Ο εκρηκτικός Σεργκέι Ραχμάνινοφ
Λίγοι πιανίστες στην εποχή του Ραχμάνινοφ διέθεταν τη δεξιοτεχνία του. Κι όμως...
Ο Σεργκέι Ραχμάνινοφ θεωρείται σήμερα ένας από τους στυλοβάτες της κλασικής μουσικής τη στιγμή που ο κόσμος έμπαινε στον 20ο αιώνα. Πέρα από κορυφαίος συνθέτης ωστόσο, ο Ρώσος «βαρόνος» της μουσικής, θεωρείται κι ένας απλησίαστος δεξιοτέχνης του πιάνου. Λίγοι πιανίστες διέθεταν τα προικισμένα του δάχτυλα χάρις στα οποία μπορούσε να ανταπεξέρχεται επιτυχώς σε κάθε δοκιμασία που θέτουν σε ένα μουσικό απαιτητικές μελωδίες με αποστάσεις και απειροελάχιστες μουσικές αξίες.
Ωστόσο, αυτός ο γίγαντας του πιάνου αγωνιούσε πάντοτε και αμφέβαλλε για τις εκτελεστικές του δεξιότητες. Όμηρος της καταθλιπτικής του διάθεσης και της μελαγχολικής του φύσης ο Ραχμάνινοφ βίωσε αρκετές φορές αποτυχίες και διαψεύσεις που τον οδήγησαν στα όρια της απελπισίας. Πρώτη και καλύτερη η παταγώδης αποτυχία της πρώτης του συνθετικής προσπάθειας με την παρθενική του συμφωνία. Μετά από αυτό το κάζο ο Ρώσος μουσουργός έκανε καιρό να καταπιαστεί ξανά με τη σύνθεση, ώσπου ήρθε το κονσέρτο για πιάνο αρ. 2 να του προσφέρει μια ασύλληπτη επιτυχία που τον καθιέρωσε διεθνώς.
Το κονσέρτο για πιάνο αρ. 2 είναι πλέον μια πασίγνωστη σύνθεση που απειλεί κάθε πιανίστα ο οποίος προσπαθεί να τον προσεγγίσει, κυρίως γιατί κάθε νότα είναι χιλιοπαιγμένη και οι απαιτήσεις δεξιοτεχνίας είναι τόσο υψηλές ώστε να κινδυνεύουν ακόμα και οι πιο βιρτουόζοι.