Δρόμοι γεμάτοι από «Επαναστάτες χωρίς αιτία»!

Ο μεσογειακός κόσμος και η αίσθηση ελευθερίας που σου δίνει το φως και ο ανοιχτός ορίζοντας, ενθαρρύνει συχνά ένα πλαίσιο αναρχίας στην καθημερινότητα των λαών που κατοικούν την Μεγάλη Θάλασσα. Η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση. Τις τελευταίες δεκαετίες το πρότυπο του Ζορμπά έχει κυριαρχήσει στα νεοελληνικά ήθη μαζί με τη θεοποίηση της νιότης. Αν τα προσθέσει κανείς αυτά τα δύο στοιχεία δεν βγάζει απαραίτητα κάτι θετικό.

Διαμαρτυρόμαστε σήμερα για τα χίλια κι ένα κακά της Αθήνας. Για κάποια από αυτά δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα. Η τσιμεντοποίηση είναι πια γεγονός όπως κι η έλλειψη πρασίνου. Μάθαμε να ζούμε έτσι χωρίς να σημαίνει ότι δεν υφιστάμεθα τις συνέπειες -τα προβλήματα υγείας σωματικής ή ψυχικής.

Υπάρχουν όμως και στοιχεία της καθημερινότητας που θα μπορούσαμε να διορθώσουμε. Θέλουμε φερ' ειπείν να λεγόμαστε πολιτισμένη χώρα, χωρίς ίχνος κυκλοφοριακής αγωγής. Εδώ και χρόνια οι δρόμοι μας έχουν γεμίσει με οδηγούς-ραλίστες, με πειραγμένα αυτοκίνητα και μηχανές που θορυβούν και ρυπαίνουν ανεξέλεγκτα και ατιμώρητα όλες τις ώρες της ημέρας και κυρίως της νύχτας. Ο Κώδικας οδικής κυκλοφορίας έχει πεταχτεί στα σκουπίδια, η Αστυνομία δεν κάνει προφανώς τη δουλειά της, και οι παραβάτες, που θεωρούν ότι έχουν το ακαταλόγιστο υποβαθμίζουν με το έτσι θέλω την ποιότητα της ζωής μας, στο όνομα της ελευθερίας.

Με τον τρόπο αυτό η ρύπανση και κυρίως η ηχορύπανση επιτείνονται διαρκώς, σε μια παθολογία της καθημερινότητας που κανείς δεν ενδιαφέρεται να αντιμετωπίσει.
Σταδιακά δημιουργούνται ποιοτικές ζώνες διαβίωσης. Σε λίγο καιρό θα είναι σχεδόν αδύνατο να ζει κάποιος κοντά σε μεγάλες λεωφόρους, οι οποίες τις μικρές ώρες μετατρέπονται εδώ και χρόνια σε πίστες ταχύτητας για να κάνουν τις κόντρες τους οι «επαναστάτες χωρίς αιτία». Το ερώτημα που τίθεται είναι ποιος θα μας σώσει από αυτούς