Οι Αεροναύτες: Η Μαίρη Πόπινς συναντά τον Φιλέα Φογκ

Στα 1862, ένας μετεωρολόγος και μία ριψοκίνδυνη πιλότος αερόστατου ξεκινούν ένα ταξίδι ανόδου για να εξελίξουν τις υπάρχουσες γνώσεις του ανθρώπου σχετικά με τον καιρό και την πρόβλεψή του και με στόχο να ξεπεράσουν τους Γάλλους πετώντας σε μεγαλύτερο ύψος από εκείνους. Το ταξίδι τους προς τις «Ηράκλειες Στήλες» της ουράνιας σφαίρας προσφέρεται για ένα όμορφο οικογενειακό απόγευμα και κάνει κάποιον να αναρωτιέται πού θα οδηγηθεί αυτός ο πόλεμος που έχει ξεσπάσει ανάμεσα στις μεγάλες ψυχαγωγικές πλατφόρμες που παράγουν με ταχείς ρυθμούς άτονα φιλμ με γνωστά ονόματα.

Στην προκειμένη περίπτωση πρόκειται για την Amazon που έρχεται να προστεθεί στους μνηστήρες της ψυχαγωγίας Netflix και Disney, με την τελευταία να έχει δικαίως μεγάλο μερίδιο της αγοράς ύστερα από τις στρατηγικές κινήσεις του απερχόμενου προέδρου της Ρόμπερτ Άιγκερ.

Ας επιστρέψουμε στο φιλμ. Οι Αεροναύτες είναι μία περιπέτεια με βιογραφικά στοιχεία, βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα που διαδραματίστηκαν στην Βικτωριανή Αγγλία. Ο μετεωρολόγος Τζέιμς Γκλάισερ – τον οποίον υποδύεται ο Έντι Ρεντμέιν – είναι υπαρκτό πρόσωπο και συμμετείχε σε μία σειρά πτήσεων με αερόστατο συλλέγοντας πολύτιμα στοιχεία που προσέφεραν αλματώδη πρόοδο στην επιστήμη της μετεωρολογίας. Ο σκηνοθέτης Τομ Χάρπερ, όμως, θεώρησε σωστό να βασιστεί στη φράση «Βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα» - που ανοίγει τους ασκούς της ποιητικής αδείας - και να δημιουργήσει ένα αμάλγαμα χαρακτήρα στο πρόσωπο της ηθοποιού Φελίσιτι Τζόουνς η οποία κατ’ ουσίαν υποδύεται μία φανταστική ηρωίδα.

Μάλλον ο Χάρπερ αφουγκράζεται τα σημεία των καιρών που φωνάζουν για περισσότερες γυναικείες παρουσίες στον χώρο του θεάματος μπροστά και πίσω από τις κάμερες. Έτσι, ο πραγματικός πιλότος Χένρι Κόξγουελ αντικαθίσταται από μία Αμέλια Έρχαρντ με πινελιές Τζούλι Άντριους και προσθήκες από άλλες προσωπικότητες και ιστορίες της εποχής. Τουλάχιστον, ας αφήσουν ήσυχους τους αδελφούς Μονγκολφιέ. Το πολιτικά ορθό αρχίζει να λειτουργεί σαν μπούμερανγκ που όποιος το πέταξε πρέπει να ξέρει και να το πιάσει.

Τεχνικά, το φιλμ είναι μία οπτική ευαρέσκεια ενώ η χημεία των πρωταγωνιστών κάνει την ταινία να γυαλίζει περισσότερο από την πραγματική ιστορία. Άλλωστε τους έχουμε δει ξανά μαζί το 2014, στη Θεωρία των Πάντων, όπου και οι δύο ηθοποιοί είχαν αποσπάσει υποψηφιότητες για Όσκαρ με τον Ρεντμέιν να κερδίζει τελικά το αγαλματίδιο.

Η θεματική του ονείρου και το ταυτόχρονο αίσθημα μοναξιάς και ελευθερίας περνούν στο κοινό και οι μικρότεροι σε ηλικία θεατές ίσως εμπνευστούν να κοιτάνε ψηλά και όχι μόνιμα προς μια οθόνη τηλεφώνου – όπως είπε και ο σκηνοθέτης Τομ Χάρπερ.

Άλλωστε και η ίδια η ζωή είναι μια περιπετειώδης άνοδος γεμάτη ηθικά διλήμματα. Κι αν έρθει η πτώση, ας έχουμε τη γενναιότητα του Μπάστερ Κήτον στο The Balloonatic. Αν μπορούσε να ακουστεί, ίσως αναφωνούσε Supercalifragilisticexpialidocious.

Δείτε το Trailer της ταινίας