Καλό το #mexritelous για τον Ολυμπιακό, αλλά πρέπει να παίξει και μπάσκετ…

Η δεύτερη ήττα της σεζόν λοιπόν από την Αρμάνι Μιλάνο δεν μπορεί να εμπίπτει στην βολική κατηγορία των συμπτώσεων. Η πολλοστή δε οργιώδης εμφάνιση του Μάικ Τζέιμς κόντρα στον Ολυμπιακό, ο οποίος μετά από περίπου 15 αναμετρήσεις δεν μπορεί να βρει έναν τρόπο έστω να τον περιορίσει, λέει περισσότερα για τον Ολυμπιακό παρά για τον ίδιο τον Τζέιμς.

Η πρώτη περίοδος αποτέλεσε case study των βασικότερων φετινών παθογενειών της ομάδας. Αν μπορούσαμε να συνοψίσουμε τα πρώτα δέκα λεπτά του αγώνα σε δύο φράσεις θα ήταν οι εξής: Νωθρότητα στην άμυνα και απροσεξία στην επίθεση. Το στατιστικό των 2 πόντων στα πρώτα πέντε λεπτά, δεν αφήνει πολλά περιθώρια για αναλύσεις. Η ταυτόχρονη είσοδος των Σπανούλη-Βεζένκοφ άλλαξε το momentum, τουλάχιστον επιθετικά, και επέφερε μια ισορροπία στο παιχνίδι. Η τραγική για αυτό το επίπεδο ενέργεια του Τουπάν που χάρισε τρεις βολές στον Μάικ Τζέιμς στην τελευταία φάση του πρώτου δεκαλέπτου, ήταν απλά το κερασάκι στην τούρτα.

Οι πέντε γρήγοροι πόντοι με την έναρξη της δεύτερης περιόδου αποτυπώνουν την αφύπνιση του Ολυμπιακού, αλλά οι κυριότεροι παράγοντες που εξύψωσαν την ανταγωνιστικότητα των ερυθρόλευκων ήταν η τραχύτητα της άμυνας και η παρουσία του Μιλουτίνοφ, που κυριολεκτικά έκρυψε τον ήλιο στον πολύ δραστήριο μέχρι εκείνη την ώρα Μάικ Τζέιμς και κυριάρχησε στα ριμπάουντ σε άμυνα και επίθεση. Ο τραυματισμός του Βασίλη Σπανούλη ήταν ο μοναδικός αστερίσκος σε ένα εξαιρετικό δεύτερο δεκάλεπτο, όπου ο Ολυμπιακός κατάφερε να χαλάσει το μυαλό της αγωνιστικά ανέμελης Αρμάνι, και να την στείλει στα αποδυτήρια χωρίς την διαφορά που εξασφάλισε στην πρώτη περίοδο.

Kι εκεί που όλα έδειχναν να αλλάζουν, στα πρώτα τριάντα δευτερόλεπτα του δευτέρου ημιχρόνου, η Αρμάνι σκόραρε περισσότερους πόντους απ’ότι σε ολόκληρη τη δεύτερη περίοδο. Με τον ηγέτη του Ολυμπιακού παροπλισμένο και τους ερυθρόλευκους που βρίσκονταν στο παρκέ να μην εμπνέουν καμία αίσθηση απειλής και σταθερότητας, τα πόδια των Ιταλών έβγαλαν φτερά. Το 26-16 της τρίτης περιόδου ήταν εκείνο που στην πραγματικότητα έκρινε το ματς. Η Αρμάνι εκμεταλλεύτηκε ένα από τα πολυδιαφημισμένα νεκρά διαστήματα των ερυθρολεύκων για να καθαρίσει το παιχνίδι.

Στο εκτός λογικής τρίποντο του Μαικ Τζέιμς στην κόρνα της λήξης, όλα στην πραγματικότητα είχαν τελειώσει.

Ενέργειες όπως το αψυχολόγητο φάουλ του Παπανικολάου που χάρισε στον σεληνιασμένο βραχύσωμο Αμερικανό ένα τετράποντο-μαχαίρι στην ψυχολογία του Ολυμπιακού, αμαύρωσαν την αξιοπρεπή προσπάθεια που έκανε η ομάδα στην τέταρτη περίοδο και οδήγησαν απλώς στην αναμενόμενη ήττα. Με τρόπο τόσο βασανιστικά προβλέψιμο.

H 13η φετινή ήττα του Ολυμπιακού στη διοργάνωση καθιστά πιο ορατό από ποτέ το ενδεχόμενο αποκλεισμού από τα play off της Euroleague. Με την καυτή ανάσα της Μακάμπι του κυνικού Σφαιρόπουλου και του Παναθηναϊκού της έσχατης ρέντας στον λαιμό του, ο Ολυμπιακός πρέπει πάση θυσία να βγει αλώβητος από τα επόμενα παιχνίδια για να πετύχει αυτό που για το μέγεθος του πρέπει να θεωρείται αυτονόητο.

Με τα δύο ποιοτικότερα γκαρντ της στα πιτς των τραυματισμών, η ομάδα των υπερβάσεων οφείλει να καταφέρει ένα από τα ξακουστά ανδραγαθήματα της και ο Μπλατ να βγάλει από το καπέλο του κάμποσους λαγούς, κυρίως για να καθησυχάσει εκείνους που δειλά δειλά αρχίζουν να ζητούν το κεφάλι του, νοσταλγώντας τα καλά και τα στραβά του προκατόχου του.

Κι όμως, η πραγματική ήττα του Ολυμπιακού απόψε δεν διαδραματίστηκε στις τέσσερις γραμμές του παρκέ. Η πραγματική ζημιά του ερυθρόλευκου οργανισμού είναι πως εμφανίσεις σαν την αποψινή γεμίζουν με καύσιμο μια καλοστημένη μηχανή προπαγάνδας που προσπαθεί με κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο να αμαυρώσει και να γελοιοποιήσει τον ιερό αγώνα που δίνει ο Ολυμπιακός κόντρα στο βορβορώδες κατεστημένο του Ελληνικού μπάσκετ.

Και που όπως γενναία έδειξαν σήμερα οι πρόεδροι του, θα τη συνεχίσει #mexritelous