Αλέκος Παναγούλης, ξεχασμένος, αλλά ήρωας (pics)
H Πρωτομαγιά του 1976 σημαδεύτηκε από το θάνατο του Αλέκου Παναγούλη, ο οποίος είναι ο σύγχρονος ήρωας που ξεχάστηκε γιατί δεν ανήκε σε κάποιο μεγάλο κόμμα ή στο ΚΚΕ, παρότι ήταν το σύμβολο της αντίστασης κατά της χούντας. Αποπειράθηκε να σκοτώσει το δικτάτορα Γεώργιο Παπαδόπουλο, φυλακίστηκε, βασανίστηκε ήταν σύντροφος της Οριάνας Φαλάτσι και σκοτώθηκε σε περίεργο τροχαίο, λίγο πριν βγάλει στη δημοσιότητα τα αρχεία της ΕΣΑ.
Ο Αλέκος Παναγούλης ξεχάστηκε από τους περισσότερους γιατί δεν ανήκε σε κάποιο από τα μεγάλα κόμματα, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, ΚΚΕ εσωτερικού, ΕΔΑ, ήταν στέλεχος της Ένωσης Κεντρώων-Νέες Δυνάμεις, γι' αυτό και δεν γίνονται εκτενή αφιερώματα και αναφορές την Πρωτομαγιά. Απλά ένα άγαλμα του κοσμεί την πλατεία Δικαιοσυνης στην Πανεπιστημίου, απέναντι από το Rex.
Το άγαλμα που έχει φιλοτεχνήσει ο γλύπτης Αχιλλέας Βασιλείου και ξεπερνά τα δύο μέτρα, παριστάνει τον πρωταγωνιστή της αντιδικτατορικής αντίστασης σε νεαρή ηλικία και με τα στρατιωτικά ρούχα που φορούσε κατά την εμφάνισή του στο Στρατοδικείο όπου παραπέμφθηκε για την απόπειρα εναντίον του δικτάτορα Παπαδόπουλου στις 13 Αυγούστου 1968. Ο ανδριάντας του στην πλατεία Δικαστηρίων στήθηκε το 2012 μετά από 36 χρόνια καθυστέρηση. Πριν μερικούς μήνες η ιταλική τηλεόραση RAI, έκανε γυρίσματα και στην Ελλάδα, μια μίνι σειράς αφιερωμένη στη ζωή της Iταλίδας δημοσιογράφου και συγγραφέα Οριάνα Φαλάτσι και στη σχέση της με τον Αλέκο Παναγούλη από το 1973 έως το μυστηριώδες αυτοκινητικό δυστύχημα που έκοψε το νήμα της ζωής του.
Το 1976 είχαν αρχίσει οι προετοιμασίες για τα παραδοσιακά γλέντια, όταν το ραδιόφωνο της ΕΡΤ διέκοψε τα τραγούδια και μετέδωσε την τραγική είδηση: Το θάνατο του Αλέκου Παναγούλη. Το αυτοκίνητό του, ένα Fiat Mirafiori, που έτρεχε με μεγάλη ταχύτητα στη Λεωφόρο Βουλιαγμένης κατευθυνόμενο προς τη Γλυφάδα, ξέφυγε από την πορεία του …
Αμέσως οι φήμες ότι πρόκειται για δολοφονία εξαπλώθηκαν σε όλη τη χώρα. Την επομένη, οι εφημερίδες κυκλοφόρησαν με πρώτο θέμα την πιθανή δολοφονία Παναγούλη.
Ο Παναγούλης είχε αποκαλύψει αρχεία της ΕΣΑ, που θα προκαλούσαν τεράστια προβλήματα στο πολιτικό κατεστημένο και τον είχαν φέρει σε ευθεία σύγκρουση με τον Αβέρωφ. Επίσης, είναι χαρακτηριστικό ότι ο Παναγούλης ήταν έτοιμος να παραιτηθεί από την Ένωση Κέντρου – Νέες Δυνάμεις, με την οποία είχε εκλεγεί βουλευτής στις πρώτες εκλογές του 1974, λόγω της ύπαρξης πολιτικού και επίσης βουλευτή του ιδίου κόμματος, ο οποίος είχε συνεργαστεί με τους χουντικούς…
Το... περίεργο τροχαίο
Ο εισαγγελέας Δημήτρης Τσεβάς, που είχε αναλάβει την υπόθεση, δήλωσε: «Ερευνάται η υπόθεσις προς πάσα κατεύθυνσιν και αφήνει μεγάλα λογικά περιθώρια στην πιθανότητα της εγκληματικής ενέργειας. Είναι περίεργο τροχαίο ατύχημα. Τόσο περίεργο, ώστε να μην μπορεί κανείς να υποστηρίξει λογικώς ότι είναι ατύχημα».
