Από την κόλαση στον παράδεισο, μια εβδομάδα δρόμος

Πριν τον αγώνα της Τρίτης (20/11) το κλίμα στο στρατόπεδο του Ολυμπιακού δεν ήταν και το καλύτερο. Και πως να ήταν άλλωστε όταν η ομάδα είχε τρεις συνεχόμενες ήττες στη διοργάνωση (από ΤΣΣΚΑ στη Μόσχα, Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ και Φενέρμπαχτσε στο ΣΕΦ), συν την ήττα από τον Παναθηναϊκό για το πρωτάθλημα.

Οι πρώτες μουρμούρες από τον κόσμο έκαναν την εμφάνισή τους, ενώ παράλληλα άρχισαν οι συζητήσεις για το που χρειάζεται ενίσχυση η ομάδα του Ντέιβιντ Μπλατ.

Ε λοιπόν οι «ερυθρόλευκοι» αντέδρασαν με τον καλύτερο τρόπο, επιστρέφοντας νικητές από το Μόναχο στον αγώνα τους κόντρα στην Μπάγερν και δύο μέρες αργότερα υποχρεώνοντας την Ρεάλ Μαδρίτης στην πρώτη της φετινή ήττα στην Euroleague.

Δύο αγώνες δύσκολοι από κάθε άποψη, αφού πέραν της δυναμικής των αντιπάλων (η Ρεάλ είναι η πρωταθλήτρια Ευρώπης, ενώ η Μπάγερν έχει δείξει ότι στην έδρα της φέτος θα κάνει πολλές... ζημιές), οι «ερυθρόλευκοι» είχαν να αντιμετωπίσουν και το δικό άγχος τους το οποίο δημιούργησαν οι ίδιοι με τις συνεχόμενες ήττες τους.

«Παλιοί» και νέοι συνέθεσαν το σκηνικό της νίκης

Για να φτάσει ο Ολυμπιακός στο επιθυμητό αποτέλεσμα επί της Ρεάλ Μαδρίτης το βράδυ της Πέμπτης, χρειάστηκε τόσο την εμπειρία των παλιοσειρών του, όσο και τον ενθουσιασμό των νέων του παικτών.

Στο πρώτο ημίχρονο όποιος είδε τον αγώνα απόλαυσε έναν Σπανούλη στα καλύτερά του, που δικαιολογεί απόλυτα όσους υποστηρίζουν ακόμα ότι είναι ο ζωντανός «μύθος» της Euroleague. Ο αρχηγός του Ολυμπιακού ήταν απλά Α-Π-Ο-Λ-Α-Υ-Σ-Τ-Ι-Κ-Ο-Σ απέναντι στους πρωταθλητές Ευρώπης, στους οποίους ξύπνησε μνήμες από τον τελικό του Final Four του 2013, όταν με το επιθετικό του κρεσέντο στο δεύτερο ημίχρονο είχε στείλει αδιάβαστους τους Ισπανούς. Το βράδυ της Πέμπτης έκανε ακριβώς το ίδιο πράγμα, θυμίζοντας στην Ρεάλ ποιος είναι το «αφεντικό».

Από κοντά σε απόδοση ήταν ο Νίκολα Μιλουτίνοφ που κι αυτός πλέον ανήκει στους «παλιούς» της ομάδας. Ο σέντερ του Ολυμπιακού ήταν ένα πραγματικό φόβητρο τόσο στην επίθεση, όσο και στην άμυνα, εκεί όπου έδωσε πολλές μάχες και στις περισσότερες αναδείχθηκε νικητής.

Το ευχάριστο στοιχείο για τον Ολυμπιακό όμως ήταν η αγωνιστική αφύπνιση των Γκος και Στρέλνιεκς και φυσικά η απόδοση του Λεντέι που δείχνει να προσαρμόζεται στη νέα του ομάδα και να δικαιολογεί απόλυτα τις προσδοκίες του Μπλατ.

Ο Γκος ήταν παίκτης κλειδί αφού σημείωσε τους περισσότερους πόντους στον αγώνα (23) όμως το εντυπωσιακότερο ήταν το ώριμό του παιχνίδι, αφού ο Νάιτζελ Ουίλιαμς κάποιες στιγμές έδειχνε πραγματικός ηγέτης και κατάφερνε να ξεκολλάει την ομάδα όταν αυτή «σκάλωνε» επιθετικά. Μάλιστα, η ψυχραιμία του στα δύο τελευταία λεπτά, όταν η Ρεάλ τον έστελνε συνέχεια στις βολές κι εκείνος ευστοχούσε, μόνο αισιοδοξία μπορεί να σκορπίσει αφού αν καταφέρει να σταθεροποιήσει την απόδοσή του σε αυτά τα στάνταρ, τότε αυτόματα θα φύγει ένα άγχος από τους πειραιώτες το οποίο έχει δημιουργηθεί από την προβληματική εικόνα της περιφέρειας σε προηγούμενα παιχνίδια.

