Το «Σημειολογικό αντάρτικο»

Οι εκδόσεις Μετρονόμος παρουσιάζουν το βιβλίο του Θανάση Διαμαντόπουλου «Σημειολογικό αντάρτικο» σήμερα Τρίτη 14 Δεκεμβρίου και ώρα 20.30 στο Φουάρ Restaurant & Bar (Μητροπόλεως 72).

Tο σημειολογικό Αντάρτικο ήταν η στήλη που είχε ο συνεργάτης του Gala, Θανάσης Διαμαντόπουλος στην καθημερινή αθλητική εφημερίδα "Φίλαθλος" από το 1996 ως το 2000. Οι ήρωες της ήταν πρόσωπα από διαφορετικούς κόσμους.

Η μακαρίτισα, πλέον, θεία Νίκη, ο dj Akylla, ο δρ. Σποκ, ο "έχων τα σκήπτρα της λογικής" και βέβαια ο Σημιτάνθρωπος που το "λίγα λόγια, πολύ μουσική" του Σημειολογικού Αντάρτικου είχε μετατρέψει, σύμφωνα με τότε πληροφορίες του Αποδυτηριάκια, σε κυβερνητικό σύνθημα.

Η στήλη διακόπηκε με τη στρατιωτική θητεία του Θανάση Διαμαντόπουλου στο Πολεμικό Ναυτικό -τότε που πήγαιναν ακόμα «κληρωτοί» ναύτες στα καράβια από όπου δεν μπορούσε να συνεχίσει τη συνεργασία με την εφημερίδα.

Εν συνεχεία εγκατέλειψε την Ελλάδα για να ζήσει στη Γαλλία και συγκεκριμένα στο Παρίσι για πέντε χρόνια όπου σπούδασε και άρχισε να δουλεύει ως ανταποκριτής για ελληνικά περιοδικά. Λίγο το γεγονός ότι έπρεπε να στέλνει ρεπορτάζ και όχι τις σκέψεις του πάνω στα δρώμενα της Γαλλικής πρωτεύουσας και επίσης το ότι εκεί έγινε πατέρας, τον έκαναν να ακούει περισσότερο τους άλλους. Έτσι άρχισε να κάνει συνεντεύξεις.

Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι: Νίκος Καραγιανίδης, εκδότης της εφημερίδας «Φίλαθλος» και ο Δημήτρης Μανιάτης, δημοσιογράφος στην εφημερίδα «Τα Νέα», συγγραφέας. Αποσπάσματα από το βιβλίο θα διαβάσει ο ηθοποιός Γιώργος Πυρπασόπουλος.

Σύμφωνα με τον συγγραφέα: «Αυτό το βιβλίο είναι μια επιλογή από τα κείμενα της στήλης ‘‘Σημειολογικό αντάρτικο» που δημοσιευόταν καθημερινά, πλην Δευτέρας, στη δεύτερη σελίδα της εφημερίδας Φίλαθλος. Η στήλη ξεκίνησε από το 1996 και κράτησε μέχρι το 2000. Διακόπηκε με τη στρατιωτική μου θητεία στο Πολεμικό Ναυτικό -τότε που πήγαιναν ακόμα «κληρωτοί» ναύτες στα καράβια από όπου δεν μπορούσα να συνεχίσω τη συνεργασία με την εφημερίδα. Εν συνεχεία εγκατέλειψα την Ελλάδα για να ζήσω στη Γαλλία και συγκεκριμένα στο Παρίσι για πέντε χρόνια όπου σπούδασα και άρχισα να δουλεύω ως ανταποκριτής για ελληνικά περιοδικά. Λίγο το γεγονός ότι έπρεπε να στέλνω ρεπορτάζ και όχι τις σκέψεις μου πάνω στα δρώμενα της Γαλλικής πρωτεύουσας και επίσης το ότι εκεί έγινα πατέρας, με έκαναν να ακούω περισσότερο τους άλλους. Έτσι άρχισα να κάνω συνεντεύξεις. Η ζωή με έκανε λιγότερο μάτσο και περισσότερο φεμινιστή παρόλο που η στήλη μπορεί να βγάζει ένα άλλο κλίμα, θα έλεγα ότι αυτό εκφράζει περισσότερο τον εαυτό μου εκείνης της εποχής παρά τον σημερινό. Δεν είναι λογικό; Ανήκω στους ανθρώπους που εξελίσσονται και αλλάζουν συνεχώς. Αυτό που κρατώ από τότε είναι κάποιες ‘‘αιώνιες αλήθειες’’ που εκφράζονται σχεδόν σε κάθε κείμενο. Και ο χαβαλές, που στο δημόσιο λόγο τον ασκώ λιγότερο πλέον αλλά στην προσωπική ζωή συνεχίζω να παίρνω τον εαυτό μου και τη ζωή ελαφριά.»