινε η πρώτη συνολική αμυντική ανορθογραφία. Να μπει ένα γκολ και να φταίνε όλοι στην άμυνα είναι σπάνιο, αυτό έγινε όμως.

Με βάση την εικόνα της υπεροχής του και την επιβολή του παιχνιδιού του στο μισό γήπεδο, ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να κάνει πολύ περισσότερες ευκαιρίες από αυτές που έκανε. Και μέχρι να δεχθεί το δεύτερο - επίσης αδικαιολόγητο (κι όχι μόνο για τον Σα) - τέρμα, αλλά και μετά από αυτό. Και μέχρι να μειώσει ο Ελ Αραμπί και στη συνέχεια.

Οι ευκαιρίες του Βρουσάι, του Χασάν, του Ανδρούτσου και του Μασούρα ήταν κλασικές και μία από αυτές να γινόταν γκολ, όλο το ματς θα άλλαζε. Ακόμη και με το 2-2 στο 90΄, μπορούσε να μπει και τρίτο στη συνέχεια. Αλλά, όπως είπαμε, προπονητής και παίκτες θα πρέπει ήδη να αφήσουν πίσω και αυτό το ματς. Διότι και ο Μαρτίνς κάπου μπλέχτηκε στο rotation και στις εσωτερικές αλλαγές. Άρχισε με 4-3-3, άλλαξε θέσεις γρήγορα στους δύο στόπερ, μετά το πήγε στο 4-2-3-1, στην επανάληψη σε 4-4-2 και ξανά με κινήσεις «ανακατέματος» της τράπουλας που δεν έφεραν το αποτέλεσμα.

Κι ο Μαρτίνς το νου του πιο πολύ τον είχε στο επόμενο παιχνίδι. Δεν είναι παράλογο. Ήθελε και στη Λεωφόρο να δείξει εμπιστοσύνη σε ολόκληρο το ρόστερ του, να βάλει συγκεκριμένο χρόνο τους πρωτοκλασάτους (τον Φορτούνη, τον Ματιέ, τον Ελ Αραμπί, τον Παπασταθόπουλο), να μη φορτώσει τον Λαλά, να μην ρισκάρει καθόλου με Μπρούμα, Εμβιλά.

Στην πραγματικότητα ο «μισός» Ολυμπιακός είχε βάλει στο... μισό γήπεδο τον Παναθηναϊκό (που ήταν αποφασιστικός, καλά οργανωμένος και με έξυπνη τακτική, για να μην τον αδικούμε) και τον «κοπανούσε». Αλλά τελικά έχασε. Και μπορεί να πικραίνει κάποιους το γόητρο και τα ρεκόρ, δεν είναι παράλογο. Μόνο που ο Ολυμπιακός έχει μπροστά του ματς Ευρώπης, δεν μπορεί να χάσει την ψυχραιμία και τη σωστή λειτουργία του από ένα ντέρμπι στο οποίο όλα πήγαν λάθος. Αφήστε τη διαιτησία, αν και θα μπορούσε να είναι επίσης αλλιώς όλο το ματς αν κάποιες αποφάσεις της ήταν σωστές. Και δεν αναφέρομαι στο πέναλτι. Σε άλλες περιπτώσεις για φάουλ που δεν δόθηκαν, για κόρνερ που δεν δόθηκαν και ειδικά για κάρτες που δεν δόθηκαν σε μαρκαρίσματα των γηπεδούχων.

Όμως ο Ολυμπιακός οφείλει να βλέπει μόνο τα ματς με την Αϊντχόφεν. Είναι πολύ σημαντικά. Για τον ίδιο και τη θέση του στο επόμενο Champions League. Το ελληνικό ποδόσφαιρο; Αυτό, ας πανηγυρίζει (σύσσωμο) που κάποιος, μια φορά κάθε δυο χρόνια, τον κερδίζει...