Η Αμάλια του μύθου και του πεπρωμένου
Η πρωθιέρεια του φάντο έφυγε σαν σήμερα, 6 Οκτωβρίου, με τον τρόπο που φεύγουν οι μύθοι και καταφέρνουν να είναι πάντα εδώ
«Στο λαϊκό τραγούδι ο άνθρωπος ανακαλύπτει τον εαυτό του». Μια φράση του Βάλτερ Μπένγιαμιν που θα επαναλαμβάνεται όσο υπάρχει η έννοια του λαού και της λαϊκής ψυχής. Στην Πορτογαλία της φτώχειας και της παρακμής που έφερε το τέλος της αυτοκρατορίας και των αποικιοκρατία αλλά και η επιβολή μιας μακρόχρονης δικτατορίας, η μελαγχολια έγινε το εθνικό συναίσθημα, όπως συμβαίνει συχνά στις χώρες που βρέχονται από τη Μεσόγειο.
Η ανάγκη του απλού ανθρώπου να εκφράσει την αγωνία που πηγάζει από τη φτώχεια, την αβεβαιότητα, την απώλεια και τον θάνατο διαμόρφωσε τη μουσική παράδοση του φάντο, ένα είδος λαϊκής μουσικής που με τα χρόνια απέκτησε παγκόσμια αναγνώριση.
Ολυμπιακός: Η συμβολή του… Βαλμπουενά
Μέσα σε αυτή τη λαϊκή κοσμογονία το όνομα και η φωνή της Αμάλια Ροντρίγκες είναι ένας ακατάρριπτος μύθος, όπως η Ουμ Καλσούμ των Αιγυπτίων ή ο Καζαντζίδης των Ελλήνων.Το άστρο της Αμάλια που κάποιοι προσπάθησαν να το θαμπώσουν ταυτίζοντάς το με τη μακρόχρονη δικτατορία στην Πορτογαλία έσβησε το 1999. Ο μύθος όμως ανασαίνει μέσα από τα τραγούδια και τις αυθεντικές ηχογραφήσεις.
