Γνωστός ακτιβιστής της gay κοινότητας ο τοξικομανής που σκότωσαν στην Ομόνοια

Είναι ο νεκρός της οδού Γλαδστώνος που η απώλειά του έχει ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων. Στο παρελθόν είχε δώσει αρκετές συνεντεύξεις προσπαθώντας όπως ο ίδιος ισχυριζόταν να φτιάξει ένα καλύτερο κόσμο. Σε μια από αυτές, στο 3pointmagazine είχε δηλώσει:

«Πόσες άραγε ακούσαμε φωνές, είδαμε επιθέσεις και δεν σταματήσαμε, δεν αντιδράσαμε, απλά προσπεράσαμε, γιατί δεν μας αφορούσε ή από φόβο, αλλά και ο φόβος μπορεί να παράγει ήχο. Πού χάσαμε τη φωνή μας, σε ποια από όλες τις διαδρομές μας ξεχάσαμε τη δύναμη που έχει και σταματήσαμε να τη χρησιμοποιούμε όταν κινδυνεύουν άνθρωποι γύρω μας, γιατί επιλέγουμε τη σιωπή;

Είμαστε κομμάτια μιας κοινωνίας που έμαθε να μην νοιάζεται για τον διπλανό της, άραγε αν πότε εμείς ζητούσαμε βοήθεια ποιος θα μας άκουγε; Δεν αντιδρούμε, απλά υπάρχουμε ακολουθώντας μια διαδρομή που δεν μας ταιριάζει.»

Κάτι ανάλογο συνέβη και την ώρα που ο ίδιος έχασε τη ζωή του. Μια καταδικαστέα πράξη του (ληστεία) οδήγησε κάποιους περαστικούς στο να τον λιντσάρουν, αφού ο θάνατός του οφείλεται στα χτυπήματα που δέχτηκε από τους πολίτες που τον κλωτσούσαν με μανία στο κεφάλι την ώρα που προσπαθούσε να αποδράσει από το κοσμηματοπωλείο που επιχείρησε να ληστέψει.

Οι δύο όψεις του νομίσματος

Θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι στο φόνο του οι άνδρες που τον χτύπησαν έκαναν ακριβώς το αντίθετο από όσα ο ίδιος είχε ισχυριστεί στη συνέντευξη που σας παραθέσαμε παραπάνω. Δεν αδιαφόρησαν απέναντι στην «απειλή» (δηλαδή τη ληστεία που διέπραττε εκείνη τη στιγμή). Στην περίπτωσή του οι πολίτες αντέδρασαν, βοήθησαν τον κοσμηματοπώλη που έπεφτε θύμα ληστείας, όμως πήραν το νόμο στα χέρια τους και ουσιαστικά λίντσαραν το θύμα. Αυτό, από το βοηθάω κάποιον που βλέπω απέχει κατά πολύ. Οι δράστες δεν σταμάτησαν να τον χτυπάνε ακόμα και όταν ο ίδιος πλέον είχε συρθεί από εκείνους έξω από το κατάστημα και φαινόταν ανήμπορος να αντιδράσει.

Κι εδώ που τα λέμε όταν κάποιος είναι υπό την επήρεια ναρκωτικών και δε μπορεί να σταθεί στα πόδια του, είναι κομματάκι υπερβολικό να τον χτυπάνε συμπολίτες του με τόσο μένος. Θα μπορούσαν από τη στιγμή που του κατάφεραν τα πρώτα χτυπήματα να τον ακινητοποιήσουν και να τον παραδώσουν στην αστυνομία. Όμως αυτοί έβγαλαν πάνω του όλη τη «μαγκιά» τους...

Η κρίση που έχει χτυπήσει για τα καλά (και) τα μυαλά μας

Στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης ο κόσμος φτάνει καθημερινά στα όριά του. Το βλέπεις στους δρόμους, εκεί όπου σε καθημερινή βάση οι οδηγοί βρίζουν ο ένας τον άλλον, το βλέπεις στα social media εκεί όπου απαγορεύεται να διαφωνείς με την άποψη του άλλου, το βλέπεις όπου βρεθείς κι όπου σταθείς.

Η αγανάκτηση, το μίσος και οι ακραίες αντιδράσεις έχουν μετατρέψει τη χώρα σε ένα τόπο που η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών της βιώνει μια κρίση αρχικά οικονομική κι έπειτα συναισθηματική που συχνά τους οδηγεί σε ακραίες αντιδράσεις. Σε μια τέτοια ακραία αντίδραση πολιτών, ο Ζακ Κωστόπουλος έχασε τη ζωή του και οι επιτιθέμενοι το δίκιο τους στην προσπάθειά τους να υπερασπιστούν τον ιδιοκτήτη του καταστήματος.