Ολυμπιακός: Μέχρι τέλους ή η αρχή του τέλους;

Την ώρα που η ομάδα οδεύει από ήττα σε ήττα, η διοίκηση δείχνει να μην έχει τα απαιτούμενα αντανακλαστικά για μια διαχείριση κρίσεως, όπως αυτή που βιώνουν φέτος στο λιμάνι όλοι όσοι ασχολούνται με τον οργανισμό.

Η νέα ήττα του Ολυμπιακού στο ΣΕΦ φαίνεται όμως ότι έχει αρχίσει να ξεσηκώνει τις πρώτες αντιδράσεις. Ναι μεν ο κόσμος έχει τη διάθεση να στηρίξει την ομάδα, όμως είναι ξεκάθαρο ότι η κατάσταση έχει φτάσει σε ένα σημείο όπου κανείς πλέον δεν ξέρει τι στηρίζει.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή: την περσινή σεζόν πάρθηκε η απόφαση ο Ολυμπιακός να πάει κόντρα στο σύστημα που κινεί τα νήματα στην Ελλάδα.

Οι αδερφοί Αγγελόπουλοι αποφάσισαν να πάρουν την ομάδα από το πρωτάθλημα της Μπάσκετ Λιγκ και το Κύπελλο Ελλάδας και ο Ολυμπιακός να αγωνιστεί μόνο στην Ευρωλίγκα. Στη θέση του στις ελληνικές διοργανώσεις υπάρχει πλέον ο Ολυμπιακός Β’, μια ομάδα που λειτουργεί ως αναπτυξιακή και έχει στόχο να φτιάχνει παίκτες για την πρώτη ομάδα. Αγωνιστικά, ακόμα δεν ξέρουμε πού στοχεύει. Επισήμως έχει ειπωθεί ότι στόχος είναι να κρατηθεί απλά στην Α2 και όχι η άνοδος. Όμως μιλάμε για ένα δύσκολο πρωτάθλημα, στο οποίο συμμετέχουν παιδιά χωρίς μεγάλες παραστάσεις, τα οποία ακούν συνεχώς ότι ως σύνολο δεν είναι ο Ολυμπιακός. Κι όμως, αυτόν εκπροσωπούν. Αν η χρονιά στραβώσει λοιπόν και ο Ολυμπιακός Β’ πέσει κατηγορία, τι μέλλει γενέσθαι; Τι θα κάνει η διοίκηση της ομάδας; Θα μπει στο μεγάλο παζάρι των ΑΦΜ των ομάδων; Θα κάνουν αυτά που κορόιδευαν ή θα αφήσουν τον Ολυμπιακό να βολοδέρνει στα γήπεδα της Β’ Εθνικής; Μπορεί να ακούγεται ρητορικό το ερώτημα, όμως καθόλου τέτοιο δεν είναι. Με τα όσα συμβαίνουν από πέρυσι τον Φεβρουάριο στο λιμάνι του Πειραιά, όλα τα σενάρια πλέον είναι εξαιρετικά πιθανά! To κακό είναι ότι πουθενά δεν φαίνεται στον ορίζοντα να υπάρχει διάθεση για απαντήσεις…

Επιλογές που πλήγωσαν το γόητρο του συλλόγου…

Πάμε τώρα στην πρώτη ομάδα. Στο συνέδριο της Θύρας 7 το καλοκαίρι, όταν η διοίκηση ζήτησε τη στήριξη του κόσμου, είχε ειπωθεί ότι στόχος του Ολυμπιακού είναι να πάει στο φάιναλ φορ.

Ο Γιώργος Αγγελόπουλος είχε πει ξεκάθαρα ότι σκοπός της διοίκησης είναι να δημιουργήσει μια ομάδα, η οποία θα πρωταγωνιστήσει στην Ευρώπη και θα διεκδικήσει το τρόπαιο της Ευρωλίγκας. Η χρονιά όμως έχει ξεκινήσει με δύο νίκες σε επτά αγώνες!

Και ήττες από ομάδες–σταχτοπούτες, όπως η Ζενίτ και η Βιλερμπάν, οι οποίες μέχρι πέρυσι αν άκουγαν τη λέξη Ολυμπιακός θα προετοιμάζονταν για διασυρμό. Καταλαβαίνει κανείς εύκολα ότι τα όσα είχαν ειπωθεί για τους στόχους της ομάδας με τα όσα τελικά συμβαίνουν είναι εκ διαμέτρου αντίθετα. Αντί για μια ομάδα με περγαμηνές, παρακολουθούμε ένα σύνολο που έχει χάσει εντελώς το DNA του, παρατάει τα παιχνίδια μόλις ο αντίπαλος ξεφύγει λίγο στο σκορ και δεν έχει καμία διάθεση να παίξει οργανωμένο μπάσκετ, αλλά αντίθετα προσπαθεί να αντιπαρατάξει στο ταλέντο των αντιπάλων του τους ηρωισμούς. Όμως η αλήθεια είναι ότι με αυτόν τον τρόπο θα παρακολουθούμε μια τεράστια νίκη, όπως ήταν αυτή κόντρα στην ΤΣΣΚΑ, και πολλές ήττες που πλήττουν το πρεστίζ της ομάδας, όπως αυτές από τις Βιλερμπάν, Ζενίτ, Μακάμπι και Εφές, ομάδες που έκαναν πάρτι κόντρα στους «ερυθρόλευκους».

