«Ελπίδα σε δύσκολους καιρούς»

Ο Δήμος Αμαρουσίου και το σωματείο «ΗΠΑΡχω» διοργανώνουν εικαστική έκθεση με τίτλο «Ελπίδα σε δύσκολους καιρούς», με έργα της Παθολόγου-Λοιμωξιολόγου & Εικαστικού Ελένης Ιωαννίδου. Η εκδήλωση γίνεται στον Πολυχώρο Πολιτισμού «ΑΡΤΕΜΙΣ» (Βασ. Όλγας 14 & Σουρή, Μαρούσι).

Η ιδέα γι’ αυτή την Έκθεση ανήκει στο Σωματείο Ηπατομεταμοσχευθέντων Ελλάδος «ΗΠΑΡχω». Το ΔΣ του Σωματείου σκέφτηκε έναν ευφάνταστο και πρωτότυπο τρόπο να ευαισθητοποιήσει το κοινό στην ιδέα της Δωρεάς Οργάνων. Αυτή η σκέψη συνάντησε την εικαστική προσέγγιση της Ελένης Ιωαννίδου και την ευαισθησία του Δημάρχου Αμαρουσίου Θεόδωρου Αμπατζόγλου για την ίδια ιδέα. Η Κοινωφελής Επιχείρηση του Δήμου και ο Πρόεδρός της Νικόλαος Πέππας είναι οι υπεύθυνοι διοργανωτές της πρωτότυπης και ενδιαφέρουσας αυτής Έκθεσης.

Λίγα Λόγια για την Έκθεση «Ελπίδα σε δύσκολους καιρούς»:

Αφετηρία, ο προβληματισμός της Ελένης Ιωαννίδου σχετικά με τη θέση που έχει η αλληλεγγύη, ειδικά στην εποχή που ζούμε. Η εποχή μας χαρακτηρίζεται από μεγάλες αλλαγές. Η οικονομική κρίση, η πανδημία, ο πόλεμος οδήγησαν σε «δύσκολους» καιρούς. Πτόησαν τους ανθρώπους, τους ώθησαν σε εσωστρέφεια, στέρησαν από πολλούς νέους τα όνειρά τους και από πολλούς ηλικιωμένους τα πολύτιμα τελευταία χρόνια τους και έβαλαν σε δοκιμασία τις ανθρώπινες σχέσεις. Τώρα, ο καθένας καλείται να βρει ατομική λύση σε ό,τι τον απασχολεί. Σε αυτή τη δύσκολη περίοδο που διανύει η ανθρωπότητα, η ελπίδα βρίσκεται στην εξωστρέφεια, στη συντροφικότητα, στην οικολογία, στην αλληλεγγύη. Εκεί που οι ανθρώπινες σχέσεις, η παιδική αθωότητα, αλλά και η ειρήνη, η μουσική, το θάρρος, έχουν την πρωτοκαθεδρία. Η προώθηση της ιδέας της Μεταμόσχευσης, της Δωρεάς Οργάνων, της Αιμοδοσίας, η υποστήριξη των αδύναμων, ο σεβασμός στο περιβάλλον μπορούν να μας δώσουν δύναμη.

Τα έργα που παρουσιάζονται στην Έκθεση είναι μωσαϊκά φτιαγμένα από ληγμένα χάπια και κάψουλες και αποτελούν μια πρωτότυπη εικαστική δραστηριότητα. Η οικολογική διάσταση είναι, επίσης, σημαντική, αν σκεφτεί κανείς, ότι ένας πίνακας φτιάχνεται με 5.000 έως 10.000 ληγμένα χάπια και κάψουλες, φάρμακα που διαφορετικά θα κατέληγαν στο περιβάλλον και τον υδροφόρο ορίζοντα. Τώρα έχουμε το «χάπι end», το ευτυχισμένο τέλος των φαρμάκων.

Λίγα Λόγια για το Σωματείο «ΗΠΑΡχω»

Το Σωματείο Ηπατομεταμοσχευθέντων Ελλάδος «ΗΠΑΡχω» στέκεται πάντα στο πλάι των μεταμοσχευμένων ήπατος ή των ηπατοπαθών ασθενών που είναι εγγεγραμμένοι σε λίστα αναμονής εύρεσης ηπατικού μοσχεύματος καθώς και των οικείων τους, προσπαθώντας να τους προσφέρει πλήρη στήριξη και βοήθεια.

Η αποστολή του «ΗΠΑΡχω» έχει πάντα ως επίκεντρο το όφελος όλων όσων έχουν υποβληθεί σε μεταμόσχευση ήπατος αλλά και όσων περιμένουν εναγωνίως ένα ηπατικό μόσχευμα. Με γνώμονα την ανάπτυξη των μεταμοσχεύσεων στη χώρα μας, έχουν διαμορφώσει το έργο τους και εργάζονται για να επιτύχουν την αποστολή τους με συγκεκριμένους πυλώνες δράσης, προσπαθώντας παράλληλα, να ευαισθητοποιήσουν την ελληνική κοινωνία μέσω της ορθής ενημέρωσης με τη μεγάλη ιδέα της Δωρεάς Οργάνων και Ιστών. Την ιδέα της Δωρεάς Οργάνων και Ιστών που αποτελεί την ύψιστη μορφή εθελοντικής προσφοράς και αλτρουισμού, καθώς και τη βασική προϋπόθεση για την πραγματοποίηση ίσως της σπουδαιότερης ιατρικής πράξης του 20ου αιώνα, της μεταμόσχευσης συμπαγών οργάνων και ιστών.

