Στην Ελλάδα θα το έπαιρνε στα χαρτιά η Έφες

Για πρώτη φορά από το 1958 που θεσπίστηκε το Κύπελλο Πρωταθλητριών δεν θα έχουμε φέτος πρωταθλήτρια Ευρώπης στο μπάσκετ. Δύο πρωταθλήτριες μπορεί να είχαμε το 2001 ελέω διάσπασης (Μακάμπι και Κίντερ Μπολόνια) καμία όμως ποτέ. Υπεύθυνος για αυτό το μοναδικό γεγονός ο …κορονοϊός που στάθηκε ικανός για να περάσει στις καλένδες η φετινή σεζόν. Η Ευρωλίγκα το σκέφτηκε αρκετά, το πήγε πέρα-δώθε, το τράβηξε όσο μπορούσε και τελικά πήρε την αναμενόμενη απόφαση. Πολύ κακό για το τίποτα (sic).

Μεγάλη άτυχη της χρονιάς η Έφες που έχασε την ευκαιρία να γράψει ιστορία. Έδειχνε ικανή να το σηκώσει φέτος και δεν ξέρουμε αν θα της παρουσιαστεί πάλι τέτοια ευκαιρία. Εάν είχαμε να κάνουμε με το ελληνικό πρωτάθλημα, θα το έπαιρνε στα χαρτιά, αλλά ευτυχώς η Ευρωλίγκα δεν είναι ΕΣΑΚΕ. Ακόμη πάντως κι αν γινόταν αυτό, λίγοι θα γκρίνιαζαν, αφού η Έφες ήταν φέτος κατά γενική ομολογία η καλύτερη ομάδα στην Ευρώπη. Τουλάχιστον ως το σημείο της διακοπής, αφού στα πλέι οφ ή το φάιναλ φορ τα πράγματα μπορεί να άλλαζαν. Πάντα τα νοκ άουτ παιχνίδια είναι μια διαφορετική ιστορία, όπου μπορεί να πεταχτεί στα σκουπίδια μια ολόκληρη σεζόν, γι΄ αυτό και πολλοί θεωρούν άδικο το συγκεκριμένο σύστημα, συγκρίνοντάς το με το ΝΒΑ όπου έχουμε πλέι οφ μέχρι την ανάδειξη του πρωταθλητή.

Τέρμα λοιπόν η Ευρωλίγκα για φέτος και οι φίλοι του ευρωπαϊκού μπάσκετ θα πρέπει να κάνουν υπομονή μέχρι την 1^η Οκτωβρίου. Χωρίς μπάσκετ δηλαδή σε κορυφαίο επίπεδο για 209 ημέρες, από τις 6 Μαρτίου όταν και σταμάτησε η δράση.

Πολλοί μπορεί και να το ξεχάσουν. Δεν λένε πως όταν ξεχνιέται κάτι, ή καλύτερα ξεσυνηθίζεις, δύσκολα το ξαναθυμάσαι; Και προς Θεού δεν λέμε για τους παίκτες (το μπάσκετ άλλωστε είναι όπως το ποδήλατο) αλλά για τους φιλάθλους, τους θεατές, ακόμη και τους χορηγούς. Γι΄ αυτό και μερικοί θεωρούσαν ότι έπρεπε να επαναρχίσει η σεζόν στην Ευρωλίγκα, να υπάρχει κίνηση. Μακάρι να μην ισχύσουν τα παραπάνω, κι αντιθέτως η στέρηση και η προσμονή να φέρουν ακόμη περισσότερο κόσμο του χρόνου στα γήπεδα μπάσκετ. Θα έχουν όμως κόσμο τα γήπεδα; Ή θα είναι άδεια;

Όπως βλέπουμε, το μπάσκετ και γενικότερα ο αθλητισμός έχουν μπει σε δύσκολα μονοπάτια, περίεργα, και άγνωστο είναι τι θα φέρει η επόμενη μέρα. Ας ελπίσουμε να μην αργήσει η στιγμή που τα πάντα θα επιστρέψουν στην κανονική τους μορφή. Και αν γίνεται, σε ακόμα καλύτερη. Θα συμβεί όμως αυτό ή θα πρέπει όλοι σιγά-σιγά να προετοιμαζόμαστε για μια διαφορετική πραγματικότητα;