Σονατίνα του Ραβέλ - ίλιγγος και ευαισθησία

Αυτή η αισθαντική μουσική με την άλλοτε διακριτική και άλλοτε κατακλυσμιαία μελωδία γράφτηκε από τον Μορίς Ραβέλ στη σκιά της πιανιστικής του σουίτας Mirroirs αλλά έμελλε να αποτελέσει έμπνευση για τις επερχόμενες γενιές εκτελεστών.

Είναι μια σύνθεση γραμμένη σύμφωνα με τον ίδιο τον δημιουργό της μεταξύ 1903-1905 στη συνήθη τριμερή μορφή που έχουν ανάλογες συνθέσεις στην κλασική μουσική. Στην εναλλαγή των μερών ο συνθέτης αναζητά την ισορροπία ανάμεσα στην ευαισθησία και στον ίλιγγο, ανάμεσα στην διακριτικότητα και στην δεξιοτεχνία. Με αυξομειώσεις στην ένταση αλλά και στο ρυθμικό μοτίβο ο πιανίστας καλύπτει όλο το φάσμα των συναισθημάτων που προκύπτουν. Στη συγκεκριμένη ηχογράφηση η Μάρτα Άργκεριχ ανακεφαλαιώνει με τρόπο θαυμαστό τη μουσική ιδιοφυία του Ραβέλ όπως αυτή αναδεικνύεται σε αυτό το μοντέρνο μουσικό σχήμα που φλερτάρει με και το νεωτερικό στοιχείο στα χαράματα ενός θαυμαστού αιώνα όπως ο εικοστός.