«Στο καλάθι του Πρίντεζη στην Πόλη έσπασα το γραφείο μου»

Ο Θανάσης Δημητρίου, που γνωρίσαμε από το ριάλιτι μόδας GNTM, μιλάει στο «ΦΩΣ» για την… τρέλα που έχει με τον Ολυμπιακό. Το πέρασμά του από την τηλεόραση, η θητεία του στο ποδόσφαιρο, οι στόχοι που θέλει να εκπληρώσει και ο ρατσισμός που έχει βιώσει για την καταγωγή του. Συνέντευξη στον Γιάννη Κατσαρό

«Στο καλάθι του Πρίντεζη στην Πόλη έσπασα το γραφείο μου»

Το ελληνικό κοινό και πιο συγκεκριμένα οι τηλεθεατές γνώρισαν τον ΘανάσηΘάνο όπως τον φωνάζουν- Δημητρίου μέσα από το ριάλιτι μόδας του καναλιού Star, GNTM. Εγώ τον ξέρω καλά. Συμμαθητές από το Γυμνάσιο μέχρι και την αποφοίτηση. Ήταν εύκολο να βρεθούμε για να κάνουμε τη συνέντευξη, καθώς μέχρι και σήμερα μάς δένει μια καλή φιλία.

Πάντα ανοιχτός, χαμογελαστός και με όρεξη για κουβέντα. Ό,τι είδατε στις οθόνες σας, αυτό είναι. Τα λέει έξω από τα δόντια και έχει μέσα του το μικρόβιο της… κάμερας. Και παρότι λέει -χωρίς ενδοιασμούς- ότι έχει ένα ψώνιο με τα «φώτα», αν τον γνωρίσει κάποιος θα καταλάβει πόσο ταπεινός είναι. Εκτός από αυτά που αναφέραμε, ο Θάνος είναι και λάτρης του ποδοσφαίρου. Έπαιξε χρόνια ποδόσφαιρο με θητεία στις Κ19 του ΠΑΣ Γιάννινα, του Πανθρακικού αλλά και σε ομάδες Γ’ Εθνικής.

Βέβαια, η μεγάλη του… καψούρα είναι ο Ολυμπιακός. Είναι ένθερμος φίλος των «ερυθρόλευκων» και το φωνάζει όπου σταθεί. Επίσης, υποστηρίζει τη Ρεάλ Μαδρίτης και δηλώνει μεγάλος υποστηρικτής του Κριστιάνο Ρονάλντο (πολλές φορές είχαμε έρθει σε αντιπαράθεση για αυτό). Για να μην πλατειάζω, δώσαμε ραντεβού στο δημοτικό γήπεδο της Αγίας Βαρβάρας και είπαμε πολλά. Πολλά και ενδιαφέροντα!

Τι σε έκανε να δηλώσεις συμμετοχή στο ριάλιτι μόδας;
Ήταν μια πρόκληση για μένα. Έχω δηλώσει πολλές φορές πως έχω ένα ψώνιο με την προβολή, με τον φακό. Είναι ένα παιχνίδι που πάνε έτοιμα μοντέλα και λέω γιατί να μη δοκιμάσω πού μπορώ να φτάσω… Γενικά το είδα ως ένα παζλ εμπειριών.

Πλέον κυνηγάς το μόντελινγκ;
Σίγουρα πήρα εμπειρίες, πήρα πολλά κέρδη για την έξω ζωή. Ναι, το μικρόβιο έχει μπει μέσα και το κυνηγάω. Ευχαριστώ κιόλας το πρακτορείο μου Topclass international που με βοηθά και με συμβουλεύει.

Τι κρατάς και τι αφήνεις πίσω;
Κρατάω τις γνωριμίες που έκανα σε φιλικό και επαγγελματικό επίπεδο. Αν πρέπει κάτι να αφήσω, θα ήταν τα σχόλια που άκουσα.

Ήταν κάτι που σε πλήγωσε ή που σε νευρίασε πολύ;
Δεν θέλω να πω λεπτομέρειες. Όπως είπα, τα πετάω και συνεχίζω. Όλα για κάποιον λόγο γίνονται. Θέλω να μιλήσουμε για ποδόσφαιρο.

Θα έρθει η ώρα, μέσα στο σπίτι δεν παρακολουθούσες τα αθλητικά δρώμενα, ε;
Η αλήθεια είναι ότι δεν είχαμε ούτε τηλεόραση και ραδιόφωνο ούτε κινητό και δεν μπορούσα να έχω επικοινωνία για να μαθαίνω τι γίνεται έξω. Ευτυχώς, όμως, είχα τον Γιώργο Καράβα (γελάει).

Μην το σταματάς εδώ, για πες…
Ναι, ο Γιώργος είναι Ολυμπιακός όπως και εγώ. Ε, μου έδινε μικρές πληροφορίες και τον ευχαριστώ. Και για αυτό όσο και για τις συμβουλές του πάνω στη μόδα.

