Πέθανε ο ζωγράφος Μιχάλης Μακρουλάκης

Το Ίδρυμα Β.& Μ. Θεοχαράκη ανακοίνωσε πως ο σπουδαίος ζωγράφος Μιχάλης Μακρουλάκης έφυγε από τη ζωή.

Ο Γιάννης Τσαρούχης είχε πει για το έργο του: «Η Αυθεντικότης του έργου, αυτή η αγέραστη αρετή, θα είναι πάντα αυτό που ξεχωρίζει την αληθινή αναζήτηση από την ψεύτικη, όλα τα άλλα είναι μοιραίες συνέπειες χωρίς ιδιαίτερη σημασία».

Τον Μάιο του 2013 το Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β. & Μ. Θεοχαράκη, οργάνωσε αναδρομική του έκθεση. Αργότερα συμμετείχε στις ακόλουθες τρεις θεματικές εκθέσεις του Ιδρύματός, οι οποίες ακολούθως μεταφέρθηκαν στο Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης: Ο κόσμος του Οδυσσέα Ελύτη. Ποίηση και ζωγραφική, 2011, Κ.Π.ΚΑΒΑΦΗΣ 40 Σύγχρονοι Έλληνες Δημιουργοί, 2013, Γιώργος Σεφέρης. Όταν το φως χορεύει, μιλώ δίκαια, 2017.

Ο Μάνος Ελευθερίου είχε υπογραμμίσει πως: «Ενώ τίποτα στο έργο του Μακρουλάκη δεν παραπέμπει, θεματικά τουλάχιστον, στη θρησκευτική έξαρση, εντούτοις υπάρχει μια κατάνυξη και μια εξαΰλωση ακόμη και όταν ζωγραφίζει τα πασχαλινά αυγά ή τα πολύχρωμα φρούτα. Που κι αυτό σημαίνει ότι τα έργα του κάλλιστα θα μπορούσαν να λάμπουν μέσα στο σκιόφως μιας εκκλησίας. Απ’ αυτήν τη ζωγραφική έχει απομονωθεί η αθλιότητα και η μιζέρια του κόσμου, έχουν εξοστρακιστεί για πάντα οι αδυναμίες του ανθρώπινου σώματος. Πρέπει να μας βάλει σε σκέψεις αυτή η μανιακή εμμονή του ζωγράφου στη λεπτομέρεια. Η διαφορά του με τη φωτογραφική απεικόνιση νομίζω ότι είναι οι επεμβάσεις του να στήσει ένα σκηνικό σ’ ένα έργο των ιδεών και, δεύτερο, να αποκαταστήσει τις φθορές του υλικού του».

Ο Μιχάλης Μακρουλάκης γεννήθηκε στις 31 Μαϊου 1940 στην Ερμούπολη Σύρου . Σπούδασε σκηνογραφία, ενδυματολογία και ζωγραφική (1958-64) στο Αθηναϊκό Τεχνολογικό Ινστιτούτο (Σχολή Δοξιάδη), με δασκάλους τους Σπύρο Βασιλείου, Α.Τάσσο, Γιάννη Τσαρούχη, Θανάση Απάρτη, κ.ά. Μαθήτευσε επίσης κοντά στον Περικλή Βυζάντιο, ο οποίος τον προέτρεψε να ασχοληθεί με τη ζωγραφική. Η πρώτη του ατομική έκθεση πραγματοποιήθηκε στην Αίθουσα Τέχνης Αθηνών-Χίλτον το 1969. Το 1971 επισκέφθηκε στην Τεχεράνη, όπου εγκαταστάθηκε έως το 1978.
Ξεκίνησε τη ζωγραφική του πορεία με ρεαλιστικές απεικονίσεις του ελληνικού τοπίου, κυρίως ελληνικών νησιών.

Στη συνέχεια η τέχνη του απέκτησε μια εντυπωσιακή φωτορεαλιστική ακρίβεια, ενώ η θεματολογία του πλουτίστηκε με εικόνες εσωτερικών χώρων, νεκρές φύσεις και ανδρικά γυμνά, που παραπέμπουν συχνά στην κλασική αναγεννησιακή ζωγραφική, με πολλά ποιητικά, σουρεαλιστικά ή ονειρικά στοιχεία. Η ζωγραφική καθαρότητα, η φωτεινή και αισθησιακή ατμόσφαιρα, η λεπτομερειακή περιγραφή και η επιμονή στην ανάδειξη της ομορφιάς των καθημερινών πραγμάτων χαρακτηρίζουν το σύνολο της δουλειάς του. Τα έργα του, μικρών και μεγάλων διαστάσεων, έχουν έντονα ελληνικό χρώμα, αλλά φανερώνουν και επιρροές από την τέχνη της Ανατολής, ιδίως από τις περσικές μινιατούρες, τις οποίες είχε την ευκαιρία να γνωρίσει στα οκτώ χρόνια που παρέμεινε στην Τεχεράνη.

Κατά τη δεκαετία του 1960 εργάστηκε και ως σκηνογράφος και ενδυματολόγος, αρχικά ως βοηθός του Γιάννη Τσαρούχη, και στη συνέχεια ως συνεργάτης στο Θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κούν και άλλων αθηναϊκών θεάτρων.

Η εκθεσιακή του δραστηριότητα περιλαμβάνει ατομικές παρουσιάσεις στην Ελλάδα, την Τεχεράνη και την Γερμανία, καθώς και πολλές συμμετοχές σε Πανελλήνιες και άλλες ομαδικές εκθέσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό. Το 2013 οργανώθηκε μεγάλη αναδρομική του έκθεση με 153 έργα και με τίτλο «Η Αρμονία των Εικόνων 1956-2013», στην Αθήνα (Ίδρυμα Β. & Μ. Θεοχαράκη).

Πηγές: iset , Ίδρυμα Β.& Μ. Θεοχαράκη