«Η τοξική εποχή μας», του Γιάννη Λούλη

Η διαδρομή προς την Τοξική Εποχή μας ξεκινά από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου. Οι δημοκρατίες πολλαπλασιάζονται. Σταδιακά όλα στραβώνουν. Οι τοξίνες έχουν δύο εστίες: Η μία αφορά την απόλυτη ανομία της Αμερικής, την καταρράκωση του διεθνούς δικαίου και το ποδοπάτημα των φιλελεύθερων αξιών. Η δεύτερη αφορά την εφαρμογή νεοφιλελεύθερων πολιτικών. Αυτές προκαλούν κοινωνικά ρήγματα και πολιτική πόλωση. Οι ανισότητες εκτοξεύονται. Στην Αμερική γεννιέται ο τραμπισμός και ο απόλυτος διχασμός.

Και όμως, από το 1945 έως το 1975 οι καπιταλιστικές δημοκρατίες είχαν πετύχει ένα πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό θαύμα καθώς το κράτος πρόνοιας ενσωμάτωνε όλη την κοινωνία. Όμως αυτό το πολιτικό πρότυπο γκρεμίζεται. Η ασυδοσία των ανεξέλεγκτων αγορών προκαλεί την παγκόσμια κρίση του 2007-2008. Το αποτέλεσμα είναι οι πλούσιοι να γίνουν πολύ πλουσιότεροι, ενώ η μεσαία τάξη υποβαθμίζεται και η εργατική ισοπεδώνεται. Οι οικονομικές ελίτ αποκτούν τεράστια επιρροή στον χώρο της πολιτικής, με ασήμαντους πολιτικούς ως ανδρείκελα.

Από το 2006 οι δημοκρατίες μειώνονται και γίνονται λιγότερο δημοκρατικές. Οι δικτατορίες αυξάνονται και γίνονται ακόμη πιο σκληρές. Ο Ρώσος δικτάτορας εισβάλλει στην Ουκρανία δηλώνοντας πως αυτή δεν υπάρχει ως αυτόνομη χώρα! Η υπέρμετρη επιρροή των οικονομικών ελίτ, η πόλωση, οι ανισότητες τραυματίζουν τις κοινωνίες. Αυτή είναι η Τοξική Εποχή μας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Ο συγγραφέας

Ο Γιάννης Λούλης γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια, όταν η πόλη ήταν ακόμη πρότυπο κοσμοπολιτισμού, κάτι που επηρέασε την οπτική του αλλά και την εξωστρεφή του δραστηριότητα. Απέκτησε το διδακτορικό του (Ph.D.) από το Πανεπιστήμιο του Cambridge και είναι μέλος του Emmanuel College. Απέκτησε επίσης MA από το Πανεπιστήμιο του Essex, στο τμήμα Ρolitical Βehaviour. Σπούδασε Νομικά στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο.

Σταδιακά, η επαγγελματική του δραστηριότητα στράφηκε στο πεδίο της στρατηγικής επικοινωνίας, στο οποίο εργάστηκε κυρίως εκτός Ελλάδος και ιδίως στην Κύπρο. Συμβούλεψε μεγάλες επιχειρήσεις και ομίλους με τον αδελφικό φίλο και συνέταιρό του Γιάννη Δημάκη, ενώ στον χώρο της πολιτικής ήταν ο σύμβουλος στρατηγικής για την εκλογή, ως Προέδρων, των Γλαύκου Κληρίδη, Δημήτρη Χριστόφια και Νίκου Αναστασιάδη. Στην Ελλάδα η μοναδική πολιτική συνεργασία του ήταν τεχνοκρατικού χαρακτήρα με τον Κώστα Καραμανλή. «Δάσκαλοί» του στα πρώτα βήματά του ήταν οι Αμερικανοί Sawyer & Αssociates, θρύλοι στον τομέα αυτόν.

Αρθρογράφησε σε πολλές εφημερίδες και επιστημονικά περιοδικά εντός και εκτός Ελλάδος. Σήμερα γράφει ένα ολοσέλιδο άρθρο τον μήνα για την Εφημερίδα των Συντακτών.

Τα βιβλία του για το ελληνικό πολιτικό σκηνικό είναι πολλά. Το 1995 προειδοποίησε για την Κρίση της Πολιτικής στην Ελλάδα. Ακολούθησαν βιβλία του στις εκδόσεις Λιβάνη. Aπό τις Eκδόσεις Καστανιώτη, την εποχή της μεγάλης κρίσης, εκδόθηκαν τέσσερα βιβλία του (2011, 2012, 2014, 2015), καθώς και το βιβλίο που θεωρεί έργο ζωής: Στις ρίζες του Κακού: Πώς και γιατί εκτροχιάστηκε η Μεταπολίτευση (2018).

Αντίστοιχο έργο ζωής στα διεθνή θέματα ο συγγραφέας θεωρεί το παρόν βιβλίο. Και τούτο διότι ενσωματώνει τέσσερα βιβλία του για το διεθνές σκηνικό: Η επικίνδυνη υπερδύναμη, No happy end, Ομπάμα: Πώς γκρεμίστηκαν οι αυταπάτες, Άνομος κόσμος: Πώς φτάσαμε στην εποχή Τραμπ (2019).

Eνδεικτικά, άρθρα και αναλύσεις του έχουν δημοσιευθεί σε ξένες επιθεωρήσεις, όπως Foreign Affairs, Encounter, Byzantine and Μodern Greek Studies, Communist Studies κ.ά. Για μια δεκαετία αρθρογραφούσε στη Wall Street Journal. Μια μονογραφία του είναι το Greece under Papandreou (Λονδίνο 1995). Ενώ το διδακτορικό του τιτλοφορείται The Greek Communist Party, 1940-1944 (Croom Helm, Λονδίνο 1982).

Και μια προσωπική νότα: Ο Γιάννης Λούλης διατηρεί πλέον μόνο λίγες επιλεγμένες δραστηριότητες στο εξωτερικό. Ενώ απολαμβάνει, ως χειμερινός κολυμβητής, εκείνο που αποκαλεί, μαζί με τον εξαίρετο δήμαρχο Ανδρέα Κονδύλη, «το κρατίδιο του Αλίμου». Ένα κρατίδιο με σπάνια ποιότητα ζωής!