Μας έδωσες και την είδηση…
Ναι, ναι! Είναι φανατικός Ολυμπιακός και όποτε ήθελα να μάθω κάτι για την ομάδα πήγαινα στην πηγή μου και με ενημέρωνε.

«Γεμάτο... ρουσφέτια το ποδόσφαιρο στις μικρές ηλικίες»

Ξέρω καλά ότι είχες τρέλα με το ποδόσφαιρο. Ποια ήταν η πρώτη σου εμπειρία με την μπάλα;
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήμουν με μια μπάλα ποδοσφαίρου στα πόδια. Από μικρός έλεγα πως θέλω να γίνω ποδοσφαιριστής. Έφτασα να πάρω μεταγραφή στην επαρχία.

Πού;
Έπαιξα στις Κ19 του Πανθρακικού και του ΠΑΣ Γιάννινα αλλά και σε ομάδες Γ’ Εθνικής.

Πώς ήταν εκεί;
Δεν μετάνιωσα ποτέ που έπαιξα εκτός Αθήνας, απλώς χαλούσε η ψυχολογία μου γιατί βίωσα ρατσισμό. Ήταν πιο κλειστά τα πράγματα εκεί. Με έβλεπαν και μόλις μάθαιναν πως είμαι τσιγγάνος άλλαζαν συμπεριφορά.

Για αυτό έφυγες;
Και για αυτό. Ίσως τώρα να μπορώ να το διαχειριστώ, τότε όχι τόσο εύκολα. Με επηρέαζε. Βέβαια, έβλεπα και άλλα… ωραία. Όπως να παίζουν παιδιά που δεν αξίζουν. Όχι μόνο σε αυτές τις ομάδες αλλά και εδώ στην Αθήνα.

Γίνε πιο συγκεκριμένος
Όλοι όσοι έχουν ασχοληθεί ξέρουν. Στην Ελλάδα υπάρχουν παντού… ρουσφέτια. Βλέπαμε παιδιά που δεν τη… μύριζαν να παίζουν βασικοί και άλλα παιδιά με ταλέντο, με δουλειά να μένουν απέξω. Βαράει την ψυχολογία σου αυτό.

Για αυτό σταμάτησες;
Όχι μόνο. Είχα και εγώ τα δικά μου θέματα. Έπρεπε να δουλέψω από νωρίς. Το μετανιώνω γιατί δεν πίεσα τον εαυτό μου όσο θα έπρεπε.

Ήσουν και προπονητής σε μικρά παιδιά. Τι τα συμβούλευες;
Να μην ακολουθούν το δικό μου παράδειγμα. Να είναι επίμονα, να μην εγκαταλείψουν ποτέ και τίποτα. Αν κάτι το γουστάρεις, πρέπει να το κυνηγήσεις μέχρι το τέρμα.

«Ο ρατσισμός υπάρχει, αλλά δεν είναι τόσο εμφανής»

Ως τσιγγάνος, πιστεύεις πως υπάρχουν ακόμα προκατάληψη και ρατσισμός;
Και βέβαια υπάρχουν. Ο ρατσισμός ακόμα υπάρχει, απλά δεν είναι τόσο εμφανής. Εγώ και η Παρασκευή δείξαμε τον χαρακτήρα μας, αλλά δεν είμαστε τα παραδείγματα. Κατόρθωμα και παράδειγμα για τους νέους Ρομά είναι εκείνοι που μπήκαν σε πανεπιστήμια, που έχουν τις δουλειές τους.

«Στο 3-1 με τη Μίλαν μού φώναζαν οι πελάτες να παραγγείλουν, είχα εξαφανιστεί»

Πάμε λίγο στον Ολυμπιακό. Οικογενειακή υπόθεση;
Αυτό περίμενα! Και βέβαια. Μεγάλωσα σε ολυμπιακή οικογένεια. Ο πατέρας μου με πήγαινε στο γήπεδο από μικρό παιδάκι. Μεγάλωσα με τις επιτυχίες του και ήταν σίγουρο πως θα τον υποστηρίξω. Έχανε ο Ολυμπιακός, κλάμα με τον πατέρα μου. Κέρδιζε; Πανηγύρια μέχρι το πρωί.

Πρώτη εμπειρία στο γήπεδο;
Κοίτα, το πρώτο μου γήπεδο ήταν το «Στ. Μαυροθαλασσίτης». Ένα ματς Αιγάλεω - Ολυμπιακός 0-3. Στο νέο Καραϊσκάκη ήταν η βαριά ήττα από τη Λιόν για το Τσάμπιονς Λιγκ.

