Ναν δια πάσαν νόσον….

Ένα από τα ελάχιστα πράγματα που έχει να κρατήσει από το ματς στη Βιτόρια ο Παναθηναϊκός είναι η νίκη και το σουτ του Κέντρικ Ναν στην εκπνοή.

Όλα τα άλλα ήταν μια προβληματική εικόνα, που ειδικά στο τέταρτο δεκάλεπτο έγινε και επικίνδυνη κατάσταση, που παραλίγο να κοστίσει στους «πράσινους» μια ήττα που θα τους πήγαινε ακόμα πιο πίσω. Όχι μόνο βαθμολογικά, αλλά κυρίως ψυχολογικά.

Δεν γίνεται να προηγούνται με 17 πόντους, απέναντι σε μια ομάδα με πολλά αγωνιστικά προβλήματα, χωρίς πλέι μέικερ, με τον βασικό της σέντερ να είναι έξω κι επειδή κάνει το ματς ροντέο διότι δεν έχει κάτι άλλο να δοκιμάσει ο προπονητής της, ο Παναθηναϊκός να… χάνεται από το γήπεδο.

Χαμένα λέι απ μεταξύ δύο και τριών παικτών με έναν της Μπασκόνια, τον Ναν να μην πηγαίνει να μπει μπροστά στον Φόρεστ όταν όλοι ξέρουμε ότι ο Αμερικανός θα χάσει επίτηδες τη βολή για το δίποντο, ο Μήτογλου με τον Ρογκαβόπουλο να χάνουν τις προσωπικές μονομαχίες, ο Όσμαν να βιάζεται να τελειώσει τις φάσεις και όλοι να δίνουν στον Ναν τη μπάλα για να καθαρίσει.

Γινόταν και πέρσι αυτή η ιστορία και το γεγονός ότι ο Αμερικανός είναι της νοοτροπίας ότι «θα πάω πάνω στον τοίχο και θα σπάσει ο τοίχος» δεν σημαίνει πως είναι η λύση για κάθε πρόβλημα.

Ο Παναθηναϊκός γλίτωσε από τεράστιο κάζο στη Βιτόρια και χάλασε το αρκετά καλό πρόσωπο που είχε στο υπόλοιπο μέρος του ματς. Όχι τίποτε σπουδαίο, απλώς η κάκιστη εικόνα της Μπασκόνια ήταν μια καλή συνθήκη για να είναι η διαφορά σταθερά στους 15 πόντους για ένα… ξεκούραστο διπλό.

Κι όμως απέναντι σε αυτή την κακή ομάδα ο Παναθηναϊκός έκανε τα πάντα θρίλερ και παραλίγο να την… πατήσει σαν αρχάριος. Ο Εργκίν Αταμάν έχει μπροστά του πολλή δουλειά όχι μόνο στο αγωνιστικό κομμάτι, αλλά πρέπει να μιλήσει με τους παίκτες του για το πόσο «διψασμένοι» είναι να δώσουν απαντήσεις φέτος…

Οι απαιτήσεις είναι τεράστιες, οι προσδοκίες μεγάλες και οι παίκτες του «τριφυλλιού» θα πρέπει να αποφασίσουν αν θα βάλουν την προβιά λύκου ή θα εξακολουθήσουν να συμπεριφέρονται σαν… αρνάκια.