H Παρείσφρηση: Ο Σπάικ Λι κουνάει μαεστρικά το δάχτυλο στην Αμερική
Ο Αμερικανός σκηνοθέτης επιστρέφει στη μεγάλη οθόνη με την απίστευτη, αληθινή ιστορία του Ρον Στάλγουορθ.
«Η Παρείσφρηση» σηματοδοτεί την επιστροφή στη φόρμα για τον Σπάικ Λι, μετά από μια σειρά «κουρασμένων» ταινιών των τελευταίων ετών. Η απίστευτη όσο και αληθινή ιστορία του Ρον Στάλγουορθ δίνει την ευκαιρία στον Αμερικανό σκηνοθέτη να μιλήσει για το διαχρονικό και θλιβερό πρόβλημα των φυλετικών και κοινωνικών διακρίσεων που μαστίζουν την κοινωνική δομή των ΗΠΑ αυτή τη φορά με μπόλικο χιούμορ, που αγγίζει τα όρια της φάρσας.
Η ιστορία αφορά τον Ρον Στάλγουορθ, τον πρώτο Αφροαμερικανό αστυνομικό του τμήματος του Κολοράντο Σπρινγκς την δεκαετία του 70'. Αν και αρχικά τοποθετείται στο αρχείο και αντιμετωπίζεται ρατσιστικά από συγκεκριμένους συναδέλφους του, στη συνέχεια αξιοποιείται και τοποθετείται στο τμήμα πληροφοριών. Με τη βοήθεια του Εβραίου συναδέλφου του, Φλιπ, παρεισφρέει στο τοπικό παρακλάδι της Κου Κλουξ Κλαν, προσπαθώντας να συγκεντρώσει περισσότερα στοιχεία για την δράση της. Από εκεί και έπειτα, οι ήρωες εισβάλλουν στο κρησφύγετο του παράλογου μίσους, επαναπροσδιορίζοντας παράλληλα και την προσωπική τους και κοινωνική τους ταυτότητα.
Ολυμπιακός: Η συμβολή του… Βαλμπουενά
Στον ρόλο του Ρον Στάλγουορθ εντυπωσιάζει ο Τζον Ντέιβιντ Ουάσινγκτον με την εγκρατή, αλλά συνάμα χαρισματική του προσωπικότητα, ενώ και ο συμπαθής Άνταμ Ντράιβερ στο ρόλο του Φλιπ δίνει, όπως πάντα, μια στιβαρή ερμηνεία.
Ο Σπάικ Λι σκηνοθετεί μαεστρικά χρησιμοποιώντας την κάμερα σε πολύ ενδιαφέροντα και συμβολικής σημασίας πλάνα (ιδιαίτερα στη σκηνή της ομιλίας του «Μαύρου Πάνθηρα» στην οποία εξυμνεί την ομορφιά των αφρικανικών χαρακτηριστικών). Ο Αμερικανός σκηνοθέτης δεν υποκύπτει στην παγίδα του διδακτισμού με αποτέλεσμα η ιστορία να ρέει άρτια και να περνάει υπαινικτικά αντιρατσιστικά μηνύματα. Παράλληλα, η ειρωνεία και το χιούμορ που πηγάζουν από τις περιστάσεις κάθε άλλο παρά προσποιητό και βεβιασμένο φαντάζει, ενώ ενισχύει και την τραγική πλευρά του πράγματος.
Συγκλονιστικά τα τελευταία «ντοκιματεριστικά» λεπτά, τα οποία φανερώνουν στον θεατή αυτό που ήδη έχει συνειδητοποιήσει από την αφήγηση της ιστορίας: Η Αμερική από την δεκαετία του 70' μέχρι το 2018 δεν έχει αλλάξει στο ελάχιστο...