«Μια ζωή ακόμα»

Το «Μια ζωή ακόμα» του Bernhard Schlink, μετάφραση Απόστολος Στραγαλινός, εκδόσεις Κριτική, καταγράφει τη σύντομη πορεία προς τον θάνατο του 76χρονου καθηγητή ιστορίας του δικαίου Μάρτιν, παντρεμένου με τη σαφώς νεότερή του Ούλα και πατέρα του εξάχρονου Ντάβιντ.

Η οικογένεια δεν αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα ή εσωτερικές ρήξεις, αλλά ο προχωρημένος καρκίνος του παγκρέατος με τον οποίο έχει διαγνωστεί ο Μάρτιν αλλάζει τα πάντα μια και οι γιατροί δεν έχουν δώσει παραπάνω από έξι μήνες ζωής στον ασθενή. Δεν βρισκόμαστε στην εποχή του «Διαβάζοντας στη Χάννα», που έκανε τον Σλινκ γνωστό σε ολόκληρο τον κόσμο και του εξασφάλισε μια ζηλευτή θέση και για το ελληνικό αναγνωστικό κοινό.

Ο Σλινκ είναι σήμερα 81 ετών και μοιάζει εύλογο να επηρεάζεται κάπως η θεματική του από την ηλικία, χωρίς να καταλήγει, ωστόσο, σε πένθιμους τόνους. Μάλλον το ακριβώς αντίθετο ισχύει. Με μια ήρεμη και στοχαστική γραφή και σε ένα κλίμα που δεν επιτρέπει ποτέ στην εικόνα του σίγουρου τέλους να ενδώσει σε πεισιθάνατη λογική, ο Σλινκ εστιάζει στη σχέση του Μάρτιν με τον γιο του και τη γυναίκα του, αναδεύοντας όλα όσα, είτε αναμενόμενα είτε αναπάντεχα, πρόκειται να συμβούν κατά τη διάρκεια της διαδρομής.

Ο θάνατος και η καθημερινή πάλη μαζί του με προδικασμένο αποτέλεσμα, ο αφανής βίος του κεντρικού ήρωα και η αφανέστερη δικαίωσή του με μια μελαγχολία που διαποτίζει το κείμενο από την πρώτη μέχρι και την τελευταία αράδα, κάποιες αθεράπευτα τραυματικές σχέσεις με την οικογένεια της Ούλα, η θάλασσα σαν ύστατο καταφύγιο κι ένα ύφος γλυκιάς ανημπόριας και μάταιης αξιοπρεπείας είναι οι όροι με τους οποίους θα προσεγγίσει ο Σλινκ τον θάνατο, μακριά από διαμαρτυρίες, διδάγματα και νουθεσίες και πολύ κοντά στον σκληρό πυρήνα της ύπαρξης που λατρεύει, όσα κι αν μεσολαβήσουν, όσα κι αν παρεμβληθούν, τη ζωή εντός της συνεχούς, πάνω από την ατομική μοίρα και πέρα από οποιαδήποτε προσωπική ολιγωρία, ροής της.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