Ο Ανρί Ματίς ξαναπιάνει τα πινέλα του

Τρία χρόνια πριν από τον θάνατό του, το 1951 ο Ανρί Ματίς αφήνει για λίγο την χαρτοκοπτική και ξαναπιάνει τα πινέλα του, σαν ένα παιδί που ξαναβγάζει από το μπαούλο ένα παλιό παιχνίδι και αφήνεται στις γλυκές αναμνήσεις μιας άλλης εποχής.

Θα φιλοτεχνήσει δύο πίνακες με το ίδιο θέμα: «Η γυναίκα με τη γαλάζια κελεμπία» και «Η γυναίκα με την κίτρινη κελεμπία». Είναι οι τελευταίοι πίνακες του μεγάλου δασκάλου για τους οποίους ο Αραγκόν θα πει: «Μπροστά μας ανοίγονται άγνωστες ζώνες καθάριου χρώματος και συνεχίζεται η περιπέτεια που ξεκίνησε με τον φωβισμό».

Ο Ματίς ως εμπνευστής του φωβισμού, «απελευθέρωσε τα θηρία» στη μοντέρνα τέχνη. Οι χρωματικές ακρότητες του φωβισμού ήταν πρωτόγνωρες. Μετά την Αναγέννηση οι καλλιτέχνες είχαν μοιραστεί σε δύο στρατόπεδα, στους θιασώτες των χρωμάτων και στους εργάτες του σχεδίου.

Ο Ματίς επέδειξε μια απίστευτη διάρκεια και αντοχή στο χρόνο. Παρά την αρχική του στράτευση στην υπόθεση των χρωμάτων, προσπάθησε σε όλη του τη ζωή να συμφιλιώσει τις αντίμαχες τάσεις του χρώματος και του σχήματος. Στους δύο τελευταίους πίνακες του 1951 είναι φανερή η ισορροπία που κατάφερε να πετύχει μοχθώντας επί δεκαετίες. Μετά το θάνατό του, η φήμη του δεν εξασθένησε καθόλου, το αντίθετο μάλιστα. Ο Ματίς έγινε σημείο αναφοράς για τους καλλιτέχνες των επόμενων γενεών τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Αμερική.