Ουίσταν Όντεν: Ο αντικομφορμιστής μέγας ποιητής

Ο Τ.Σ.Έλιοτ είναι, ό,τι και να λέμε σήμερα, ο ακρογωνιαίος λίθος της μοντέρνας ποίησης. Ο άνθρωπος που ξανάδωσε στις λέξεις την κυριολεκτική σημασία τους χωρίς τα λιλιά ενός άσκοπου λυρισμού, ο οποίος αποκατέστησε την σημασία του να είσαι ποιητής σ' ένα κόσμο κυνικό και ανάλγητο. Θα θέλαμε αυτός ο πρωτομάστορας να είναι λιγότερο κονφορμιστής - λιγότερο πουριτανός, λιγότερο αντιδραστικός, λιγότερο καθωσπρέπει. Όμως ο Θεός δεν τα δίνει όλα. Ίσως όμως και να τα δίνει, όπως στην περίπτωση του Ουίσταν Όντεν.

Αγαπήσαμε εξίσου την ποίηση αυτού του ριζοσπάστη, με τον βαθύ ανθρωπισμό και την απύθμενη γενναιότητα. Αριστερός, ομοφυλόφιλος, αλληλέγγυος, υπέροχος σε όλες του τις εκδοχές, αποτέλεσε άλλο ένα προπύργιο της μοντέρνας ποίησης. Είναι ο άνθρωπος που στάθηκε ενεργά στο πλευρό των Δημοκρατικών στον Ισπανικό Εμφύλιο, ο άντρας που δεν δίστασε να ομολογήσει την ομοφυλοφιλία του, ο φίλος που στάθηκε απτόητα δίπλα στην Έρικα Μαν, στον Γιόζεφ Μπρόντσκι, που έζησε δύο μεγάλους έρωτες, τον πρώτο με τον Κρίστοφερ Ίσεργουντ, τον δεύτερο με τον Τσέστερ Κάλμαν. Πρωτίστως όμως υπήρξε ο μέγας ποιητής που δεν άφησε τίποτα να μπει ανάμεσα σε αυτόν και στην τέχνη κι έτσι έγινε ο αδέκαστος σχολιαστής του κόσμου όλου.

Έζησε κάτι λιγότερο από εβδομήντα χρόνια, πέθανε αφήνοντας πίσω του ένα ίχνος αθανασίας που θα τον ακολουθεί στον αιώνα τον άπαντα.

Γιατί η ποίηση τίποτε δεν κάνει να συμβεί: διασώζεται

στην κοιλάδα των στίχων της όπου οι διευθυντάδες

δεν θα 'θελαν καθόλου να αναμιχθούν

Να είναι άραγε τα δάκρυα που χύσαμε σε μια γωνιά

ο σπόρος της νέας μας ζωής;