Η «Ταβέρνα», οι «Σιδερώστρες» και ο «Υπέροχος Γκάτσμπι»

Η «Ταβέρνα» του Ζολά είναι ένα βιβλίο που για όσους αγαπούν τον γαλλικό νατουραλισμό παραμένει αναντικατάστατο ανάγνωσμα. Πρόκειται για το έβδομο στον εικοσάτομο αφηγηματικό κύκλο με τίτλο: Οι Ρουγκόν-Μακάρ.

Πρόκειται για μια μελέτη πάνω στον αλκοολισμό και στη φτώχεια κι αν ξέρουμε κάτι μετά βεβαιότητας είναι ότι ο συγγραφέας επηρεάστηκε σημαντικά από τον πίνακα του Ντεγκά «Οι Σιδερώστρες». Ο τρόπος που αποτύπωσε ο σπουδαίος γάλλος ζωγράφος την γυναίκα της εργατιάς αποτελεί εικαστικό επίτευγμα, το οποίο ένας λογοτέχνης σαν τον Ζολά δεν θα άφηνε να πάει χαμένο.

Στον πρόλογο του μυθιστορήματος ο Ζολά απορρίπτει τη γενική αντίληψη ότι όλοι οι άνθρωποι είναι κακοί, τυχαίνει απλά να διαφθείρονται από το περιβάλλον της φτώχειας και της σκληρής δουλειάς.

Αυτό όμως μας θυμίζει κάτι από την εισαγωγή του Φιτζέραλντ στον «Μεγάλο Γκάτσμπι».

Κάθε φορά που νιώθεις την ανάγκη να επικρίνεις κάποιον να θυμάσαι ότι δεν είχε ίσως τις δικές σου ευκαιρίες.

Η τέχνη και η λογοτεχνία δεν έπαψαν ποτέ να εμπνέει η μία την άλλη.