ΝΕΚΥΙΑ | Γιάννης Αγγελάκας & Χρήστος Παπαδόπουλος

«Ονειρεύτηκα μια υποβλητική αφήγηση της Οδύσσειας» δηλώνει ο Γιάννης Αγγελάκας και έρχεται, για πρώτη φορά, στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης με ένα υβριδικό θέαμα που δεν είναι συναυλία ούτε παράσταση. Είναι ηχοτροπική κατάσταση.

Στις 21 Δεκεμβρίου, τη μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου, θα οδηγηθούμε στο πιο απόκοσμο, μυστικιστικό και σχεδόν αποκρυφιστικό ομηρικό τοπίο: εκείνο της ραψωδίας, όπου περιγράφεται η κάθοδος του Οδυσσέα στον Άδη.

Ο θεατής δεν προσκαλείται σε μια συνηθισμένη παράσταση χορού ή θεάτρου. Δεν παρακολουθεί μια συναυλία, αλλά μια ηχοτροπική κατάσταση σαν τελετή. Μια ξεχωριστή εμπειρία «καθόδου», με συνοδοιπόρους τη μουσική σύνθεση του Αγγελάκα και τις εικόνες του Παπαδόπουλου. Την αφήγηση από σκηνής αναλαμβάνουν η Όλια Λαζαρίδου, αλλά και ο Γιάννης Αγγελάκας. Μαζί με δύο μουσικούς, τέσσερις γυναικείες φωνές και τον ηχητικό σχεδιασμό του Coti Κ., μας συντροφεύουν σε μια "surround" κατάβαση στον Άδη, στο θυμικό και στον εαυτό μας.

ΝΕΚΥΙΑ
Βασισμένο στη ραψωδία λ της Οδύσσειας του Ομήρου

Τη μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου, θα οδηγηθούμε στο πιο απόκοσμο, μυστικιστικό και σχεδόν αποκρυφιστικό ομηρικό τοπίο.

1985
Δύο χρόνια μετά τη δημιουργία τους, και ενώ ο Μπάμπης Παπαδόπουλος έχει αντικαταστήσει τον αρχικό κιθαρίστα Μιχάλη Κανατίδη που έφυγε πρόωρα από τη ζωή, μέσα σε δύο μόλις μέρες οι Τρύπες ηχογραφούν το πρώτο, ομώνυμο άλμπουμ τους στο στούντιο «Αγροτικόν» του σπουδαίου Νίκου Παπάζογλου, με μηχανικό ήχου τον ίδιο. Το ντεμπούτο κυκλοφορεί λίγους μήνες αργότερα από τη νεοσύστατη τότε Ano Kato Records. Τίποτα δεν θα ήταν ποτέ ξανά το ίδιο.

1987
Γιάννης Αγγελάκας, Γιώργος Καρράς, Μπάμπης Παπαδόπουλος και Γιώργος Τόλιος (που αντικατέστησε τον Κώστα Φλωροσκούφη στα τύμπανα) μπαίνουν ξανά στο «Αγροτικόν», για να ηχογραφήσουν το επόμενο άλμπουμ τους. Η σχέση με την Ano Kato έχει διαρραγεί, όμως ο διορατικός Γιάννης Πετρίδης, διευθυντής τότε της Virgin, τους καλωσορίζει στο μεγάλο label. Το «Πάρτυ στον 13ο όροφο» κυκλοφορεί και κερδίζει αμέσως μια θέση ανάμεσα στους καλύτερους δίσκους στην ιστορία του ελληνικού ροκ.

1988
Εκδίδεται η πρώτη συλλογή κειμένων και στίχων του Γιάννη Αγγελάκα, με τίτλο «Σάλια, μισόλογα και τρύπιοι στίχοι».

1990
Τους δύο τελευταίους μήνες της χρονιάς, η μπάντα ηχογραφεί το άλμπουμ «Τρύπες στον Παράδεισο», και πάλι στο «Αγροτικόν» του Νίκου Παπάζογλου. Τρίτο κατά σειρά άλμπουμ και, κατά γενική ομολογία, το καλύτερό τους μέχρι τότε. Την ίδια χρονιά, στις τάξεις της μπάντας περνάει και επίσημα ο κιθαρίστας των θρυλικών Mushrooms, Ασκληπιός Ζαμπέτας, ενώ εντείνεται και η παρουσία μιας ακόμα μεγάλης μορφής της «σκηνής της Θεσσαλονίκης», του Γιώργου Χριστιανάκη στα πλήκτρα.

