Τζέιμς Μποντ, ο Σύνδεσμος

Δεν είμαι ακριβώς λάτρης των ταινιών Τζέιμς Μποντ. Ο αγαπημένος μου Τζέιμς Μποντ είναι μάλιστα εκείνος που αναφέρεται σπάνια πια, ο Βρετανός (Ουαλός) Τίμοθι Ντάλτον, που δεν εντυπώθηκε δυνατά στη μνήμη ως Πράκτορας 007. Με δύο μόνο ταινίες, ήταν κατά τη γνώμη μου έξοχος, αλλά και, σύμφωνα με τα κινηματογραφικά στοιχεία, υπήρξε ο Τζέιμς που χρησιμοποίησε τους λιγότερους αντικαταστάτες/stuntmen σε δύσκολες σκηνές, από όλους τους 007.

Μποντ: Σύνδεσμος. Ωστόσο, ο δημιουργός του πράκτορα, ο Ίαν Φλέμινγκ, δεν εμπνεύστηκε το όνομα από την έννοια «σύνδεσμος», αλλά απλώς από έναν ορνιθολόγο εκ Καραϊβικής με το «βαρετό πλην όμως αρρενωπό», κατά τη γνώμη του Φλέμινγκ, επώνυμο Μποντ. Ωστόσο, επιμένω, «μποντ» σημαίνει δεσμός.

Σινεμά: Ανακοπή. Όχι μόνο η πανδημία, δεν είναι μόνο αυτή που κράτησε τον κόσμο μακριά από τις κινηματογραφικές αίθουσες - ή, στην ελληνική πραγματικότητα, και από τους «κινηματογραφικούς κήπους» του καλοκαιριού. Είναι φυσικά και το «σπιτικό σινεμά» και το Διαδίκτυο που χρόνια τώρα κατασπαράζουν τη μερίδα των κινηματογράφων.

Κι ύστερα, ήρθε ο Μποντ. Κι είτε σας αρέσει είτε όχι ως πράκτορας ή ως κινηματογραφικό είδος, έγινε ο «σύνδεσμος» που έβαλε ξανά τους ανθρώπους στο σινεμά. Έστω κι αν τ’ όνομά του είναι τυχαίο και συμπτωματικό, είτε είναι μυστικός πράκτορας/διασώστης των κινηματογράφων είτε όχι, είτε τον λένε Τζέιμς, Ντάνιελ είτε Νίκο, ο Μποντ έγινε ο σύνδεσμος των θεατών με την κινηματογραφική αίθουσα στους καιρούς της πανδημίας και του σπιτικού σινεμά.

Επί τη ευκαιρία, σαν σήμερα, 8 Οκτωβρίου του 1927, ο κόσμος είδε για πρώτη φορά να πρωταγωνιστούν μαζί ο Σταν και ο Όλι, πριν την επισημοποίησή τους ως το ζευγάρι Λόρελ και Χάρντι / Χονδρός και Λιγνός. Ήταν η βωβή ταινία «The Second 100 Years».

Η συνέχεια επί της οθόνης (στα σινεμά).