ΕΙΡΗΝΗ - Ένα ποίημα του Γέιτς, ένας ύμνος στην ομορφιά

Η ομορφιά είναι το ζητούμενο του ποιητή μέσα στα χρόνια. Οι εποχές γεννούν έριδες, πολέμους, καταιγίδες, η Ιστορία κατατεμαχίζει το χρόνο σε εποχές. Οι μεγάλες ιδέες παλεύουν η μια με την άλλη μέσα στις μάχες των ανθρώπων, στη δόξα και στην ανταμοιβή του ήρωα και του πολεμιστή. Ο καιρός περνά, η δύναμη μεταλάσσεται σε ηδύτητα, η αυστηρότητα αποκτά χάρη αλλά η ειρήνη, η γαλήνη, έρχεται μόνο τη στιγμή που η εποχή αποκτά τη δική της μοναδική ομορφιά, ένα δώρο που φέρνει η ζωή στο πέρασμα της. Ο Ουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς υπήρξε για τη μοντέρνα ποίηση ό,τι ο Σεζάν για τη μοντέρνα ζωγραφική.

Ω, εκείνος ο καιρός θα μπορούσε να είναι ωραίος

δείχνοντας πώς τα χρόνια του Ομήρου

προορίζονταν να γίνουν ο μισθός του ήρωα.

«μια καταιγίδα η ζωή της,

κι οι ζωγράφοι δεν θα το μπορούσαν να την αποτυπώσουν

με τόσο αβρότητα", είπα.

«Ένα κεφάλι τόσο φίνο και ακριβό,

τόση αυστηρότητα και χάρη,

τόση γλύκα μέσα στη δύναμη;»

Ω, μα στο τέλος έρχεται η ειρήνη,

όταν ο καιρός αγγίζει την ομορφιά.

AH, that Time could touch a form
That could show what Homer's age
Bred to be a hero's wage.
"Were not all her life but storm
Would not painters paint a form
Of such noble lines,' I said,
"Such a delicate high head,
All that sternness amid charm,
All that sweetness amid strength?'
Ah, but peace that comes at length,
Came when Time had touched her form.

Ισάμου Νογκούτσι - Ακούγοντας την Πέτρα