#Mexritelous στον «πόλεμο», αλλά στο παρκέ τι γίνεται;

Πολλές φορές τα «παιχνίδια» της μοίρας είναι τόσο περίεργα που φαντάζουν απίστευτα. Ποιος να το έλεγε στον Ολυμπιακό πριν από δύο μήνες, όταν είχε κερδίσει τον Παναθηναϊκό στο ΣΕΦ στην Ευρωλίγκα και όλοι έγραφαν ότι έβαλε πλώρη για την τετράδα της Euroleague πως δύο «στροφές» πριν το τέλος θα ήταν 9η θέση και θα κινδύνευε σοβαρά με αποκλεισμό.

Εκείνη την εποχή οι οπαδοί του «αιώνιου αντίπαλου» του Ολυμπιακού είχαν δώσει... ρέστα στα social media βρίζοντας διοίκηση, παίκτες και προπονητή. Και όμως, από το βράδυ της Παρασκευής 22/2, άπαντες στο πράσινο στρατόπεδο είναι σε κλίμα ευφορίας και κάνουν όνειρα μέχρι και για το τρόπαιο της διοργάνωσης!

Αντίθετα, στο λιμάνι του Πειραιά έχουν «σφίξει για τα καλά τα γάλατα» και η ανησυχία είναι πλέον έκδηλη. Οι οπαδοί έχουν ξενερώσει απίστευτα, η ομάδα δείχνει να μην μπορεί να σηκώσει κεφάλι με τίποτα και ο Ολυμπιακός κινδυνεύει με αποκλεισμό από τα play offs.

Κι εδώ που τα λέμε, με τις εμφανίσεις της ομάδας στον δεύτερο γύρο της regular season, δεν μπορεί να δικαιούται και κάτι παραπάνω. Οι Πειραιώτες έβαλαν τα χεράκια τους και έβγαλαν τα ματάκια τους όπως λέει και ο σοφός λαός, αφού τελευταίες εννιά εβδομάδες δεν θυμίζουν σε τίποτα την ομάδα - φόβητρο που τις προηγούμενες σεζόν άγχωνε τους αντιπάλους της. Αντίθετα, μοιάζουν με σάκο του μποξ, που ο κάθε... πικραμένος κάνει πάνω του προπόνηση. Τραγική διαπίστωση, αλλά είναι πέρα για πέρα αληθινή...

Η φετινή χρονιά είναι ομολογουμένως η πιο περίεργη στη σύγχρονη ιστορία του Ολυμπιακού. Τα προβλήματα διαδέχονται το ένα το άλλο και δεν είναι μόνο αγωνιστικά, αλλά και ψυχολογικά. Ο πόλεμος με την ΕΟΚ, η διαμάχη των προέδρων με τον πατέρα τους που έδωσε πατήματα στην απέναντι πλευρά να παίξει «βρώμικο πόλεμο», η... στάση πληρωμών και οι παρεξηγήσεις από το ηχητικό που διέρρευσε, δεν είναι θέματα που μπορεί να λύσει ο Ντέιβιντ Μπλατ.

Αυτός έχει τεράστιο μερίδιο ευθύνης, όμως περιορίζεται στα του αγωνιστικού χώρου και στο γεγονός ότι φαίνεται να μην μπορεί να εμπνεύσει τους παίκτες του. Πέρυσι, όταν ολοκληρώθηκε η σεζόν και ο Ολυμπιακός είχε μείνει δεύτερο χρόνο μακριά από κάποιο τίτλο, είχε στηθεί ένα πάρτι «ανθρωποφαγίας» στα ραδιόφωνα και τα social media κατά του κόουτς Γιάννη Σφαιρόπουλου. Τελικά η διοίκηση αποφάσισε να αφουγκραστεί τα «θέλω» του κόσμου και έδωσε τα κλειδιά της ομάδας σε έναν από τους κορυφαίους διαθέσιμους προπονητές της Ευρωλίγκας.

