Λόνζο Μπολ: Η «φούσκα» αρχίζει να σκάει

Ο Λόνζο Μπολ είναι μια ιδιάζουσα περίπτωση παίκτη. Είναι ισορροπημένος, δεν κάνει πολλά λάθη και αποτελεί σίγουρα μια αξιόπιστη λύση για τον άσο. Δεν είναι όμως να είναι ο παίκτης που μπορεί να κάνει διαφορά ή να δώσει το κάτι παραπάνω.

Φάνηκε από την πρώτη του σεζόν στους Λέικερς, φαίνεται και στη Νέα Ορλεάνη τη φετινή σεζόν. Πρόκειται για ένα παίκτη άνευρο, χωρίς σπουδαία τεχνική κατάρτιση και χωρίς κανένα στοιχείο του παιχνιδιού του έκδηλα να υπερέχει κάποιου άλλου.

Βλέποντας την εξέλιξη του (η οποία ας μου επιτραπεί να πω ότι έκανε «μπαμ» απο χιλιόμετρα) είναι δυνατόν οι «λιμνάνθρωποι» να τον επέλεξαν στο νo2 στο ντραφτ του 2017;

Το αμάρτημα του πατρός

Όσο καλός ή κακός είναι ο Λόνζο Μπολ ενδεχομένως η καριέρα του να είχε πολύ διαφορετική τροπή και αντιμετώπιση αν δεν ήταν γιος του Λαβάρ: Της επιτομής της αμετροέπειας, της άκρατης αλαζονείας και των «κούφιων» υποσχέσεων.

Εκείνος έλεγε ότι ο γιος του έρχεται να τα σαρώσει όλα, ότι είναι ο κορυφαίος όλων, ότι τον χρειάζεται ο... ΛεΜπρόν για να πάρει πρωτάθλημα κ.ο.κ. Όταν δε οι Λέικερς αποφάσισαν να... απαλλαγούν από τον Λόνζο, παραχωρώντας τον μέσα πακέτο ανταλλαγμάτων για την απόκτηση του Άντονι Ντέιβις, ανακάλυψε ότι οι Λέικερς διαλύονται, ότι θα μετανιώσουν πικρά που έδωσαν τον Λόνζο και πως δεν πρόκειται ποτέ να πάρουν πρωτάθλημα.

Το θέμα είναι πως ενώ αυτή η τακτική του Λαβάρ για δημοσιότητα (αρνητική ή θετική, δεν έχει σημασία) ναι μεν απέδωσε καρπούς βραχυπρόθεσμα, αλλά μακροπρόθεσμα δημιούργησε ένα συγκεκριμένο κλίμα και υψηλές προσδοκίες από έναν παίκτη που κακά τα ψέματα δεν βρίσκεται αφρόκρεμα του NBA, ούτε πρόκειται να βρεθεί...

«Άνθρακας» ο θησαυρός (και) στη Νέα Ορλεάνη

Μετά τους Λέικερς και οι Πέλικανς γεύτηκαν την απογοήτευση της μετριότητας όταν τη φετινή σεζόν εμπιστεύτηκαν στον 22χρονο πόιντ γκαρντ το πόστο του βασικού «άσου» στην ομάδα τους, στην προσπάθειά του να δημιουργήσουν ένα νεανικό και ελπιδοφόρο κορμό παικτών με ηγέτη τον Ζάιον Ουίλιαμσον και μακροπρόθεσμο στόχο το πρωτάθλημα.

Μόλις τέσσερα ματς και ισάριθμες ήττες μετά (χωρίς βέβαια την αρωγή του τραυματία Ζάιον Ουίλιαμσον), ήδη τα πρώτα δημοσιεύματα για πρόθεσης ανταλλαγής του Μπολ από τους Πέλικανς έχουν κάνει την εμφάνισή τους, ενώ εκφράζονται δριμείες κριτικές εις βάρος του από αναλυτές και δημοσιογράφους, τόσο για το αισχρό ντεμπούτο του κόντρα στους Ράπτορς (8 π., 5 ασ.) όσο και για την γενικότερη αγωνιστική του εικόνα, η οποία δεν εμπνέει, δεν ανταποκρίνεται στις υψηλές προσδοκίες που έχουν χτιστεί...

Αξίζει κάτι καλύτερο;

Για να μην είμαστε τελείως άδικοι, ο Λόνζο Μπολ στις δύο του σεζόν στο NBA έχει βελτιώσει τα στατιστικά του σχεδόν σε κάθε τομέα, ενώ, πράγμα πολύ σημαντικό για ένα πλέι μέικερ, έχει μειώσει τον μέσο όρο λαθών του. Το θέμα είναι ότι η διαφορά είναι τόσο ανεπαίσθητη και η υπόλοιπη εικόνα του εκπέμπει, κακά τα ψέματα, μία στασιμότητα, ανεπίτρεπτη για ένα παίκτη που έχει επιλεγεί στο No2 και θέλει να λέγεται «σούπερ σταρ».

Υπάρχει λόγος που οι Λέικερς από τους «μικρούς» τους κράτησαν τον ελπιδοφόρο Κούζμα και όχι τους στάσιμους Ίγνκραμ-Μπολ... Υπάρχει λόγος που από τις αρχές της κανονικής περιόδου ο Λόνζο είναι... υπ' ατμόν από τους Πέλικανς... Είναι πρωτίστως θέμα εικόνας. Μπορούμε να νομίζω όλοι να φανταστούμε τον 22χρονο να μετατρέπεται σε μία αξιόπιστη μπακ απ λύση. Αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να μετατραπεί ξαφνικά στον σούπερ σταρ που ο πατέρας του και το NBA προσπάθησε να μας παρουσιάσει. Αυτή η «φούσκα» έχει αρχίσει να σκάει...