Η σιωπή ως γλώσσα της γλυπτικής

Αν η επικοινωνία είναι το ζητούμενο, οι λέξεις, οι ήχοι και η ακουστική του χώρου δεν την καλύπτουν εξαντλητικά. Η εξέλιξη του ανθρώπινου πολιτισμού, του ίδιου του ανθρώπου περνά μέσα από την ανταλλαγή γνώσεων, σκέψεων, πληροφοριών.

Ανταλλάσσουμε απόψεις, ενημερώνουμε ο ένας τον άλλο, προκαλούμε με κάθε τρόπο τη σκέψη και την αισθητική προσβλέποντας στην ποιοτική αλλαγή προσώπων και πραγμάτων.

Η διαλεκτική της τέχνης παίζει τον κυρίαρχο ρόλο στην αναμετάδοση ενός γενικού νοήματος για αυτό που μας περιβάλλει. Η τέχνη δεν απευθύνεται απαραίτητα στην ικανότητά μας να ακούμε τον κόσμο. Η γλυπτική, η πιο σιωπηλή από όλες τις καλλιτεχνικές εκφάνσεις, χρησιμοποιεί γεωμετρικούς κώδικες, στο βαθμό που αυτοί εκφράζουν με τη δύναμη της γραμμής και του σχήματος, ιδέες και βαθύτερες ανησυχίες της ανθρώπινης ψυχής.

Η τέχνη εκπορεύεται από τον άνθρωπο αλλά δεν ανήκει στον άνθρωπο. Δεν χρησιμοποιείται αλλά χρησιμοποιεί τον δημιουργό. Το εργαλείο δεν είναι η τέχνη αλλά ο άνθρωπος που την υπηρετεί. Η τυραννία του ωραίου έχει τον πρώτο λόγο και η αισθητική που τόσο μας καθορίζει, είναι το γεωμετρικό θεώρημα του καθενός μας.