Ήττες παντού…

Όλο αυτό φυσικά και είναι έργο της διοίκησης. Μιας διοίκησης που αποδεικνύεται αδιάβαστη. Ο Ολυμπιακός σίγουρα είχε την ανάγκη να φύγει από το «βρόμικο» ελληνικό μπάσκετ, όμως μια τόσο ριψοκίνδυνη κίνηση χρειαζόταν ένα καλό πλάνο προκειμένου να μην έχει συνέπειες στην ομάδα. Στον Πειραιά δεν ζύγισαν καλά τις παραμέτρους και πλέον είναι θεατές μιας κατρακύλας, που δυστυχώς είναι αποτέλεσμα των επιλογών που έκανε ο σύλλογος.

Μια ομάδα με παίκτες που δεν μπορούν να βρουν ρυθμό. Και πώς να το κάνουν, άλλωστε, όταν ήδη οι αντίπαλοί τους έχουν τα τριπλάσια παιχνίδια από τους Πειραιώτες; Όταν έρχονται προσθήκες (Ρότσεστι και Ριντ) και δεν έχουν την ευκαιρία να αφομοιώσουν το παιχνίδι των συμπαικτών τους σε μικρότερης δυναμικής διοργανώσεις από την Ευρωλίγκα;

Σαν να μην έφταναν όλα τα παραπάνω, είναι εμφανέστατο πλέον και το γεγονός ότι η ομάδα δεν μπορεί να σηκώσει κεφάλι ούτε στο παρκέ ούτε εκτός αυτού. Όποια προσπάθεια γίνεται πέφτει πάνω σε τοίχο, αφού οι ήττες του Ολυμπιακού δεν περιορίζονται στα γήπεδα, αλλά σε ό,τι επιχειρείται. Οι δικαστικές διαμάχες με την Μπάσκετ Λιγκ ήταν λες και ο Ολυμπιακός έπαιρνε φόρα και έπεφτε εις γνώσιν του πάνω σε τοίχο. Έναν τοίχο, που, αντί να σπάσει αυτός, συνέτριψε το πρεστίζ του συλλόγου ακόμα περισσότερο.

Οι ευθύνες προπονητών και παικτών

Όλα αυτά δεν αφήνουν άμοιρους ευθυνών τους παίκτες και τον προπονητή του Ολυμπιακού. Οι πρώτοι θα πρέπει να δείξουν πολύ περισσότερο νεύρο στο παιχνίδι τους. Να είναι πιο αποφασιστικοί και από τη στιγμή που ο ρυθμός τους απουσιάζει, θα πρέπει να βρουν τον τρόπο να φανούν ανταγωνιστικοί αντισταθμίζοντας αυτήν την έλλειψη με πάθος και αγωνιστικότητα. Να θυμηθούν πώς έγινε ο σύλλογος μεγάλος στην Ευρώπη. Να μην παρατάνε ποτέ τα παιχνίδια και πάντα να παλεύουν μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο όλα τα ματς, όλες τις μπάλες. Να δώσουν στους αντιπάλους τους να καταλάβουν ότι τα όσα παρακολουθούμε τους τελευταίους μήνες είναι απλά μια κακή παρένθεση και ότι ο σύλλογος αυτός έχει μάθει να γιγαντώνεται όταν όλοι νομίζουν ότι δεν έχει σφυγμό.

Όσο για τον προπονητή; Ο Κεμζούρα ίσως έχει το μικρότερο μερίδιο ευθύνης. Η σεζόν ξεκίνησε με τον Ντέιβιντ Μπλατ στον πάγκο και αυτός ήταν που επέλεξε το ρόστερ. Πλέον αποτελεί παρελθόν και ο Κεμζούρα θα πρέπει να διαχειριστεί ένα σύνολο παικτών, που ναι μεν δεν είχε τον πρώτο λόγο όταν αποκτήθηκαν, όμως ήταν κι αυτός μέρος του τεχνικού τιμ που έδωσε την έγκρισή του για να συμβεί αυτό. Ο ίδιος πάντως φαίνεται να έχει τις ενστάσεις του για το πώς θα πορευτεί ο σύλλογος από εδώ και πέρα. Να σας θυμίσουμε ότι πριν από τον αγώνα με την ΤΣΣΚΑ στη Μόσχα ο Λιθουανός είχε δηλώσει ότι η ομάδα έχει τα ραντάρ της ανοιχτά για παίκτες, όμως λίγες μέρες μετά η διοίκηση της ομάδας διέψευσε κάθε σενάριο που τη θέλει να κινείται και για τρίτη προσθήκη…Βέβαια είθισται όταν φεύγει ο πρώτος προπονητής, τον ακολουθεί και ο συνεργάτης του, ιδιαίτερα αν είναι επιλογή του. Κάτι τέτοιο δεν έκανε ο Λιθουανός προπονητής.

Μια καλή λύση λοιπόν για να γίνει μια νέα αρχή θα ήταν στον Ολυμπιακό να υπάρξει καλύτερη οργάνωση και συνεννόηση. Η διοίκηση να επικοινωνήσει με τον κόσμο της ομάδας και να εξηγήσει το πλάνο τόσο για την πρώτη ομάδα όσο και για την αναπτυξιακή, ώστε να αποφευχθούν παρεξηγήσεις στο μέλλον, που ίσως οδηγήσουν τους «ερυθρόλευκους» σε ακόμα πιο «σκοτεινά» μονοπάτια.

Και, φυσικά, να αρχίσουν να συμβαδίζουν οι φιλοδοξίες του συλλόγου με τους ρεαλιστικούς στόχους και όχι να γίνονται εξαγγελίες που ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα…