Μπιλ Έβανς - Πιάνο, τζαζ και φιλοσοφία
Πρέπει να φανταστούμε τον Μπιλ Έβανς ως φιλόσοφο

Ο Μπιλ Έβανς παραμένει μια απάτητη κορυφή της παγκόσμιας μουσικής σκηνής. Ένας τρυφερός αφηγητής του αιώνα μέσα στον οποίο έζησε και άκμασε. Αν ο εικοστός αιώνας ήταν ένα πλατύ ποτάμι που κατέληξε σε μια παράξενη θάλασσα, ο Έβανς φρόντισε να μην το εξαντλήσει. Έζησε μόλις 51 χρόνια, σε ένα κόσμο που η μουσική εξελισσόταν σε κάτι αδιανόητο. Ο ίδιος εισέφερε το μοναδικό του ταλέντο στην κοσμογονία του αυτοσχεδιασμού, ακολουθώντας ένα μονοπάτι καθαρά φιλοσοφικό.
Οι καινοτομίες που εισήγαγε δεν ήταν μια εγκεφαλική επινόηση και θα τον αδικούσε όποιος διέκρινε κάτι τέτοιο στη μουσική του. Ο Έβανς αναδείχθηκε σε σαμάνο του αυτοσχεδιασμού, αξιοποιώντας τόσο τη στρατηγική της πολυφωνίας όσο και την αυξομειούμενη πίεση πάνω στα πλήκτρα του πιάνου.
Η μουσική του φιλοσοφία μας οδηγεί σε αναπάντεχες ατραπούς, στις αδειανές λεωφόρους φανταστικών μεγαλουπόλεων όπου οι αρχιτεκτονικές σκιές μας λένε κάτι για τα εξωπραγματικά ύψη των κτιρίων.
Ο Μπιλ Έβανς δεν είναι οποιοσδήποτε πιανίστας της τζαζ. Είναι ένας διακριτικός γίγαντας της μουσικής σκέψης ή, αν θέλετε, της φιλοσοφίας που δημουργεί την τέχνη αλλά και δημιουργείται από αυτήν. Ο υποτιθέμενος μουσικός ιμπρεσιονισμός του, τα περίφημα block cords και οι πρωτόγνωρες μελωδικές του γραμμές δεν είναι παρά εργαλεία ενός τεχνίτη που χάραξε τα δικά του σύνορα σε μια μουσική χωρίς σύνορα.