Φρόιντ, όνειρα και σουρεαλισμός

Το 1912 ο Μαξ Ερνστ κατανοεί την Ψυχαναλυτική ερμηνεία των ονείρων του Σίγκμουντ Φρόιντ και δημιουργεί κολάζ βασισμένα στην συνειρμική αλληλουχία των ιδεών και στα ονειρικά πρότυπα. Ωστόσο χρειάστηκε να περάσουν περισσότερα από δέκα χρόνια, μέχρις ότου οι σουρεαλιστές να αναγνωρίσουν την επιρροή του φροϋδικού έργου στις εικαστικές εξελίξεις που τους αφορούσαν.

^{Μαξ Έρνστ, κολάζ}

Ο Φρόιντ καταπιάνεται με το υποσυνείδητο και την παρέμβασή του στα ανθρώπινα όνειρα, οι σουρεαλιστές χρησιμοποιούν την ονειρική διαδικασία για να φτάσουν στα εικαστικά αποτελέσματα που γνωρίζουμε.

Η τέχνη χρησιμοποιεί τις ψυχαναλυτικές μεθόδους για να φτάσει σε μια πιο ουσιαστική ερμηνεία του κόσμου που μας περιβάλλει με την κοινωνία, την πολιτική, τις απωθημένες επιθυμίες και τα αισθήματα ενοχής που βασανίζουν τον άνθρωπο του εικοστού αιώνα.

^{Χουάν Μιρό, Tableau poeme}

Είναι φανερό σε όλους πως η εικόνα κάποιες φορές δεν αρκεί γι αυτό και καλλιτέχνες όπως ο Χουάν Μιρό επιστρατεύουν και λέξεις ή ολόκληρες φράσεις στους πίνακές τους, επινοώντας τα tableaux poemes. Οικεία, επίσης, και ιδιαίτερα προσφιλής είναι για τους σουρεαλιστές η μέθοδος του «εξαίσιου πτώματος», του cadavre exquis, στην οποία προβάλλεται ένα συναξάρι εικόνων, λέξεων ή φράσεων με συλλογική εργασία.

Σε γενικές γραμμές η ψυχανάλυση και ο σουρεαλισμός θα πάνε χέρι-χέρι στον αιώνα των θαυμάτων είτε πρόκειται για τη ζωγραφική είτε για την ποίηση. Ο Φρόιντ άνοιξε τον ασκό του Αιόλου σε μια εποχή, που θα ήταν δύσκολο να ερμηνευτεί μόνο με τη λογική.