Συγκλονιστικός Θανάσης Βισκαδουράκης στο «ΦΩΣ»: «Το νερό στο χωριό μας πέρασε και τα κεραμίδια»

Συνέντευξη στον ΘΕΜΗ ΣΙΝΑΝΟΓΛΟΥ

Τρομερά πράγματα λέει ο Θανάσης Βισκαδουράκης στο «ΦΩΣ», μια ιστορία καθηλωτική. Πρώτη φορά μίλησα μαζί του.

Η συνέντευξη δόθηκε στο «ΦΩΣ» στις 13/9/2023

Πες μου τη σχέση σου με τον κατεστραμμένο νομό Καρδίτσας.

Ο Βλοχός που καταστράφηκε είναι το γυναικοχώρι μου, το αγαπώ πολύ, εκεί έζησα 1,5 χρόνο μόνιμα στις καραντίνες, εκεί πάω συνεχώς Χριστούγεννα, Πάσχα, καλοκαίρι, με τη γυναίκα μου την Κατερίνα και τον γιο μου τον Ιερώνυμο. Ο οποίος είναι ερωτευμένος με το χωριό.

Γιατί ονόμασες το παιδί Ιερώνυμο;

Γιατί ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος είναι σαν μπαμπάς μου! Κοντά του μεγάλωσα από το 1973 ως το 1985 μέχρι που δραπέτευσα… Εγώ μεγάλωσα σε ορφανοτροφείο. Στη Θήβα. Τον Αρχιεπίσκοπο τον αγαπώ βαθιά.

Πώς βιοποριζόσουν στο χωριό Βλοχό την εποχή της καραντίνας που ήταν κλειστά τα θέατρα;

Αγροτικές δουλειές έκανα. Βοήθαγα τον πεθερό μου με τις κότες, τα πρόβατα, στα χωράφια. Έχει πολλή δουλειά, είναι σκληρή η ζωή αυτή. Θέλει υπευθυνότητα. Δεν τελειώνουν ποτέ οι δουλειές στο χωριό. Κοιμάσαι πολύ νωρίς και ξυπνάς πολύ νωρίς.

Τι ώρα κοιμόσουν;

Στις 9:00 το βράδυ ήμουν στο κρεβάτι! Και ξυπνούσα στις 6:00 το πρωί. Πολύ κρύο, πολλή υγρασία, όλα βρεγμένα, μόνο με γαλότσες κυκλοφορούσα και με διπλά μπουφάν, πάρα πολλά ξύλα στο τζάκι.

Σου άρεσε;

Πολύ. Μου θύμιζε τα παιδικά μου χρόνια στο εκκλησιαστικό ορφανοτροφείο και τη ζωή των μοναστηριών.

Στο ορφανοτροφείο πώς βρέθηκες;

Το 1973 πέθανε η μητέρα μου και με φυγάδευσε ο πατέρας μου στη Θήβα. Ήταν κωφός.

Πόσο χρόνων ήσουν;

Στα πέντε μου χρόνια έγινε αυτό.

Το σπίτι τώρα στον Βλοχό τι έπαθε;

Το νερό πέρασε και τα κεραμίδια! Κάτω από τον λόφο Στρογγυλοβούνι είναι το σπίτι μας. Φαλακρός λόφος, δεν έχει δέντρα. Μου είπαν τα πεθερικά μου ότι ήταν τρομακτική η ορμή του νερού. Στις 3:00 το βράδυ άκουσαν έναν τρομερό βρόντο, έσπασαν τα φράγματα…

Τους είχαν ειδοποιήσει να φύγουν;

Πόρτα-πόρτα.

Μπορεί να έσπασαν τα φράγματα επίτηδες για να σωθεί η πόλη και να φύγει αλλού το νερό;

Έτσι ακούγεται έντονα στην περιοχή. Τα κακά νέα κυκλοφορούν γρήγορα. Έτσι κι αλλιώς έχουμε την εμφυλιακή τάση στο γονίδιό μας οι Έλληνες. Η αλήθεια όμως θα βγει στην επιφάνεια. Αυτή τη στιγμή ο κόσμος είναι φοβισμένος, τρομοκρατημένος. Αδερφέ, είμαι πολύ κουρασμένος, έχω πρόβες για δύο θέατρα, φέτος θα είμαι στην Παιδική σκηνή του Χορν με τον φοβερό Δημήτρη Αδάμη σκηνοθέτη στο «Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας» του Σαίξπηρ, καθώς και στο θέατρο Λαμπέτη «Σεσουάρ για δολοφόνους» με σκηνοθέτη τον Νικορέστη Χανιωτάκη. Τα μάτια μου κλείνουν… Να το αφήσουμε για άλλη μέρα…

Δεν θα πας πουθενά, κι εγώ είμαι λόγω συγκυρίας μέσα στο αυτοκίνητο και γράφω τώρα που μιλάμε!