Σημειώνεται ότι εκείνες τις μέρες όλοι αναζητούν τα τρία άγνωστα αυτοκίνητα που εικάζεται ότι έβγαλαν από την πορεία το αυτοκίνητο του Παναγούλη. Υπήρξαν πολλά ερωτήματα και σημαντικές καταγγελίες από ερευνητές κι από την οικογένειά του, που δεν απαντήθηκαν ποτέ. Τελικώς σημαντικές πληροφορίες έμειναν στο σκοτάδι και οι φήμες δεν επιβεβαιώθηκαν ποτέ. Αυτόπτες μάρτυρες μιλούν για αυτοκίνητο το οποίο τον εμβόλησε και κατόπιν έφυγε, μια μωβ τζάγκουαρ.
Τη σύγχυση επιτείνει η εμφάνιση του Μιχάλη Στέφα στις 3 Μαΐου, ο οποίος ισχυρίζεται πως προκάλεσε χωρίς δόλο το ατύχημα με ένα ξαφνικό φρενάρισμά του, το οποίο λόγω μεγάλης ταχύτητας ο Παναγούλης δεν μπόρεσε να αποφύγει.
Η παρουσία του αυτόκλητου Στέφα, που παρουσιάζεται από τις φιλοκυβερνητικές εφημερίδες σαν μέλος του «Ρήγα Φεραίου», αλλά και η δυσκολία να τεκμηριώσει τα λεγόμενά του στην αναπαράσταση που γίνεται, πείθει μόνο αυτούς που είναι έτοιμοι να πειστούν και πεισμώνει αυτούς που δεν θέλουν να δεχτούν τη θεωρία του ατυχήματος. Όλοι έχουν από ένα δικό τους ερώτημα, ένα δικό τους σενάριο.
Η κηδεία του Αλέκου Παναγούλη γίνεται στις 5 Μαΐου και μεταβάλλεται σε πάνδημο δημοκρατικό συλλαλητήριο, ενώ το βασικό σύνθημα, «Ζει», που αντηχεί στην Αθήνα θα γραφτεί και στους περισσότερους δρόμους της πόλης
Ο Αλέκος Παναγούλης (1939-1976) ήταν αξιωματικός του στρατού ξηράς, με σπουδές στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Στις 13 Αυγούστου, του 1968, αποπειράθηκε να δολοφονήσει τον δικτάτορα Παπαδόπουλο με εκρηκτικά στη Βάρκιζα, αλλά απέτυχε για μια λεπτομέρεια. Συλλαμβάνεται, καταδικάζεται «εις θάνατον», αλλά κάτω από τις διεθνείς αντιδράσεις φυλακίζεται και εκεί αρχίζει ίσως ο μεγαλύτερος αγώνας του. Μπροστά στα απίστευτα βασανιστήρια αυτός βγάζει γλώσσα στους βασανιστές του, τους δείχνει ότι δεν φοβάται τίποτα, ούτε το θάνατο ούτε τα μαρτύρια και βρίσκει διέξοδο στην ποίηση, η οποία θα γοητεύσει ακόμη και τον Πιέρ Πάολο Παζολίνι.
Αυτοεξορίστηκε μετά την αποφυλάκιση του στη Φλωρεντία. Με τη Μεταπολίτευση, ο Παναγούλης επιστρέφει στην Αθήνα και εκλέγεται βουλευτής στη Β΄ Αθηνών με την Ένωση Κέντρου - Νέες Δυνάμεις του Γεωργίου Μαύρου, αφού έχει απορρίψει πρόταση συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ. Οι μνήμες της Χούντας όμως είναι φρέσκιες, και εκείνη την περίοδο καταφέρνει να μιλήσει με την γυναίκα του φυλακισμένου πια, βασανιστή της χούντας Νίκου Χατζηζήση, η οποία σε μια προσπάθεια να φερθούν με επιείκια στον άνδρα της, του δίνει απόρρητα αρχεία του ΕΑΤ ΕΣΑ.
Το βιβλίο που υπέγραψε η Οριάνα Φαλάτσι, αναφέρει το ΑΠΕ, με τον τίτλο «Ένας άντρας» θα τον τοποθετήσει παγκοσμίως δίπλα στους αγίους των εξεγερμένων, όλων αυτών που δεν άντεχαν την καταπίεση των λαών τους.
Υπήρξε και ποιητής και το "Πάλης ξεκίνημα" μελοποίησε ο Μίκης Θεοδωράκης.
