"Το θέλει ο άνθρωπος να μιλά και να ξαλαφρώνει".

"Ήταν η μέρα που γύριζα στην Μυτιλήνη από τα κάτεργα της Ανατολής. Η αποβάθρα ήταν γεμάτη κόσμο. Όλοι ήθελαν να μου σφίξουν το χέρι, να μου μιλήσουν, να με ρωτήσουν για τους δικούς τους που είχαν μείνει στην απέναντι αιολική γη... Με πλησιάζει τότε ο Μυριβήλης. Μου σφίγγει το χέρι και με ρωτάει :
- Τι σκοπεύεις να κάνεις τώρα;
- Να ξεχάσω! είπα απλά.
- Πρέπει να τα γράψεις όλα.
- Όλα; ρώτησα με αγωνία.
- Όλα! "

Η περιγραφή του παραπάνω στιγμιότυπου ανήκει στον Ηλία Βενέζη που στις 3/8/1973 αφήνει την τελευταία του πνοή, αλλά και πολύ σημαντικά έργα: Αιολική γη, Γαλήνη, Το νούμερο 31328...
Ευτυχώς, ακολούθησε την συμβουλή -παρότρυνση του Στρατή Μυριβήλη. Άλλωστε, όπως και ο ίδιος είχε πει:
"Το θέλει ο άνθρωπος να μιλά και να ξαλαφρώνει".

Την ίδια ημερομηνία, στις 3/8, δύο χρόνια αργότερα, το 1975, φεύγει από τον μάταιο τούτο κόσμο ένας άλλος σπουδαίος των ελληνικών γραμμάτων και τεχνών, ο Ανδρέας Εμπειρίκος. Μέγας Ανατολικός, Υψικάμινος, Ενδοχώρα, είναι κάποιοι ενδεικτικοί τίτλοι της εργογραφίας του ποιητή και ψυχαναλυτή που χαριτολογώντας έλεγε με ανάλαφρο και περιπαικτικό τρόπο βαθιές και δύσκολες αλήθειες :
" Υπάρχει ο Μαρξ, υπάρχει και η σαρξ".

"Γιατί δεν υπάρχουν έρωτες νόμιμοι, ή μη νόμιμοι. Υπάρχουν μόνον έρωτες χωρίς επίθετο".
Μαζί του φαίνεται να συμφωνεί ο Άγγελος Τερζακης, ο συγγραφέας ενός από τα σημαντικότερα ιστορικά μυθιστορήματα της νεοελληνικής λογοτεχνίας, "Πριγκιπέσα Ιζαμπώ":

"Λένε τον παράνομο έρωτα πρόστυχο. Ψέματα! Ο νόμιμος έρωτας είναι ο πρόστυχος, γιατί έχασε αυτό το μυστηριακό, το αμαρτωλό, το μαρτύριο που σε ξεσκίζει".
Και ο Τερζακης, 3/8, αποχωρησε από τα εγκοσμια. Το 1979. Έχοντας προλάβει να καταθέσει κάποιες μεγάλες και πάντα επίκαιρες αλήθειες:

"Θελήσαμε να απελευθερωθούμε από τον Θεό και υποδουλωθήκαμε στον Χρόνο".

"Η πολιτική είναι όπως τα παγόβουνα. Αυτό που φαίνεται είναι το πολλοστημόριο του πραγματικού. Το κύριο σώμα είναι υποβρύχιο -παζάρια, συναλλαγές, ελιγμοί. Κι ο κοσμάκης διαβάζοντας και μαθαίνοντας αυτά που οι αφεντάδες του θέλουν, νομίζει ότι μπορεί να κρίνει. Σάμπως να διέθετε τα πραγματικά δεδομένα".