Βαγγέλης Πρωτόπαπας - ένας ακούραστος ταξιδιώτης «ανακαλύπτει» το ρεμπέτικο στην καρδιά της Ιαπωνίας

Ο Βαγγέλης Πρωτόπαπας είναι δάσκαλος και μουσικός. Οι επαγγελματικές του υποχρεώσεις ως εκπαιδευτικός τον κρατούν τον περισσότερο καιρό στην Βαρκελώνη όπου διδάσκει Ελληνικά. Ο ίδιος όμως είναι ένας ακαταπόνητος ταξιδιώτης, που εδώ και χρόνια ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο. Με την έννοια αυτή θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι η επιτομή του σύγχρονου κοσμοπολίτη. Η πιο πρόσφατη ταξιδιωτική του περιπέτεια βρίσκεται σε εξέλιξη αυτή τη στιγμή, καθώς ο Βαγγέλης με την Άννα, την σύζυγό του από την Καταλωνία, βρίσκονται στην Ιαπωνία. Εκεί ο άνθρωπος αυτός με τους ανοιχτούς ορίζοντες ανακάλυψε στην καρδιά ενός μεγάλου ασιατικού πολιτισμού τη λατρεία των Γιαπωνέζων, κάποιων Γιαπωνέζων, για το ρεμπέτικο. Με τις αναρτήσεις του στα social media ανέδειξε αυτή την πολιτισμική επιμειξία αποτυπώνοντάς την σε φωτογραφίες και συγκλονιστικά βίντεο.

"Είμαστε αλάνια" α(λ)λά ... γιαπωνέζικα!Τα ταξίδια κρύβουν μεγάλες συγκινήσεις. Συγκινήσεις ζωής που δεν περιγράφονται. Πώς μπορείς να περιγράψεις το γεγονός ότι βρίσκεσαι στην Οσάκα μέσα σε ένα ζεστό και ιδιαίτερα φιλικό χώρο, δοκιμάζεις γεύσεις ιαπωνικής κουζίνας υψηλού επιπέδου και στο τέλος παίζεις ελληνική μουσική με Γιαπωνέζους που έχουν τρέλα με την Ελλάδα και τον ελληνικό πολιτισμό; Αυτό δεν περιγραφεται, μόνο βιώνεται.Ευχαριστούμε θερμά Nobuka, Hajime, Ako εσάς και όλη την παρέα σας για την φιλοξενία και όλα όσα κάνατε για εμάς.

Εδώ στην Ιαπωνία η μια έκπληξη διαδέχεται την άλλη.Η συνάντηση μου με τον Atsushi Tookaya .Για σκέψου κάποιος να μην είναι Έλληνας, να μένει στο Σικόκου, ένα νησί όχι τόσο δημοφιλές τουριστικά, να μην έχει ταξιδέψει ποτέ στην Ελλάδα και να έχει τόση τρέλα με τα ρεμπέτικα; "Εγώ άκουγα heavy metal και κάποια στιγμή άκουσα ρεμπέτικα και συγκλονίστηκα. Λατρεύω τον Μάριο Βαμβακάρη, θεωρώ κορυφαίο τον Τσιτσάνη αλλά τώρα τελευταία έχω ανακαλύψει τον Απόστολο Χατζήχρηστο που έχει πολλή λεπτότητα και βάθος .Αγαπάω πολύ το μπουζουκι και παλεύω να μάθω μόνος μου."Εγώ παίζοντας μαζί του είδα έναν άνθρωπο να μερακλώνει σε υπέρτατο βαθμό παίζοντας σαν τον διαπερνά ηλεκτρικό ρεύμα και να ζει κάθε νότα. Χωρίς να είναι επαγγελματίας μουσικός, είδα όμως να είναι πολυ μέσα στο ύφος τραγουδιών του μεσοπολέμου όπως το Σακάκι του Ανέστη Δελιά το οποίο γράψαμε χωρίς καμία πρόβα επιτόπου και εγώ μπουρδούκλωσα λίγο τα λόγια αυτοχεδιάζοντας γιατί είχα να το πω κάτι δεκαετίες .Το καταθέτω όμως για να αποτυπωθεί σεμνά το μεγαλείο της στιγμής.Αυτό το βίντεο όπως τις στιγμές που καταγράψαμε με τη Nobuka, την Ako, τον Hajime και την παρέα τους θα τα δείχνω στους μαθητές για να βλέπουν τη δύναμη του ελληνικού πολιτισμού στα πέρατα του κόσμου.Εγώ έχω πω ένα μεγάλο μπράβο σε όλους σας για αυτό που κάνετε.Γεια οου ρε Atsushi μάγκα! Να'στε καλά ρε μάγκες και μάγκισσες!