Διάρκεια Έκθεσης: 29 Μαΐου έως 07 Ιουνίου 2023

Δευτέρα – Κυριακή: 10:00-14:00 & 18:00-21:00

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Η ενασχόληση της ιατρού, Ελένης Ιωαννίδου με την δημιουργία ψηφιδωτών από ληγμένα χάπια, που αποτελεί μια πρωτοτυπία, ξεκίνησε την περίοδο λειτουργίας του Ιατρείου Κοινωνικής Αλληλεγγύης στο Ρέθυμνο , όπου ορισμένα από τα χάπια που κατέληγαν εκεί έπειτα από δωρεές , έληγαν με αποτέλεσμα να καταλήγουν στην ανακύκλωση. Η κα Ιωαννίδου, παρατηρώντας τα ενδιαφέροντα χρώματα και σχήματα των φαρμάκων αποφάσισε να τα χρησιμοποιήσει ως υλικό για ψηφιδωτά και πολύ σύντομα αυτά πήραν “μορφή” μέσα από τις μοναδικές δημιουργίες που σήμερα αποτελούν μέρος μιας ιδιαίτερης έκθεσης.

Η ιδέα για την σειρά έργων με τίτλο XAΠΙ ΕΝD, γεννήθηκε μέσα στην πανδημία, που μπορεί να μην έχει ακόμη ένα ευτυχισμένο τέλος, ωστόσο γεννά την ελπίδα μέσα από τα μηνύματα που στέλνει μεταφέροντας το συναίσθημα της δημιουργού τους, στο κοινό. Μέσα σε περιλαμβάνονται αυτά μηνύματα για τον εμβολιασμό, για την προσφορά από άνθρωπο σε άνθρωπο, για τον αγώνα των υγειονομικών να αντιμετωπίσουν την πανδημία ενώ για την ίδια την Ελένη Ιωαννίδου, η ενασχόλησή της με αυτά αποτελεί μια διέξοδο και χαρά στην δύσκολη καθημερινότητα.

Τα έργα δεν διατίθενται προς πώληση καθώς η ίδια τα έχει δημιουργήσει με στόχο “να δει ο κόσμος τα έργα αυτά, να προωθηθεί το μήνυμα που κρύβουν και η ιδέα της δημιουργίας από υλικά που ανακυκλώνονται”.

Η ενασχόλησή της με την μορφή αυτή τέχνης, είναι ιδιαίτερη και πρωτότυπη, αφού μέχρι σήμερα δεν είναι γνωστό αν υπάρχουν ψηφιδωτά με ληγμένα χάπια , κάτι που η ίδια εμπνεύστηκε και μετέτρεψε σε μοναδικά έργα. Αυτό όπως έχει εξηγήσει συναντά και δυσκολίες , που αφορούν ιδιαίτερα την συντήρηση των έργων αυτών και συγκεκριμένα: “Πάντα ασχολιόμουν με κάτι ερασιτεχνικά εκτός από την ιατρική. Με κάτι πιο καλλιτεχνικό. Με χάπια δεν το έχω δει ξανά να γίνεται. Είναι μόνο μια Ελληνίδα που κάνει κάτι αντίστοιχο με συσκευασίες των χαπιών, με αλουμίνια. Κάτι τελείως διαφορετικό, πιο γραμμικό και μόνοχρωμα, κυρίως με τις διαφάνειες. Με χάπι δεν έχω δει κάτι παρόμοιο και αυτό είναι και ένα πρόβλημα διότι κανείς δεν ξέρει να σου πει πως θα το συντηρήσεις, ούτε συντηρητές τέχνης. Γιατί το χάπι είναι ένα υλικό που χαλάει, διαβρώνεται από την υγρασία και πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος να διατηρηθούν στο χρόνο. Είναι τεχνικά θέματα που κανείς δεν μπορεί να λύσει. Αυτά τα λύνω σταδιακά, τα εγκιβωτίζουμε προς το παρόν σε ρητίνη δύο συστατικών και φαίνεται ότι διατηρούνται στο χρόνο κάτι όμως που μένει ακόμη να το δούμε”.

Η πρώτη ύλη που χρησιμοποιεί προέρχεται από δωρεές που είναι πολύ συχνές, από ανθρώπους που διαθέτουν χάπια που έχουν λήξει και τα διαθέτουν στην ίδια για να τα χρησιμοποιήσει στα έργα της. Πάντως όπως τόνισε ο κάθε πίνακας περιλαμβάνει χιλιάδες χάπια με ενδεικτικούς τους μεγαλύτερους που έχουν ακόμη και δέκα χιλιάδες χάπια. Τα χάπια αυτά ταξινομούνται από την ίδια ανάλογα με το χρώμα, το σχήμα και το υλικό κάτι που έχει μεγάλη σημασία για τις δημιουργίες της.