«Θα έχουμε πάντα το Παρίσι»…

Μια διοργάνωση που με το… καλημέρα έγινε αφορμή για συζητήσεις, διαφωνίες, κρίσεις και επικρίσεις, άλλοτε δικαίως και άλλοτε αδίκως.

Η τελετή έναρξης φαντασμαγορική και με επιμονή στους συμβολισμούς έγινε αντικείμενο σφοδρής κριτικής για τη συμπερίληψη και την ανεκτικότητα με την οποία προσπάθησε να «χρωματίσει» τα δρώμενα. Μέχρι και η Καθολική εκκλησία εξανέστη και αντέδρασε για το περίφημο δρώμενο με την (υποτιθέμενη) αναπαράσταση του Μυστικού Δείπνου.

Να ήταν μόνο αυτό όμως. Η βροχή χάλασε τα σχέδια των εμπνευστών της τελετής, που έβαλαν τις αποστολές να περνούν μέσα από τον Σηκουάνα με πλοιάρια εν μέσω… καταιγίδας και τους θεατές επισήμους και μη, να παρακολουθούν ανασκουμπωμένοι μέσα σε πλαστικές σακούλες για να μην βρέχονται. Λες και έβλεπαν Προοδευτική- Ιωνικός μήνα Δεκέμβριο…

Η επιμονή των Γάλλων με τον Σηκουάνα πάντως ήταν καταδικαστική και για το αγωνιστικό σκέλος, αφού ήταν τουλάχιστον απάνθρωπη η επιλογή να διεξαχθούν αγωνίσματα μέσα στα βρώμικα από τις αποχετεύσεις (!) νερά του ποταμού.

Ολυμπιακοί Αγώνες όμως είναι αθλητισμός, χαρά, η προσπάθεια του ανθρώπου να ξεπεράσει τα όριά του στο ραντεβού των κορυφαίων του πλανήτη. Και ήταν πολλές οι όμορφες στιγμές.

Καταρχάς τα οκτώ μετάλλια που κατέκτησε η Ελλάδα ισοφαρίζοντας το ρεκόρ των Αγώνων στην Ατλάντα. Μια πολύ σημαντική επίδοση με κορυφαία βέβαια το χρυσό μετάλλιο του τεράστιου Μίλτου Τεντόγλου στο άλμα εις μήκος.

Από εκεί και πέρα ο εξωπραγματικός Άρμαντ Ντουπλάντις έκλεψε την παράσταση με το εντυπωσιακό παγκόσμιο ρεκόρ και την επίδοση των 6.25μ στο άλμα επί κοντώ. Ένας μεγάλος αθλητής που κάνει συνεχώς υπερβάσεις και βελτιώνει τις επιδόσεις του.

Η Ιμάν Κελίφ, η Αλγερινή πυγμάχος, που έγινε τεράστιο θέμα με το αν τελικά μπορεί ή δεν μπορεί να συμμετάσχει σε αγώνες γυναικών. Ίσως εδώ τα πράγματα θα έπρεπε να είχαν προβλεφθεί από τη ΔΟΕ, να προστατεύσει τους Αγώνες, την αθλήτρια και την ίδια την πυγμαχική κοινότητα ξεκαθαρίζοντας την κόντρα της με την IBA, την Παγκόσμια Ομοσπονδία πυγμαχίας. Αυτά που έγιναν δεν τιμούν κανέναν…

Η Σιμόν Μπάιλς ένιωσε πως θα πρέπει να κάνει διάλειμμα πριν από κάποιους μήνες μιλώντας δημόσια για την κλονισμένη ψυχική της υγεία εξαιτίας της πίεσης για το αποτέλεσμα. Επέτρεψε όμως όχι απλώς δυνατή, αλλά πανίσχυρη και πλέον χαμογελά…

Ο Γιουσούφ Ντικέτς από την άλλη πήγε στο Παρίσι με ένα ζευγάρι ωτασπίδες μόνο, χωρίς φακούς και λοιπό εξοπλισμό και πήρε μετάλλιο στη σκοποβολή στοχεύοντας με το ένα χέρι στην τσέπη. Το μόνο που άγχωνε κάθε φορά τον απόστρατο της τουρκικής χωροφυλακής ήταν αν θα μπορεί να καπνίσει μετά τις προσπάθειές του. Μέχρι κι ο Ίλον Μασκ τον ψάχνει για να τον συναντήσει. Αναμφίβολα μια από τις μορφές των Αγώνων!

Και επειδή ΔΟΕ χωρίς παρασκήνιο είναι καλοκαίρι χωρίς… ζέστη.

Ο πρόεδρος της παγκόσμιας ομοσπονδίας στίβου, Σεμπάστιαν Κόου, δήλωσε ότι θα σκεφτόταν να θέσει υποψηφιότητα για την ηγεσία της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, στις εκλογές που θα γίνουν τον Μάρτιο του 2025, στην Αρχαία Ολυμπία. Ο νυν πρόεδρος της ΔΟΕ, Τόμας Μπαχ, ανακοίνωσε ότι δεν θα διεκδικήσει μία τρίτη θητεία, αφήνοντας ανοιχτό το... πεδίο στους επίδοξους διαδόχους του, με τον Βρετανό δύο φορές «χρυσό» Ολυμπιονίκη των 1.500μ. να θεωρείται από τα φαβορί. Ο λόρδος Κόου έχει ήδη αρχίσει το λόμπινγκ για την υποψηφιότητά του και του χρόνου στην Αρχαία Ολυμπία θα γίνει μάχη…