Για το τέλος άφησα τον Στρέλνιεκς. Ο Γιάνις μετά το Μόναχο, έκανε τη δουλειά του άριστα και στο ΣΕΦ και συνέβαλε τα μέγιστα ώστε ο Ολυμπιακός να υποχρεώσει την Ρεάλ σε ήττα. Ο Λετονός είναι δεινός σκόρερ και αν βρίσκεται στο 100% της ετοιμότητάς του, μπορεί να «εκτελέσει» κάθε αντίπαλο, στοιχείο που ο Ολυμπιακός χρειάζεται στο παιχνίδι του όπως το ψάρι το νερό.

Τα «ουυυυ» που έγιναν «ουφ»

Η προηγούμενη εβδομάδα είχε αρκετή «γκρίνια» από τους οπαδούς του Ολυμπιακού που έβλεπαν την ομάδα τους να χάνει δύο συνεχόμενα ντέρμπι από τον Παναθηναϊκό για Euroleague και basket league και τις ΤΣΣΚΑ και Φενέρ να τον λυγίζουν σε διάστημα δύο βδομάδων.

Τα social media πήραν «φωτιά» και αρκετοί παίκτες βρέθηκαν στο στόχαστρο. Φυσικά και η διοίκηση για τις επιλογές του καλοκαιριού. Ο κόσμος είναι φυσιολογικό να έχει άποψη για την ομάδα που υποστηρίζει και να εκφράζεται ανάλογα με τα συναισθήματά του. Αυτό που δεν είναι ωραίο είναι η υπερβολή. Από το «διακρίνω ένα πρόβλημα και το επισημαίνω», μέχρι το «αφορίζω τους πάντες και τα πάντα», υπάρχει τεράστια διαφορά.

Νομίζω ότι σήμερα, αυτοί οι ίδιοι που μέχρι το βράδυ της Τρίτης γκρίνιαζαν, θα κοιμηθούν με το χαμόγελο στα χείλη, έχοντας στο μυαλό τους ότι καμία ομάδα δεν βγήκε εκτός στόχων Νοέμβριο μήνα. Και θα ξεφυσήξουν με ανακούφιση για τα όσα σκέφτονταν και έλεγαν, ατενίζοντας πλέον το μέλλον με μεγαλύτερη αισιοδοξία, αφήνοντας και τον Μπλατ να ξέρει καλύτερα από όλους μας ποιο είναι το καλό της ομάδας.

Να μην ξεγελαστεί κανείς

Φυσικά και η συζήτηση για την ενίσχυση του Ολυμπιακού δεν έχει κλείσει μετά τις δύο νίκες. Δεν πρέπει να ξεγελάσουν κανέναν και κυρίως αυτούς που παίρνουν τις αποφάσεις. Η εβδομάδα αυτή μας έδειξε ότι όταν ο Ολυμπιακός δεν έχει πολλά προβλήματα τραυματισμών (έλειψε μόνο ο Τουπάν) είναι ομάδα που δύσκολα την κερδίζει ο κάθε αντίπαλος και μπορεί ακόμα και σε μέτρια μέρα (Μόναχο) να παίρνει το αποτέλεσμα που θέλει.

Όμως η σεζόν είναι απαιτητική, δεν έχει φτάσει ακόμα ούτε στα μισά της και κάποιες αδυναμίες δεν κρύβονται από δύο νίκες. Θα πρέπει όλοι επίσης να θυμούνται ότι σε ένα τέτοιο πρωτάθλημα, μεγάλο ρόλο παίζουν και οι ατυχίες (τρανό παράδειγμα το περσινό όταν στα play offs ο Ολυμπιακός έπαιξε χωρίς Πρίντεζη και Μιλουτίνοφ κόντρα στη Ζαλγκίρις), οπότε όσο πιο μεγάλο και «δυνατό» ρόστερ, τόσο πιο ήσυχος ο κόουτς αλλά και η ίδια ομάδα.

Συμπερασματικά θα πω ότι ήταν δύο νίκες που έδωσαν ψυχολογία, όμως το σημαντικότερο γεγονός ήταν ότι ο Ολυμπιακός «έβγαλε δόντια» και επέστρεψε στην κανονικότητά του. Το μεγάλο του στοίχημα πλέον, είναι να παραμείνει εκεί.