Ο κ. Μπλατ ήρθε με όλη του την όρεξη προκειμένου να δώσει στην ομάδα αυτό που της έλειπε: Πιο επιθετικό παιχνίδι. Ο Ολυμπιακός τα προηγούμενα χρόνια είχε χτίσει τον «μύθο» του πάνω σε αμυντικές βάσεις, αφού πέραν του αλησμόνητου τελικού του 2013 κόντρα στην Ρεάλ, εκεί όπου η ομάδα του Πειραιά με μπροστάρη τον Σπανούλη είχε δώσει ρεσιτάλ επιθετικού παιχνιδιού, όλες οι άλλες σημαντικές και μεγάλες της νίκες προέρχονταν από την άμυνά της. Μια άμυνα που ξεκινούσε από τους αθλητικούς ψηλούς που ήξεραν πως να μην αφήνουν ούτε μύγα να περάσει στην ρακέτα και κατέληγε στην περιφέρεια, εκεί όπου άπαντες έπαιζαν ο ένας για τον άλλον.

Που είναι αυτά τα στοιχεία φέτος; Αφήνουμε την απάντηση σε εσάς, καθώς αυτό το blοg δεν γράφεται για να κρίνουμε, αλλά για να καταγράψουμε. Η αγωνιστική κατάρρευση του Ολυμπιακού ξεκινάει από τον πάγκο και καταλήγει μέχρι και στη διοίκηση. Φαίνεται ότι οι παίκτες δεν μπορούν να αντλήσουν έμπνευση από τον κόουτς τους, ενώ και οι «από πάνω» θα έπρεπε ήδη να έχουν τραβήξει λίγο τα αυτιά, προκειμένου καθένας να αναλάβει τις ευθύνες του.

Και τώρα ας πάμε λίγο στο #mexritelous. Την απαίτηση που έγινε hastag από τους οπαδούς στον «πόλεμο» του Ολυμπιακού με την ΕΟΚ και τον ΕΣΑΚΕ. Απόλυτα πετυχημένο το... slogan, όμως δεν θα έπρεπε να αφορά μόνο τα εξωαγωνιστικά. Θα έπρεπε να έχει καρφωθεί και στην ομάδα, ότι μέχρι πέρυσι αυτή ήταν ολόκληρη η φιλοσοφία του Ολυμπιακού: Δεν παρατούσε ποτέ παιχνίδι και οι παίκτες του άφηναν και την τελευταία σταγόνα ιδρώτα τους να πέσει στο παρκέ. Αυτό φέτος αποτελεί μια ευχάριστη ανάμνηση. Ένα περασμένο μεγαλείο, ένα slogan για τα social media και για την εκτόνωση του κόσμου στα όσα βλέπει να γίνονται στις εγχώριες διοργανώσεις.

Εκεί όπου ο Ολυμπιακός έχει βιώσει μεν την αδικία, όμως πλέον φαίνεται ότι αδικεί τον ίδιο του τον εαυτό και την ιστορία, αφού την ώρα που η διοίκηση αναλώνεται στον πόλεμο με την παράγκα, η ομάδα μοιάζει να έχει αποπροσανατολιστεί πλήρως και με τα αποτελέσματα που φέρνει δικαιώνει τους «απέναντι» που την κατηγορούν ότι όσα κάνει, τα κάνει προκειμένου να καλύψει τις αδυναμίες στην στο αγωνιστικό κομμάτι. Ότι και να λέμε, αυτό που γίνεται φέτος δεν έχει προηγούμενο αφού σε κάθε αγώνα που στραβώνει, κανείς δε δείχνει διάθεση να το σώσει. Απλά ο Ολυμπιακός «βυθίζεται».

Για να καταλήξουμε κάπου, ποτέ καμία ομάδα στην ιστορία του Παγκόσμιου Αθλητισμού δεν έκανε συμβόλαια με νίκες και τρόπαια. Πάντα μέσα στο παιχνίδι υπάρχει η νίκη και η ήττα. Μέσα σε μια διοργάνωση υπάρχει η διάκριση και η αποτυχία. Όλα αυτά είναι απολύτως κατανοητά.

Όμως θα πρέπει να γίνει κατανοητό και στους παίκτες, ότι το #mexritelous κάποτε αφορούσε την προσπάθεια των αθλητών στο παρκέ. Φέτος, όπως γράψαμε και πιο πάνω είναι απλά ένα slogun για να βγάζουν το άχτι τους οι οπαδοί. Και αυτό ελλοχεύει τον κίνδυνο το τέλος να μην είναι αυτό που φανταζόμασταν όλοι...