Αποχαιρέτησε με Ελύτη ο συγκινημένος Τσιόδρας (vid)

«Δεν φοβάμαι να θυμάμαι, δε με νοιάζει να με θυμούνται». Ο Σωτήρης Τσιόδρας μας αποχαιρέτησε με απόσπασμα από ποίημα του Οδυσσέα Ελύτη. Αυτή ήταν η τελευταία του ενημέρωση. 

Αποχαιρέτησε με Ελύτη ο συγκινημένος Τσιόδρας (vid)

Ύστερα από τέσσερις μήνες σχεδόν καθημερινής του παρουσίας στους τηλεοπτικούς μας δέκτες, ο Σωτήρης Τσιόδρας μας ενημέρωσε για τελευταία φορά για την έξαρση του κορονοϊού στην Ελλάδα.

Ο εξαιρετικός καθηγητης λοιμωξιολογίας, ο οποίος εκπροσωπούσε το υπουργείο Υγείας στην ενημέρωση, ήταν ιδιαίτερα συγκινημένος. Μάλιστα, θέλησε να μας αποχαιρετήσει απαγγέλοντας ένα απόσπασμα από ποίημα του Οδυσσέα Ελύτη, το οποίο μεταξύ άλλων ανέφερε «Δεν φοβάμαι να θυμάμαι, δε με νοιάζει να με θυμούνται».

Τσιόδρας: «Έχουμε 10 νέα κρούσματα - Χωρίς το lock down, οι θάνατοι θα ήταν περίπου 13.685» (vid)

Συγκεκριμένα, σχολίασε: Θα κρατήσω την αγάπη σας που πήρα αυτό τον καιρό. Θα ήθελα να με συνοδεύουν οι ευχές σας, όπως αυτές που μου έστειλαν παιδιά με ειδικές δεξιότητες. «Οι άγγελοι στη γη, από το δικό τους μετερίζι, μας σκέπτονται». Όχι εμένα, όλους μας

Ακολούθως μίλησε με απόσπασμα από ποίημα του Οδυσσέα Ελύτη:

Mπορώ να γίνω ευτυχισμένος με τα πιο απλά πράγματα
και με τα πιο μικρά..
Και με τα καθημερινότερα των καθημερινών.
Μου φτάνει που οι εβδομάδες έχουν Κυριακές.

Μου φτάνει που μ' αγαπάνε τέσσερις άνθρωποι.
Πολύ...
Μου φτάνει που αγαπάω τέσσερις ανθρώπους.
Πολύ...

Που δεν φοβάμαι να θυμάμαι.
Που δε με νοιάζει να με θυμούνται.
Που μπορώ και κλαίω ακόμα.
Και που τραγουδάω... μερικές φορές...
Που υπάρχουν μουσικές που με συναρπάζουν.
Και ευωδιές που με γοητεύουν...

Σας ευχαριστώ πολύ.

Νωρίτερα, ο Σωτήρης Τσιόδρας, μετά από σχεδόν τέσσερις μήνες στην θέση αυτή ανακοίνωσε την αποχώρησή του, δίνοντας συγχαρητήρια σε όλους για την τήρηση των μέτρων και τον περιορισμό της εξάπλωσης του ιού.

Προσπάθησα επί 4 μήνες να δίνω χρήσιμες πληροφορίες. Να απαντώ στα ερωτήματα που έθεταν οι συμπολίτες μας μέσω των δημοσιογράφων και κάποιες φορές να εμψυχώσω μία κοινωνία που αγωνιούσε. Επανέλαβε πολλές φορές αυτό που είναι το μοναδικό δεδομένο στην επιστήμη. Η αβεβαιότητα. Η εντιμότητα να πει κανείς «δεν γνωρίζω».

Όλο αυτό τον καιρό δεν αισθάνθηκα κάτι διαφορετικό. Ένας άνθρωπος απευθυνόμενος σε συνανθρώπους του. Ένας άνθρωπος με αδυναμίες, ένας άνθρωπος που δεν πρέπει-φυσικά- να προβάλλεται ως πρότυπο. Αναπάντεχα και απροσδόκητα βρέθηκα τόσο κοντά σας, τόσο κοντά σας, μέσω του τηλεοπτικού φακού και εν μέσω απαγορευτικού. Και αισθάνθηκα κοντά σας. Και ας μην επικοινωνούσαμε με φυσικό τρόπο. Η επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων είναι πνευματικό εφόδιο και μια παρηγοριά στον μυστικό πόλεμο με το άγνωστο.