Οι Αντιγόνες του Στάινερ - ένα βιβλίο κλασικό (εκδόσεις Καλέντη)

Στον αστερισμό των 7 σωζόμενων τραγωδιών του Σοφοκλή, η «Αντιγόνη» θεωρείται το λαμπρότερο αστέρι. Αυτή η υπερβολική, συχνά, εκτίμηση αφορούσε άλλοτε τη μορφή της ηρωίδας, άλλοτε το ίδιο το έργο, άλλοτε έναν ασαφή συνδυασμό και των δύο. «Έχετε δίκιο όσον αφορά την "Αντιγόνη"» έγραφε ο Σέλεϊ στον Τζον Γκίζμπορν (John Gisborne) τον Οκτώβριο του 1821. «Τι υψηλή εικόνα γυναίκας ! Και τι να πει κανείς για τα χορικά, ιδιαίτερα για τον λυρικό κομμό του ισόθεου θύματος; Και οι απειλές του Τειρεσία, και το πόσο γρήγορα βγαίνουν αληθινές; Κάποιοι από εμάς έχουμε αγαπήσει μια Αντιγόνη, σε μια προηγούμενη ζωή, κι αυτό μας κάνει να μη βρίσκουμε πλήρη ικανοποίηση σε κανέναν θνητό δεσμό».
Στις διαλέξεις για την Αισθητική (1820-1829), ο Χέγκελ αποκαλεί αυτό το έργο «ένα από τα υψηλότερα και τα πιο ολοκληρωμένα, από κάθε άποψη, έργα τέχνης που δημιούργησε ποτέ η ανθρώπινη προσπάθεια». Στις διαλέξεις του για την ιστορία της φιλοσοφίας, που δόθηκαν μεταξύ 1819 και 1830, επικαλείται την ηρωίδα, «την ουράνια Αντιγόνη, την ευγενέστερη μορφή που εμφανίσθηκε ποτέ στη Γη...» (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)