Ποίηση σημαίνει διά βίου ανάγνωση

Η μεγάλη ποίηση είναι πάντοτε υστερόχρονη. Ο δημιουργός της προοικονομεί μια ζωή, τη δική μας ζωή για την ακρίβεια, συγκεφαλαιώνοντας τις εμπειρίες, τα πιθανά συναισθήματα, τα πάθη και τις προσδοκίες με τις οποίες τρεφόμαστε καθημερινά.

Εμείς ως αναγνώστες, διαβάζουμε αυτή τη ζωή, που είναι η δική μας, αλλά για την ώρα δεν το αντιλαμβανόμαστε, ώσπου να τη ζήσουμε, να την γευτούμε με κάθε τρόπο, ευχάριστο ή δυσάρεστο. Εξοικειωνόμαστε σιγά-σιγά με τις χαρές και τις λύπες, τους μικρούς μας θριάμβους αλλά και τις απρόσμενες συμφορές, βιώνουμε τις προσωπικές μας τραγωδίες, απολαμβάνουμε τον έρωτα, συγκλονιζόμαστε από την απώλεια, ατενίζοντας κάπου στο βάθος το αναπόδραστο τέλος.

Ο ποιητής μας έχει μιλήσει για όλα αυτά αλλά εμείς δεν ήμασταν σε θέση να τον ερμηνεύσουμε, αφού το μέλλον δεν ερμηνεύεται, παραμένει γρίφος μέχρι τη στιγμή που γίνεται παρόν και πέφτει στον καιάδα του χρόνου. Τότε είναι πια ώρα να ξαναδιαβάσουμε τους αγαπημένους ποιητές, για να δώσουμε μια εξήγηση, ένα νόημα σε ό,τι ζήσαμε και μαζί ένα βαθύτερο νόημα σε στίχους που θα λέγαμε, κι όχι άδικα, πως γράφτηκαν για μας. Η ποίηση δεν είναι λέξεις βαλμένες στη σειρά, είναι απόσταγμα της δικής μας ζωής.