1991
Οι Τρύπες παίζουν για πρώτη φορά ζωντανά στον Λυκαβηττό. Με περισσότερους από τρεις χιλιάδες θεατές, αυτή ήταν η μεγαλύτερη τους συναυλία μέχρι τότε.

1993
Η χρονιά του big bang για το ελληνόφωνο ροκ, μιας και οι Τρύπες κυκλοφορούν το άλμπουμ «Εννιά πληρωμένα τραγούδια». Ο Γιάννης Αγγελάκας περιγράφει την οριακή συγκυρία: «Οι Τρύπες στην απόλυτη συντροφική στιγμή τους. Ήμασταν όλοι παρόντες εκεί από την πρώτη ώς την τελευταία στιγμή της ηχογράφησης, ενωμένοι ψυχικά, πνευματικά και δημιουργικά […] έτοιμοι να υπερβούμε τη μοίρα του περιθωριακού ροκ συγκροτήματος στην Ελλάδα και χωρίς να νερώσουμε στάλα το κρασί μας για να ανοιχτούμε σε μεγάλα ακροατήρια. Το νιώθαμε πως μας περιμένουν καλύτερες μέρες, δημιουργικά και συναυλιακά».

Την ίδια χρονιά, Αγγελάκας και Καρράς κυκλοφορούν σε 12’’ βινύλιο το «Υπέροχο τίποτα», έναν συγκλονιστικό ηλεκτροακουστικό δίσκο. Στη μετέπειτα κυκλοφορία του σε CD θα συμπεριληφθούν και τα τραγούδια που έγραψε ο Γιάννης Αγγελάκας για το σάουντρακ της ταινίας «Η εποχή των δολοφόνων» του Νίκου Γραμματικού.

1994
Στις 25, 26, 27 και 28 Φεβρουαρίου οι Τρύπες παίζουν live στο Ρόδον και λίγους μήνες μετά οι καλύτερες στιγμές αυτών των συναυλιών αποτυπώνονται στο άλμπουμ «Κράτα το σώου μαϊμού». Ανάμεσά τους, φυσικά, και το θρυλικό τραγούδι «Ασφάλεια».

Την ίδια χρονιά, όμως, το συγκρότημα βιώνει και μία από τις πιο δύσκολες στιγμές της πορείας του. Στις 30 Σεπτεμβρίου, και ενώ παίζουν στον Λυκαβηττό, ένα τσούρμο ανεγκέφαλοι επιτίθενται στον χώρο με πέτρες και λοστούς, με αποτέλεσμα τον τραυματισμό θεατών. Την επομένη, η «Ελευθεροτυπία» κυκλοφορεί με ένα πρωτοσέλιδο-μνημείο λαϊκισμού και τίτλο «Ροκ Αίμα».

1996
Η πλειονότητα των φαν του συγκροτήματος θεωρεί ότι το «Κεφάλι γεμάτο χρυσάφι» είναι το καλύτερο άλμπουμ της μπάντας. Το ίδιο πιστεύει και ο Γιάννης Αγγελάκας: «Η ηχογράφηση του δίσκου έγινε στο στούντιο Magnanimus του Γιώργου Πεντζίκη, τον Φεβρουάριο και Μάρτιο του 1996, και την ηχοληψία, μείξη και παραγωγή του ανέλαβαν οι Τίτος Καργιωτάκης και Χρήστος Χαρμπίλας. Είναι ο αγαπημένος μου μουσικά και στιχουργικά δίσκος από Τρύπες».

1998
Το καλοκαίρι παίζουν στο Rockwave και βγαίνουν στη σκηνή πριν από τον Nick Cave και τους Bad Seeds.