Σταματήσαμε οι Έλληνες να αγαπάμε τους Έλληνες…

Ξέρω από ηθοποιούς ότι αρκετοί έχουν χρειαστεί βοήθεια ψυχολόγου ή ψυχιάτρου. Εσύ κατέφυγες ποτέ σε ειδικό; Περάσατε δύσκολα με τον κορονοϊό οι ηθοποιοί.

Η ψυχική θεραπεία για εμένα ήταν το χωριό! Είμαι μαθημένος στη σπαρτιάτικη ζωή, έχω μάθει να ζω με λίγα. Πρώτη φορά στη ζωή μου τώρα -και δοξάζω τον Θεό- νοικιάζω σπίτι 100 τ.μ. για την οικογένειά μου. Αγαπώ όμως το παρελθόν μου. Δεν μεγαλοποιούσα ποτέ μέσα μου το πρόβλημά μου. Έμαθα να αγαπώ το πρόβλημά μου.

Δεν είχες ποτέ δικό σου σπίτι;

Ποτέ. Όχι σπίτι, ούτε ψυγείο δικό μου δεν είχα, ούτε πλυντήριο. Σε υπόγειο έμενα για χρόνια. Από τα 35 μου και μετά άρχισα να ορθοποδώ.

Ευθύνες δεν υπάρχουν για την καταστροφή στη Θεσσαλία και όλες τις καταστροφές που βιώνουμε τον τελευταίο καιρό;

Προφανώς υπάρχουν. Η κατάσταση είναι απελπιστική, όπως λέει ο λαός μας «όπου φτωχός και η μοίρα του». Διαχρονικά το κράτος δεν λειτουργεί σωστά. Από εδώ και πέρα τι κάνουμε. Πέσαμε εφτά φορές, πρέπει να σηκωθούμε οκτώ. Ευθύνες σίγουρα υπάρχουν και στους τοπικούς άρχοντες. Ακόμα και η καθυστέρηση του στρατού για εμένα ήταν τραγική. Δυστυχώς είμαστε μία χώρα έκπληξη. Δεν έχει σταθερό μομέντουμ η χώρα.

Θέλω το σχόλιό σου για τη δολοφονία του Αντώνη στον καταπέλτη του πλοίου στο λιμάνι του Πειραιά.

Έχω κωφά αδέλφια, αν ήταν ο Αντώνης αδελφός μου, στο δικαστήριο δεν ξέρω πώς θα γλίτωνε ο δολοφόνος από τα χέρια μου. Είδαμε μία παλιανθρωπιά, μία κατάχρηση εξουσίας, όταν θες να δεις τον χαρακτήρα του άλλου δώσε του εξουσία. Θεωρώ ότι το έκαναν επίτηδες, για να γελάσουν μαζί του. Οι σιχαμένοι. Πρέπει να γίνουμε λίγο άνθρωποι. Τι είπε ο Χριστός; Αγάπα τον πλησίον σου. Πρέπει να κρατήσουμε την ευγένειά μας, την καλοσύνη μας, και να προχωράμε μέσα στις δυσκολίες. Να μην αφήνεις τον άλλο να σε αλλοιώσει με την κακία του. Η Ελλάδα όμως πληγώνει τα όνειρα των αδυνάτων. Αν δεν τα βρεις με τον εαυτό σου και δεν αγαπάς τον Θεό και τον συνάνθρωπό σου, είναι πολύ δύσκολο να ορθοποδήσεις όταν είσαι στο υπόγειο…

Σε ποια περιοχή έμενες σε υπόγειο;

Στα Κάτω Πατήσια. Ως τα 35 μου δεν είχα τίποτα. Όλα τα έκανα δουλεύοντας νύχτα μέρα. Και ως παιδί δεν είχα ποτέ τίποτα δικό μου. Όλα έπρεπε να τα μοιράζομαι, ρούχα, παιχνίδια. Θυμάμαι είχε έρθει ο πατέρας μου στο ορφανοτροφείο και μου είχε φέρει μία φόρμα του Ολυμπιακού. Δεν μου την έδωσαν ποτέ!

