Το «βαμμένο πουλί» του Jerzy Kosinski από τις εκδόσεις Μεταίχμιο

Μια συγκλονιστική αφήγηση με θέμα την οδύσσεια ενός εξάχρονου αγοριού στην Ανατολική Ευρώπη κατά τη διάρκεια του Β' Παγκόσμιου πολέμου. Ενα κλασικό πλέον βιβλίο το οποίο όταν πρωτοεκδόθηκε, το 1965, δίχασε την κριτική - άλλοι το αποθέωσαν και άλλοι κατηγόρησαν τον συγγραφέα του ότι περιγράφει υπερβολικά βίαιες σκηνές. Ο Κοζίνσκι υπέφερε για πολλά χρόνια λόγω αυτού του βιβλίου: Η έκδοση απαγορεύτηκε στην Πολωνία, τη γενέτειρά του, και η οικογένειά του υπέστη προπηλακισμούς από Ανατολικοευρωπαίους οι οποίοι θεωρούσαν ότι το βιβλίο έθιγε τον πολιτισμό τους. Το έργο του όμως άντεξε στον χρόνο και σήμερα θεωρείται κλασικό, επειδή ακριβώς περιγράφει μοναδικά την ίδια τη φύση της βαναυσότητας αλλά και την πάλη για επιβίωση. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

- "Ένα από τα καλύτερα βιβλία... γραμμένο με βαθιά ειλικρίνεια και ευαισθησία". (Ελί Βιζέλ, συγγραφέας)
- "Ένα ισχυρό πνευματικό ράπισμα, γιατί ο Κοζίνσκι καταφέρνει να ισορροπήσει ανάμεσα στο πιθανό και το πραγματικό". (Άρθουρ Μίλερ, συγγραφέας)

Το "Βαμμένο Πουλί", ένα μυθιστόρημα του Jerzy Kosinski, περιγράφει την ιστορία ενός σκουρόχρωμου αγοριού που περιπλανιέται στην Ανατολική Ευρώπη κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, βιώνοντας την απόρριψη και την προκατάληψη. Στο βιβλίο αυτό ένας κυνηγός διασκεδάζει μ’ έναν διεστραμμένο τρόπο. Αιχμαλωτίζει ένα πουλί από κάποιο σμήνος και του βάφει τα φτερά με όμορφα, ζωηρά χρώματα. Μετά το αφήνει ελεύθερο. Όταν το πουλί φτερουγίζει για να ενταχθεί πάλι στο σμήνος του, οι σύντροφοί του του επιτίθενται και το ξεσκίζουν με τα ράμφη τους, ώσπου το άτυχο πλάσμα πέφτει άψυχο στο έδαφος. Είναι εμφανής ο συμβολισμός του συγγραφέα, ο οποίος είχε και ο ίδιος υποστεί τα πάνδεινα λόγω της διαφορετικότητάς του. Ο ρατσισμός, ο φανατισμός και η προκατάληψη είναι Λερναίες Ύδρες που δεν είναι εύκολο να τις αποκεφαλίσεις. Το χρώμα, οι πεποιθήσεις, η εμφάνιση, το βάρος, το φύλο, η ηλικία, το καθετί, μπορεί να στιγματίσει άτομα και ομάδες. Είναι λυπηρό, είχε πει ο Αϊνστάιν, το ότι στην εποχή μας είναι ευκολότερο να διασπάσουμε ένα άτομο, παρά μια προκατάληψη. Όπως επισημαίνουν πρόσφατες έρευνες, οι κυρίαρχες σύγχρονες εκδοχές του ρατσισμού στην Ευρώπη και την Αμερική διαφέρουν από παλαιότερες, επειδή δεν είναι πλέον κραυγαλέα εμφανείς. Είναι συγκεκαλυμμένες και έμμεσες, λόγω του ότι κανείς δεν θέλει να χαρακτηρίζεται ρατσιστής. (Ευγένιος Τριβιζάς, συνέντευξη στη LIFO 4-4-2012)