Γουρλής ήσουν…
Θυμάμαι τις φωνές στο γκολ του Μπαμπαγκίντα και μετά κενό. Βέβαια, δεν θέλω να το ξεχάσω, παρά την ήττα, γιατί ήταν η πρώτη ευρωπαϊκή βραδιά με τον Ολυμπιακό.

Η πιο μεγάλη πίκρα ως φίλος του Ολυμπιακού;
Ε, δεν υπάρχει μεγαλύτερη από το 7-0. Ήμουν μικρό παιδί, το έβλεπα στη γιαγιά μου και θυμάμαι πως δεν πήγα σχολείο για καμιά εβδομάδα. Έκλαιγα κάθε μέρα.

Και χαρά, κάτι που πανηγύρισες σαν τρελός;
Θα σου πω δύο. Στο ποδόσφαιρο το 4-0 με τον Παναθηναϊκό. Ήμουν μέσα. Τρομερό παιχνίδι. Στο μπάσκετ δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόλαυση από το καλάθι του Πρίντεζη. Έσπασα το γραφείο μου από την τρέλα της στιγμής και για δύο μέρες δεν είχα φωνή. Και θα σου πω και κάτι ακόμα.

Για πες…
Στο 3-1 με τη Μίλαν δούλευα σερβιτόρος σε ένα μαγαζί. Στο πέναλτι είχα αφήσει τα τραπέζια. Φώναζαν οι πελάτες, ήθελαν να φάνε και εγώ περίμενα τον Φορτούνη να εκτελέσει.

Σε απέλυσαν μετά να φανταστώ;
Όχι, γιατί το βλέπαμε μαζί με το αφεντικό (γελάει). Είχαμε ασυλία!

Και είσαι και Ρεάλ Μαδρίτης, ε;
Ναι. Ίσως και ο μόνος που υποστηρίζει Ολυμπιακό και Ρεάλ, αλλά δεν πειράζει. Τώρα μεγάλωσα για να αλλάξω! Μεγάλωσα με τους «γκαλάκτικος» και τον Ζιντάν. Ο αγαπημένος μου ποδοσφαιριστής.

Το κασκόλ από ποιο παιχνίδι είναι;
Είναι από το ματς το 2005-06. Είχα πάει στο παιχνίδι με τη Ρεάλ στο Καραϊσκάκη και το έχω από τότε. Σημαίνει πολλά για μένα.

Άρα φαν και του Κριστιάνο Ρονάλντο;
Και βέβαια. Για πολλούς λόγους. Είναι ίσως ο καλύτερος αθλητής. Παράδειγμα. Δουλεύει σκληρά ακόμα και τώρα που τα έχει πάρει όλα. Είναι ποδοσφαιριστής για 24 ώρες. Ό,τι έχει καταφέρει το έχει κάνει με τον ιδρώτα του.

Πλέον τι θες να κάνεις, πώς θα συνεχίσεις τη ζωή σου μετά το ριάλιτι;
Θέλω πολύ να ασχοληθώ με τα μικρά παιδιά. Θέλω να γίνω γυμναστής σε ομάδα και να προπονώ νεαρά παιδιά. Μου αρέσει η ιδέα και θα προσπαθήσω να πετύχω τον στόχο μου. Έχω τελειώσει ΤΕΦΑΑ, πήρα ειδικότητα ποδόσφαιρο, οπότε προς τα εκεί βαδίζω.

Θα δούλευες και στον Παναθηναϊκό, στην ΑΕΚ ή στον ΠΑΟΚ ας πούμε;
Κοίτα, επειδή θέλω να είμαι ειλικρινής. Όχι. Θα προσπαθούσα να εξαντλήσω κάθε άλλη επιλογή και μετά ίσως ναι. Βέβαια, εμένα θα περιμένουν; Αλλά, όπως και να έχει, καλύτερα με τον μισό μισθό στη Γ’ Εθνική, παρά στον Παναθηναϊκό!

Θα σου βάλω δύσκολα…
Δεν υπάρχουν δύσκολα. Για να ακούσω.

Έχεις δύο επιλογές. Νικητής στο GNTM ή ευρωπαϊκό ο Ολυμπιακός;
Δύσκολο; Και βέβαια ευρωπαϊκό ο Ολυμπιακός! Δεν υπάρχει δισταγμός εδώ. Είναι κάτι που ονειρευόμαστε από παιδιά. Αφήνω στην άκρη τα επαγγελματικά εδώ.

Να σου ευχηθώ τα καλύτερα σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο και ελπίζω να εκπληρώσεις τους στόχους σου.
Εγώ ευχαριστώ και επίσης να πω ότι από μικρός διάβαζα το «ΦΩΣ» και είμαι ευτυχισμένος που μιλάω στη συγκεκριμένη εφημερίδα που μεγάλωσε τόσες γενιές. Πραγματικά είναι χαρά μου που με φιλοξενεί η στήλη σας.