Το κονσέρτο στην Κολωνία - Ο αυτοσχεδιασμός που έγινε ιερό μουσικό κείμενο

Λέμε συχνά ότι ο Μπιλ Έβανς είναι ο κορυφαίος πιανίστας στην Ιστορία της τζαζ. Μήπως όμως ο Κιθ Τζάρετ είναι λιγότερο σημαντικός; Η παρουσία του στην τέχνη του αυτοσχεδιασμού κουβαλά μια αύρα βαθιάς και στέρεας κλασικής μουσικής παιδείας με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Στον εικοστό αιώνα και στο όνομα της νεωτερικότητας οι εξελίξεις στη μουσική έφεραν κι αυτό που όλοι θεωρούν ρήξη με την παράδοση. Οι καθεδρικοί της συμφωνικής μουσικής υποχώρησαν σε σχέση με τις καινοτομίες και τους πειραματισμούς, τα νέα ήθη έκαναν τη δημιουργία να ξετυλίγεται ενώπιον του κοινού σε ένα ντελίριο αυτοσχεδιασμού.

Αν όλα αυτά θα έπρεπε να τα αποτυπώσουμε σε μια στιγμή, αυτή δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από το «Κονσέρτο στην Κολωνία». Ο Κιθ Τζάρετ φτάνει κατάκοπος στην παγωνιά της Γερμανικής πόλης και βρίσκεται μπροστά σε ένα κακοκουρδισμένο πιάνο πρόβας πάνω στο οποίο θα πρέπει να καταδείξει την δεξιοτεχνία του. Οι περιστάσεις δεν είναι με το μέρος του αλλά μάλλον δεν τις χρειάζεται ο σπουδαίος αυτός βιρτουόζος της τζαζ.

Δημιουργικό μπρίο και αβίαστη δεξιοτεχνία βάζουν μπροστά τις μηχανές. Το αποτέλεσμα μιας ωριαίας παράστασης ταλέντου κάθε μορφής θα δώσει στον κόσμο ένα απαράμιλλο κόσμημα αυτοσχεδιαστικής μουσικής. Το «Κονσέρτο στην Κολωνία» είναι ο θρίαμβος του αυθορμητισμού αλλά και της πολύμοχθης δουλειάς που έχει προηγηθεί. Ολοκληρώθηκε χωρίς παρτιτούρες μέσα στην ευλαβική μοναξιά του πιανίστα και έγινε ένα ιερό κείμενο που συχνά κάποιοι πιανίστες έχουν την ατυχή ιδέα να αναπαράγουν νότα-νότα λες και γράφτηκε για αυτό το σκοπό. Το «Κονσέρτο στην Κολωνία» είναι επίσης ένας εμπορικός θρίαμβος με πωλήσεις που αγγίζουν, αν δεν έχουν κιόλας ξεπεράσει τα τέσσερα εκατομμύρια δίσκους.