Γιατί;

Δεν ήθελε η διοίκηση. Γιατί δεν υπήρχε τίποτα δικό σου εκεί. Αλλά αυτό με πλήγωσε…

Με ανατρίχιασε αυτό που είπες. Ολυμπιακός πώς έγινες;

Στο ορφανοτροφείο μπορεί να μην είχαμε τίποτα, αλλά χορτάσαμε πολύ ποδόσφαιρο, μπάσκετ, ομαδικό παιχνίδι. Χωριζόμασταν σε δύο ομάδες και εγώ διάλεγα τον Ολυμπιακό.

Γιατί;

Δεν ξέρω, μου άρεσε το κόκκινο. Ήμασταν εσώκλειστοι.

Πας γήπεδο;

Πολύ.

Μπάσκετ ή ποδόσφαιρο;

Και στα δύο.

Η γνώμη σου για το θέμα Σλούκα;

Αδερφέ, καλά έκανε και έφυγε. Όπως έφυγε και ο Σπανούλης από τον Παναθηναϊκό και ήρθε στον Ολυμπιακό. Επαγγελματίες είναι. Αν του έδωσε 10 εκατομμύρια ευρώ ο άλλος, καλά έκανε. Δεν θα του ανοίξω το κεφάλι στο ΣΕΦ. Θα είμαι εκεί βέβαια να δω το ματς με ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Είχα σοκαριστεί με το τι άκουγε ο Παπαπέτρου. Εντάξει, να κράξεις, να βρίσεις, αλλά να υπάρχει και ένα φρένο.

Πώς βλέπεις το σημερινό ποδόσφαιρο;

Δεν μου αρέσει. Το βλέπω για να περνάει η ώρα μου. Δεν είναι όπως παλιά. Και από τον Ολυμπιακό δεν είμαι ευχαριστημένος. Τον κάνατε ομάδα εσείς οι δημοσιογράφοι τώρα. Ρε κάτσε να δούμε τη συνέχεια. Ο Παναθηναϊκός με πολύ μικρότερο μπάτζετ κι έβλεπες να παίζει μπάλα. Εκτιμώ πολύ τον Γιοβάνοβιτς. Πού είναι ο Ολυμπιακός που ξέραμε; Εγώ θέλω να δω τον Ολυμπιακό πάλι να κοιτάει στα μάτια την Μπάγερν, τη Λίβερπουλ, τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, τη Γιουβέντους. Δεν πέρασαν πολλά χρόνια. Τώρα είμαστε για να ανταγωνιζόμαστε κάτι βουλγάρικες ομάδες που παλιά δεν υπήρχαν καν μπροστά μας.

Α, είσαι τσεκουράτος εσύ.

Τα λέω και στον γιατρό του Ολυμπιακού τον Χρήστο Θέο που είναι φίλος οικογενειακός, εξαιρετικός επιστήμονας και άνθρωπος. Έβλεπα τον Ολυμπιακό μέχρι πριν λίγο καιρό και πήγαινα να σπάσω την τηλεόραση! Ήρθε ο ανιψιός μου από τη Γερμανία, έχει πάει στα γήπεδα της Μπάγερν και της Ντόρτμουντ, είναι Παναθηναϊκός, μου ζήτησε να τον πάω να δει πρώτη φορά την ομάδα του στη Λεωφόρο. Και όταν μπήκε στο γήπεδο τα έχασε. Μου λέει «αυτό είναι το γήπεδο του Παναθηναϊκού»; Έπαθε πολιτισμικό σοκ!

Για λέγε κι άλλα, λέγε ό,τι θες.