1999
Οι Τρύπες κυκλοφορούν τον έκτο τους δίσκο, που θα αποδειχτεί και ο τελευταίος τους. «Ο Χριστιανάκης έβαλε στο τέλος του "Όλα είναι δρόμος" τον ήχο από μια κινηματογραφική μηχανή προβολής τη στιγμή που τελειώνει η κορδέλα του φιλμ και συνεχίζει το ένα καρούλι να γυρνά μόνο του. Όλοι το ξέραμε. Η ταινία είχε τελειώσει» έχει πει ο Γιάννης Αγγελάκας. Την ίδια χρονιά κυκλοφορεί και η δεύτερη συλλογή κειμένων και στίχων του, με τίτλο «Πώς τολμάς και νοσταλγείς, τσόγλανε;».

2002
Ο Γιάννης Αγγελάκας πρωταγωνιστεί στην ταινία «Ο χαμένος τα παίρνει όλα», την έβδομη μεγάλου μήκους του σπουδαίου Νίκου Νικολαΐδη, ενώ γράφει και το σάουντρακ. Το ομώνυμο τραγούδι παραμένει μέχρι σήμερα ένα από τα πιο δημοφιλή του.

2005
Έχοντας ιδρύσει τη δική του, ανεξάρτητη δισκογραφική (All Together Now), κυκλοφορεί δύο εξαιρετικούς και αλλιώτικους μεταξύ τους δίσκους: «Οι ανάσες των λύκων» με τον τσελίστα Νίκο Βελιώτη και «Από ‘δω και πάνω» με τους Επισκέπτες, το πρώτο μετά τις Τρύπες συγκρότημά του – πολυπληθές και γι’ αυτό βραχύβιο. Το «Σιγά μην κλάψω» δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο.

2009
Υπογράφει το σάουντρακ της ταινίας «Ψυχή βαθιά» του Παντελή Βούλγαρη και κερδίζει το βραβείο Πρωτότυπης Μουσικής στα Βραβεία της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου.

2010
Σε σκηνοθεσία Αγγελικής Αριστομενοπούλου, προβάλλεται και βραβεύεται στο 12ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Θεσσαλονίκης το ντοκιμαντέρ «Ταξιδιάρα ψυχή», μια καταγραφή της μουσικής διαδρομής του Γιάννη Αγγελάκα, από τις Τρύπες μέχρι τους έθνικ πειραματισμούς του.

2016
Η πρώτη δισκογραφική του κατάθεση με το νέο του συγκρότημα. Ο Γιάννης Αγγελάκας και οι 100ºC κυκλοφορούν το άλμπουμ «Ήσυχα τραγούδια για ανέμελα λιβάδια».

2019
Τον Νοέμβριο κυκλοφορεί το βιβλίο του, «Ο μεγάλος μαθητής και ο μικρός δάσκαλος», καθώς και άλλο ένα πειραματικό άλμπουμ με τον Νίκο Βελιώτη, με τίτλο «Λύκοι στη χώρα των θαυμάτων», στο οποίο διασκευάζουν από Μάρκο Βαμβακάρη μέχρι Rotting Christ. Όλα αυτά τα παρουσιάζουν ζωντανά το πρώτο καλοκαίρι της πανδημίας στο Ηρώδειο.

2022
«Ακόμα περπατάω» είναι ο τίτλος του τραγουδιού που ανοίγει το άλμπουμ «Έχω κέφια», το δεύτερό του με τους 100ºC, ενώ το βίντεο κλιπ θυμίζει σε πολλούς φαν το αντίστοιχο για το «Εδώ».

2023
Έχοντας στο πλευρό του τους 100°C, το πολυφωνικό σχήμα Διώνη, καθώς και τρίο εγχόρδων, ο Γιάννης Αγγελάκας παρουσιάζει την «Ηλεκτρική καρέκλα στο Ηρώδειο», διατρέχοντας όλη την πορεία του και κάνοντας ένα εμφατικό sold-out.

Επόμενος σταθμός η Κεντρική Σκηνή της Στέγης. Με την Όλια Λαζαρίδου και τον Γιάννη Αγγελάκα να αφηγούνται, δύο μουσικούς, τέσσερις γυναικείες φωνές και το sound design του Coti K. να τους πλαισιώνουν, στις 21 Δεκεμβρίου θα κάνει πρεμιέρα η «Νέκυια» του Ομήρου. Γιατί ο Αγγελάκας ονειρεύτηκε «μια υποβλητική αφήγηση της Οδύσσειας».