Ολυμπιακός: Λες και φοβήθηκε να κερδίσει

Κατήφεια και απογοήτευση στον Ολυμπιακό για τον πικρό τρόπο που χάθηκε το τρόπαιο, αλλά το σύνθημα πλέον είναι «ραντεβού στο Βερολίνο» - Γράφει ο Ν. Ψιλόπουλος. 

Ολυμπιακός: Λες και φοβήθηκε να κερδίσει

Δεν χωνεύεται εύκολα αυτός ο χαμός του τροπαίου από τη Ρεάλ στον τελικό στο Κάουνας. Μάθαμε πως αρκετοί παίκτες δεν μπορούσαν να κοιμηθούν το βράδυ, το ίδιο σίγουρα ισχύει και για χιλιάδες φίλους του Ολυμπιακού. «Θύμισε Τελ Αβίβ» μας σχολίασαν κάποιοι οπαδοί της ομάδας στη λιθουανική πόλη και δεν είχαν άδικο. Το 1994 κόντρα στην Μπανταλόνα οι Πειραιώτες είχαν μείνει δίχως σκορ στα τελευταία 6 λεπτά. Αυτήν τη φορά απέναντι στη Ρεάλ οι Πειραιώτες προηγήθηκαν με 78-72 στα 2'13'' πριν από το τέλος και έδειχναν να ελέγχουν το ματς.

Η εξέλιξη του αγώνα όμως θύμισε μνήμες '94. Ακολούθησαν δύο άστοχα τρίποντα από τους Σλούκα και Βεζένκοφ, ο Φαλ απλά πέταξε την μπάλα στην εκπνοή της επίθεσης και βρήκε σίδερο, ενώ στην τελευταία φάση ο Σλούκας δεν μπόρεσε να βρει στόχο ώστε να δώσει το τρόπαιο στην ομάδα του. Και όλα αυτά σε αντίθεση με τη Ρεάλ, η οποία είδε τον ονειρικό Ροντρίγκεθ να τελειώνει φάση με ντράιβ, να ευστοχεί σε κρίσιμο τρίποντο και τον Γιουλ στο τέλος να σημειώνει το νικητήριο καλάθι της αναμέτρησης. Η αλήθεια είναι πως οι «ερυθρόλευκοι» δεν κατάφεραν να διαχειριστούν όπως έπρεπε τα τελευταία δύο λεπτά. Έβγαλαν νευρικότητα και άγχος στο παρκέ και δεν είχαν καθαρό μυαλό στην επίθεση. Και όλα αυτά σε αντίθεση με τους Μαδριλένους, οι οποίοι αν και είχαν βρεθεί με την πλάτη στον τοίχο στο 38', κατόρθωσαν να φέρουν τα πάνω κάτω στον τελικό.

Είναι μεγάλο κρίμα πάντως, γιατί ο Ολυμπιακός έχασε τεράστια ευκαιρία να κατακτήσει την Ευρωλίγκα. Τερμάτισε πρώτος στην κανονική περίοδο, έπαιξε κατά γενική ομολογία το ωραιότερο και θελκτικότερο μπάσκετ στη διοργάνωση. Έκανε έξοχη στελέχωση στο ρόστερ και παρουσίασε σύνολο με χημεία, ομοιογένεια και τεράστια ικανότητα στη δημιουργία και στην εκτέλεση. Παρέδωσε σεμινάρια στην κυκλοφορία της μπάλας, γνωρίζοντας την αποδοχή από φίλους και εχθρούς. Πήγε στο φάιναλ φορ όντας απόλυτα υγιής, χωρίς απουσίες και προβλήματα, διαθέτοντας στην ομάδα του τον μεγάλο MVP της διοργάνωσης, Σάσα Βεζένκοφ, αλλά και τον κορυφαίο προπονητή της σεζόν. Παίκτες κομβικούς σε ιδανική ηλικία. Σε ένα γήπεδο που γέμισε από φίλους της ομάδας (είχε περίπου 8.000), κόντρα σε έναν αντίπαλο στον τελικό ο οποίος έδειχνε «ιδανικός» για να ηττηθεί, περισσότερο από την Μπαρτσελόνα.

Τεράστιος σύλλογος η Ρεάλ, κανείς δεν αμφισβητεί το ειδικό βάρος της φανέλας της, αλλά παρουσιάστηκε στη λιθουανική πόλη με προβλήματα και αδυναμίες. Είχε νοκ άουτ τρεις πολύτιμους παίκτες στη γραμμή των ψηλών της, όπως τους Γκερσον Γιαμπουσέλε, Γκάμπριελ Ντεκ και Βενσάν Πουαριέ. Παίκτες που είχαν ενεργό ρόλο στην ομάδα της. Στο Κάουνας παρουσίασε ένα ρόστερ ελαφρώς γερασμένο (Koζέρ 36, Φερνάντεθ 38, Ροντρίγκεθ 37, Γιουλ 36, Ράντολφ και Χάνγκα στα 34), αλλά και ταλαιπωρημένο από τις επεισοδιακές μάχες κόντρα στην Παρτιζάν. Και όμως οι Μαδριλένοι βρήκαν δυνάμεις, αλλά και το σθένος να πάρουν το ματς στο τέλος.

Λες και ο Ολυμπιακός φοβήθηκε να κερδίσει τον τελικό. Αυτή είναι η αίσθηση που άφησε. Έχασε μία μεγάλη ευκαιρία να ολοκληρώσει την εκπληκτική του σεζόν με την ουσία, δηλαδή με το «ιερό δισκοπότηρο» της Ευρωλίγκας. Τρίτος χαμένος τελικός (2015, 2017, 2023) για τους Πειραιώτες, αλλά στον φετινό ήταν ανώτερος και άξιζε να το πάρει. Είναι μάλιστα χαρακτηριστική η ατάκα του Σέρχιο Ροντρίγκεθ: «Θέλω να δω ξανά τον τελικό για να καταλάβω πώς καταφέραμε και κερδίσαμε». Ούτε και οι ίδιοι δεν μπορούν καλά καλά να το πιστέψουν. Λένε πως το μπάσκετ είναι το πιο δίκαιο άθλημα, πως σε αυτό το σπορ κερδίζει πάντα ο καλύτερος, αλλά στο Κάουνας αυτό δεν έγινε πράξη. Έτσι όμως είναι ο αθλητισμός, όπως και η ζωή.