Λάο Τσε: Έχει και η Ανατολή τον Όμηρό της

Τους παλιούς σοφούς κανείς δεν τους γνώρισε. Ήτανε βλέπεις τόσο λεπτοί και απόκρυφοι. Τουλάχιστον να βρω τα αχνάρια τους...

Προσεκτικοί σαν να διαβαίναν ποταμό, διστακτικοί σαν να παραμονεύει ο κίνδυνος, ευγενικοί σαν επισκέπτες, υποχωρητικοί σαν πάγος που έλιωνε, θολοί σαν λασπόνερα.

Ο Λάο Τσε είναι ένα πρόσωπο χωρίς υπόσταση, το αχνό αποτύπωμα κάποιου που περπάτησε κάποτε στην άμμο του χρόνου. Αυτή είναι η ευλογία των μεγάλων ποιητών - να γίνονται αχλή μέσα στην Ιστορία, μια φήμη που δεν επιβεβαιώνεται, μια διαρκής αμφιβολία στο μυαλό των κοινών θνητών.

Η θάλασσα είναι η βασίλισσα των ποταμών και των χειμάρρων, γιατί η στάθμη της είναι πιο χαμηλά. Ο ταπεινός μπορεί να οδηγήσει ολόκληρο πλήθος: μένει τελευταίος, οπότε δεν παρενοχλεί κανένα κι όλοι μπορούν να τον δεχτούν για οδηγό. Δεν αντιμάχεται, για αυτό δεν συναντά ανταγωνισμό.

Να κυβερνάς μια χώρα σαν να τηγανίζεις ένα ψάρι - τόσο απλά μα και προσεχτικά.

Τάο τε Κινγκ, Λάο Τσε, εκδόσεις εκκρεμές, Αθήνα 1983, Σχόλια και απόδοση, Γιώργος Αλεξάκης