Λίγοι γλύπτες συναγωνίζονται σε φήμη και αξία τον Αλμπέρτο Τζακομέττι και ακόμα λιγότεροι ζυμώθηκαν με τόσα κινήματα πρωτοπορίας όσο αυτός μέσα στον 20ο αιώνα.

Από την εμπειρία του κυβισμού, του σουρεαλισμού και της αφηρημένης τέχνης ο Τζακομέτι επέστρεψε στην αναπαραστατική τέχνη αφού όμως είχε επηρεαστεί πολύ τόσο από την Αφρικανική γλυπτική όσο και από την Κυκλαδική.

Συνθέτοντας όλες αυτές τις επιρροές ο Τζακομέττι παρουσίασε το 1927 τη femme cuillère ή «Γυναίκα Κουτάλι».

Ο Ελβετός γλύπτης έλεγε πάντα: «Με ενδιαφέρει ασφαλώς η τέχνη αλλά περισσότερο και από την τέχνη με ενδιαφέρει η αλήθεια. Όσο περισσότερο δουλεύω, τόσο διαφορετικά βλέπω τα πράγματα».

Η πρωτοπορία της Δυτικής Τέχνης όπως αυτή εκφράστηκε από καλλιτέχνες σαν τον Πικάσο, τον Μπρανκούζι, τον Μαν Ρέι και φυσικά τον Τζακομέττι βρήκε έμπνευση από μια τέχνη έξω από την γηραιά ήπειρο, όπως η Αφρικανική αλλά κι έξω από τον ιστορικό χρόνο, όπως η Πρωτοκυκλαδική.

Η «Γυναίκα-Κουτάλι» αποτίνει φόρο τιμής στη γεωμετρική τέχνη του Αιγαίου αλλά και στις Αφρικανικές καμπύλες της πρωτόγονης γλυπτικής. Η τέχνη του 20ου αιώνα σε μια κρίσιμη καμπή βρίσκει το μεγαλείο της έμπνευσης στην απλότητα των σχημάτων.