Νόσηση με covid-19 και περίοδος ανάκτησης

Η καλή φυσική κατάσταση δεν προστατεύει έναν αθλητή από την προσβολή με κορονοϊό, βοηθά όμως ώστε η νόσος να εξελιχθεί όσο το δυνατόν ανώδυνα και χωρίς συμπτώματα. Αναμφίβολα οι τεράστιες εφεδρείες των συστημάτων του αθλητή, η αντοχή και η σκληραγώγησή του συμβάλλουν ώστε, ακόμη και αν πάσχει από σοβαρή νόσο, να μην εκδηλώνει κανένα σύμπτωμα στην ηρεμία αλλά και στη μέγιστη προσπάθεια.

Πολλοί αθλητές, οι οποίοι δεν έχουν υπόβαθρο σοβαρής νόσου αλλά πάσχουν από covid-19, μπορεί να έχουν ακτινολογικά ευρήματα πνευμονίας και σημαντική απώλεια της λειτουργικότητας των πνευμόνων και να μην εκδηλώνουν δύσπνοια όχι μόνο σε ηρεμία αλλά και μετά από έντονη προσπάθεια. Αναπόφευκτα η άγνοια της ύπαρξης της νόσου συνεπάγεται τη συμμετοχή τους σε αθλητικές δραστηριότητες, με συνέπεια την περαιτέρω εξασθένηση του οργανισμού τους.

Ωστόσο, αν και αρκετοί αθλητές γνωρίζουν ότι πάσχουν από κορονοϊό, επανέρχονται πρώιμα σε άσκηση ενώ η νόσος δεν έχει υποχωρήσει, καθώς δεν θέλουν να χάσουν τα οφέλη και τις προσαρμογές που αποκτήθηκαν με την προπόνηση. Δεδομένου ότι η νόσος αυτή δεν είναι κρυολόγημα και δεν γνωρίζουμε ποια είναι η συμπεριφορά του ιού μετά την περίοδο της οξείας νόσησης, οι αθλητές πρέπει να παρατείνουν την περίοδο ανάρρωσης περισσότερο από τη συνηθισμένη για άλλες λοιμώξεις. Συνιστάται βαθμιαία επάνοδος με περπάτημα 500 μέτρων σε επίπεδο έδαφος και συχνός έλεγχος των σφίξεων. Αν παρουσιαστεί ταχυκαρδία, αίσθημα δύσπνοιας ή κόπωσης, επιβάλλεται αναβολή της άσκησης και αναμονή από τρεις ημέρες έως μία εβδομάδα. Επτά ημέρες πριν από το περπάτημα πρέπει να μην έχουν συμπτώματα. Μερικοί χρειάζονται ξεκούραση μέχρι και τρεις εβδομάδες.

Επειδή ο ιός προσβάλλει όχι μόνο το αναπνευστικό αλλά και το καρδιοκυκλοφορικό, το νεφρικό, το αιματολογικό και ανοσοποιητικό σύστημα, συστήματα τα οποία επιβαρύνονται με την άσκηση, ο κίνδυνος υποτροπής, λόγω αναζωπύρωσης της νόσου, είναι προφανής. Η ασυνήθιστη εμφάνιση συριγμού κατά την αναπνοή, σε συνδυασμό με ταχυκαρδία σε ηρεμία, μπορεί να υποκρύπτουν πνευμονική εμβολή ή μυοκαρδίτιδα και συνιστώνται ειδικά τεστ αίματος, ηλεκτροκαρδιογραφικός και υπερηχογραφικός έλεγχος, μαγνητική τομογραφία καρδιάς και αξονική θώρακος.

Η παρατεταμένη διάρκεια της νόσου επιβάλλει να γίνεται έλεγχος του μηχανισμού πήξης του αίματος, επειδή σε ορισμένα νέα άτομα η νόσος σχετίζεται με αυξημένη πηκτικότητα του αίματος και σχηματισμό θρόμβων που μπορεί να αποφράξουν τα αγγεία των πνευμόνων και να προκαλέσουν πνευμονική εμβολή, όπως επίσης και τα αγγεία άλλων οργάνων και να προκαλέσουν ανεπάρκεια πολλαπλών συστημάτων.

Σε πολλά άτομα τα συμπτώματα παρατείνονται πέρα των δύο εβδομάδων ή και περισσότερο από τριάντα ημέρες, ενώ σε αναλογία 1/200 επιμένουν περισσότερο από τρεις μήνες. Αν και δεν είναι ακόμη πλήρως κατανοητό, είναι πολύ πιθανό ότι τα συμπτώματα επιμένουν όχι λόγω της ύπαρξης του κορονοϊού αλλά λόγω υπερβολικής αντίδρασης του ανοσοποιητικού συστήματος, φαινόμενο το οποίο έχει παρατηρηθεί σε πολλές ιώσεις.

Αθλητές με ιστορικό σακχαρώδη διαβήτη, νεφρικής νόσου, νεφρικής ή καρδιαγγειακής νόσου, που βρίσκονται στο στάδιο ανάρρωσης από covid-19, καθώς και όσοι χρειάζονται νοσηλεία σε νοσοκομείο λόγω σοβαρών συμπτωμάτων, κατά την περίοδο ανάρρωσης πρέπει να υφίστανται συχνό ιατρικό έλεγχο και παρακολούθηση προτού επανέλθουν σε αθλητικές δραστηριότητες.

Δρόσος Βενετούλης

Πνευμονολόγος, τ. δ/ντής ΜΕΘ Τζανείου Γενικού Νοσοκομείου Πειραιά