Τι καινούργιο έφερε ο φωβισμός στην παγκόσμια ζωγραφική

Το 1905 ο φωβισμός είναι πια ένα εικαστικό καθεστώς. Η τόλμη των χρωμάτων και το έντονα δραματικό στοιχείο γίνονται αποδεκτά και σεβαστά από κοινό και κριτικούς. Την ίδια εποχή ο Ανρί Ματίς αναζητά μια νέα αποστολή τόσο για τον εαυτό του όσο και για τους άλλους ομοτέχνους. Μέχρι τότε η εξέλιξη της ζωγραφικής εξαρτιόταν κυρίως από τις διαθέσεις των Μαικήνων της τέχνης που με τις παραγγελίες τους δραστηριοποιούσαν τους μεγάλους ζωγράφους. Πράγματι οι ζωγράφοι του παρελθόντος εξέφραζαν μεν τον εαυτό τους αλλά το έκαναν κυρίως μέσω των παραγγελιών που δέχονταν από τους εκάστοτε προστάτες τους ή στο πλαίσιο της διακόσμησης ιδιωτικού ή δημόσιου χώρου.

Με τον φωβισμό ο Ματίς και οι άλλοι αφέθηκαν ελεύθεροι να εκφράσουν τον χαρακτήρα τους και θέλησαν να συμμετάσχουν στην ερμηνεία του κόσμου με τον δικό τους τρόπο. Ο ίδιος ο Ματίς έβλεπε το έργο του σαν μια ζωντανή μαρτυρία της φύσης και του κόσμου που τον περιβάλλει. Μοναχικός και αμίμητος θα συνεχίσει να εξελίσσεται προς την κατεύθυνση της απλούστευσης, αφαιρώντας συνεχώς στοιχεία από τα έργα του, διαδικασία που θα τον οδηγήσει σε θεαματικά αποτελέσματα όπως η Μουσική και ο περίφημος ο Χορός της Χαράς.

Εργάζεται ασταμάτητα γεμίζοντας ολόκληρα τετράδια στις σελίδες των οποίων αντικρίζουμε μόνο ένα φύλλο βελανιδιάς ή μια σιλουέτα. Το στοιχείο της ελευθερίας και της μοναχικότητας που καλλιέργησε ο Ματίς μέσω του φωβισμού βοήθησαν ώστε να αναδειχθεί ένας από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες του εικοστού αιώνα.

Να θυμίσουμε ότι οι φωβιστές ήταν στην ουσία μια παρέα Γάλλων ζωγράφων, μαθητών του Γκυστάβ Μορώ στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού, με ηγετικές μορφές τον Ανρί Ματίς, τον Αντρέ Ντεραίν και τον Ζωρζ Μπρακ, ο οποίος λίγο αργότερα μετεπήδησε στην κοσμογονία του κυβισμού.

Ο φωβισμός βασίστηκε στο απόφθεγμα του Πωλ Γκωγκέν σύμφωνα με το οποίο θα έπρεπε, αν ένας καλλιτέχνης φαντάζεται τα φύλλα των δέντρων να είναι κίτρινα, να τα ζωγραφίζει κατά αυτό τον τρόπο.