Βελιγράδι - Μια πόλη γεννιέται

Το Βελιγράδι, το Βερολίνο των Βαλκανίων, διατηρεί τα πρωτεία που του δίνει η ίδια η Ιστορία και οραματίζεται ένα μέλλον αντάξιο των ευρωπαϊκών μητροπόλεων. Στα μέσα ενός ορφανού Αυγούστου -θα περίμενε κανείς ότι οι κάτοικοί του έχουν στην κυριολεξία πετάξει μακριά- η πόλη σε υποδέχεται ολοζώντανη και γεμάτη ιδέες.

Η πρωινή βόλτα στο κάστρο, ένα είδος «Απαγορευμένης πόλης, δίνει στον επισκέπτη μια ιδέα για την στιβαρή περιπέτεια της Σέρβικης ψυχής ανά τους αιώνες. Το πρωτοποριακό Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης , το πρώτο στην Ευρώπη, παρακαλώ, είναι βέβαια κλειστό αλλά με τις εργασίες για τη φιλοξενία μιας συλλογικής έκθεσης της Μαρίνα Αμπράμοβιτς υπόσχεται ένα καυτό πολιτιστικό φθινόπωρο.

Και από εκεί και πέρα, τι να πρωτοδεί κανείς: το ευρηματικό μουσείο Νίκολα Τέσλα αλλά και το Εθνικό μουσείο με τα αμέτρητα εκθέματα αρχαιολογίας, Ιστορίας και Τέχνης, παραπέμπουν στους μεγάλους εκθεσιακούς χώρους της Ευρώπης∙ ο καθεδρικός ναός τους Αγίου Πέτρου, ο Άγιος Σάββας, η Ορθοδοξία με όρους δυτικοευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής.

Όλα στην πόλη μυρίζουν Ευρώπη, όλα είναι σαν να φωνάζουν με κάθε επισημότητα στον επισκέπτη «Ανήκομεν εις την Δύσιν». Ακόμα και ο πεζόδρομος της κοσμοπλημμυρισμένης Κνέζ Μιχαϊλοβα παραπέμπει σε νυχτερινό Βιεννέζικο δρόμο. Και στο τέλος σε μια από τις πιο κομψές πλατείες, το κερασάκι στην τούρτα: Filmstreet Festival.

Κινηματογράφος για όλους σε συνθήκες Αθηναϊκού θερινού σινεμά. Στο μεταξύ, στις μεγάλες λεωφόρους που έρχονται και φεύγουν από το Βελιγράδι, ο απόηχος από την εντατική ανοικοδόμηση χάνεται αργά το δειλινό.

Βελιγράδι – μια πόλη γεννιέται.