Εγώ πήγαινα πολύ και στο τσιμεντένιο Καραϊσκάκη. Στα τσιμέντα. Έχει αλλάξει πρόσωπο το ποδόσφαιρο. Θυμάμαι να πηγαίνω με τον Ολυμπιακό σε ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ και να έχει μέσα οπαδούς των δύο ομάδων, με 100.000 κόσμο! Πλησίαζε ο κόσμος τις 100.000! Μέχρι και οι διάδρομοι στις σκάλες ήταν ασφυκτικά γεμάτοι. Δεν μου αρέσει καθόλου τώρα που είναι οπαδοί μόνο της μιας ομάδας στο γήπεδο. Έχει γίνει αηδία η κατάσταση με τη βία. Αδερφέ, αγαπώ τον Ολυμπιακό αλλά πιο πολύ αγαπώ τη ζωή μου!

Λέγε κι άλλα.

Είναι υγιής ανταγωνισμός αυτό που ζούμε στο ελληνικό ποδόσφαιρο; Πάντα στη ζωή μου θαύμαζα τον καλύτερο και προσπαθούσα να τον φτάσω να τον ξεπεράσω. Αυτό που βλέπουμε στο ελληνικό ποδόσφαιρο είναι πλήρως απογοητευτικό.

Έχεις σπουδάσει τίποτα; Η γλώσσα σου πάει ροδάνι.

Δεν έχω σπουδάσει τίποτα, στο σχολείο έμενα στην ίδια τάξη, ούτε αγγλικά δεν ξέρω.

Αγαπημένος σου ποδοσφαιριστής; Με ποιον είχες κόλλημα; Πες καμία ιστορία.

Όταν είχε έρθει ο Λάγιος Ντέταρι, ήμουν καψιμιτζής στην Έδεσσα φαντάρος, το στρατόπεδο ήταν γεμάτο ΠΑΟΚτσήδες. Ήμουν ο μόνος Ολυμπιακός. Για να τους κάνω πλάκα έβαλα αφίσα του Ντέταρι μέσα στο καψιμί και το έκλεισα με τα κάγκελα. Οι αθεόφοβοι έφεραν τρακτέρ και τράβαγαν τα κάγκελα! Και αναγκάστηκα να σκίσω την αφίσα. Με είχαν μετά κάθε μέρα στην τουαλέτα, στα σκουπίδια, με έτρεχαν συνεχώς. Και τελικά έγινε ο γιος μου ΠΑΟΚ!

Πόσο χρονών είναι;

Τώρα πάει Β’ Δημοτικού. Ο Ιερώνυμος. Του έστειλε η ΠΑΕ ΠΑΟΚ φανέλες, κασκόλ, DVD. Ας είναι ό,τι θέλει.

«ΦΩΣ» διάβαζες ποτέ;

Αν διάβαζα; Μας έδιναν οι καλόγριες λεφτά να πάμε να πάρουμε ψωμί, και με τα ρέστα αγόραζα κρυφά το «ΦΩΣ» στο καλοκαιρινό ορφανοτροφείο. Το έκρυβα στο ποδήλατο κάτω από την σακούλα με το ψωμί. Το «ΦΩΣ» που είχε την τεράστια έκδοση και τις τεράστιες επικεφαλίδες.

Τελειώσαμε. Είμαι υπέρ της ποιότητας στις συνεντεύξεις και όχι της ποσότητας.

Με ξύπνησες τελικά. Θέλω κι άλλο!

Πόσα αδέλφια έχεις;

Είμαστε πέντε αδέλφια. Εγώ είμαι ο μικρότερος. Δεν ήξερα ότι είχα τόσα αδέλφια. Με φυγάδευσε ο πατέρας μου στο ορφανοτροφείο στη Θήβα. Μου λέει η αδελφή μου «με αγαπάς»; Της λέω «όχι. Μα πώς να σε αγαπήσω, αφού δεν σε ξέρω». Δεν τη γνώριζα. Θα μπορούσε να τα είχε φέρει έτσι η τύχη που να την έχω έξω σχέση μου…

Γιατί σε πήγε στη Θήβα ο πατέρας σου και όχι αλλού;

Γιατί ήξερε τον τότε μητροπολίτη εκεί, τον Νικόδημο. Ο πατέρας μου ήταν ιδρυτής του πρώτου σωματείου κωφών Ελλάδος. Λίγο πριν πεθάνει, μου ζήτησε να τον συγχωρέσω. Και του είπα ναι, σε συγχωρώ.

Πώς θες να κλείσουμε;

Πρωτάθλημα ξανά στον Πειραιά!