Τι σκέφτεται ο Μπαρτζώκας για τον Σπανούλη

Στο πρώτο του πέρασμα από τον Ολυμπιακό (2012-2014), ο Γιώργος Μπαρτζώκας ήταν ένας αρκετά συναισθηματικός και εκδηλωτικός προπονητής. Και είχε την ευκαιρία να ζήσει το όνειρό του, καθώς έγινε ο πρώτος Έλληνας κόουτς που κατέκτησε την EuroLeague και μάλιστα με την ομάδα της... καρδιάς του. Ο επεισοδιακός τρόπος, όμως, που τον έφερε εκτός ομάδας το 2014, ήταν κάτι που τον στιγμάτισε, αλλά και που ενδεχομένως τον άλλαξε σαν άνθρωπο, όσον αφορά στο πως αντιμετωπίζει πράγματα και καταστάσεις. Πληγώθηκε, επούλωσε τα τραύματά του, ενώ στη συνέχεια αναγεννήθηκε μέσα από τις στάχτες του. Ακολούθησε η τεράστια επιτυχία με την πρόκριση στο Final Four με την άσημη Λοκομοτίβ Κουμπάν, το μεγάλο βήμα στη Μπαρτσελόνα, η παρουσία του στη Χίμκι.

Τα όσα βίωσε το 2014 στο ΣΕΦ, τον έκαναν περισσότερο σκληρό και αναμφίβολα ρεαλιστή, λειτουργώντας πλέον πρώτα με τη λογική και ύστερα με το συναίσθημα. Δεν ήταν τυχαία η ατάκα του λίγες μέρες αφού επέστρεψε στο μεγάλο λιμάνι: «Η απόφασή μου ήταν καθαρά επαγγελματική και όχι συναισθηματική. Η πρόταση του Ολυμπιακού ήταν καθαρά ελκυστική σε όλες τις παραμέτρους. Για αυτούς τους λόγους επέστρεψα». Όσοι περιμένατε δακρύβρεχτα και συγκινητικά λόγια πέσατε έξω. Αυτά κάποτε!

Αυτός είναι όμως ο νέος (και ως ένα βαθμό διαφορετικός) Γιώργος Μπαρτζώκας. Πραγματιστής! Η αλήθεια είναι πως δεν ακούστηκε όμορφα αυτό που σχολίασε για τον Βασίλη Σπανούλη στη συνέντευξη Τύπου: «Θα είναι κρίμα να σταματήσει ο Σπανούλης σε ματς σε άδειο γήπεδο, αλλά αν ο κορονοϊός είναι για άλλα πέντε χρόνια, θα σταματήσει στα 45; Αυτός ο άνθρωπος χρειάζεται standing ovation, εννοείται, αλλά το μπάσκετ δεν είναι τόσο απλό. Όλοι εσείς και οι φίλαθλοι το βλέπετε συναισθηματικά, εγώ θα το δω ρεαλιστικά, είμαι υποχρεωμένος, γιατί εμένα θα κράζετε μετά όλη τη χρονιά». Θα λέγαμε πως του ξέφυγε εκείνη η πρώτη ατάκα για τον αρχηγό των "ερυθρολεύκων". Ίσως ήθελε να τονίσει με τον τρόπο του πως «η ομάδα και ο Ολυμπιακός είναι πάνω από όλους, πάνω από πρόσωπα», αλλά εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με έναν τυχαίο μπασκετμπολίστα ή απλά με μία συμπαθή αθλητική φυσιογνωμία.

Πρόκειται για τον θρύλο του Θρύλου, για έναν εκ των σημαντικότερων παικτών στην ιστορία του συλλόγου (σε όλα τα σπορ), για έναν από τους κορυφαίους μπασκετμπολίστες όλων των εποχών στην Ευρώπη, ο καλύτερος για τη δεκαετία που μας πέρασε στην EuroLeague. Το μέγεθός του ξεπερνάει τα ελληνικά σύνορα. Άποψή μας πως το ελάχιστο που του αξίζει είναι να πει ένα περήφανο "αντίο" σε γεμάτα γήπεδα με την ερυθρόλευκη φανέλα, όπως του αξίζει. Στο "ΦΩΣ" σας είχαμε αποκαλύψει την επιθυμία του να συνεχίσει για ακόμη μία σεζόν, παίζοντας ξανά μπροστά σε κόσμο, διεκδικώντας έναν τίτλο. Σε αυτό, όμως, θα πρέπει να συμφωνήσουν τόσο οι Αγγελόπουλοι, όσο και ο Γιώργος Μπαρτζώκας. Είναι "καυτό", λεπτό και δύσκολο θέμα, αλλά δεν θα πρέπει να γίνει... σίριαλ.

Θα πρέπει, όμως, να μπούμε και στο μυαλό του Γιώργου Μπαρτζώκα. Να έρθουμε στη θέση του. Ξέρει καλά και ο ίδιος πως στη νέα σεζόν θα έχει την θεωρητικά τελευταία ευκαιρία του να πετύχει (και πάλι) στο μεγάλο λιμάνι. Θα μπει στον τελευταίο χρόνο του συμβολαίου του, στον οποίο θα κληθεί να φτιάξει έναν Ολυμπιακό ξανά ανταγωνιστικό, ο οποίος θα επιδιώξει να γίνει και πάλι πρωταγωνιστής. Θέλει να πετύχει, θέλει να διακριθεί, αλλά και να δικαιώσει τους προέδρους που τον εμπιστεύθηκαν. Για να πετύχει τον σκοπό του, εκτιμά πως εδώ δεν χωράνε συναισθηματισμοί. Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας. Στον ωμό ρεαλισμό του, ο Βασίλης Σπανούλης δεν χωρά στο ρόστερ της ομάδας.

Στο μυαλό του υπάρχει ένας βασικός κορμός παικτών με τους Σλούκα, Παπανικολάου, Βεζένκοφ, ΜακΚίσικ, Μάρτιν, συν τους Ζαν-Σαρλ, Λαρεντζάκη και τον Πρίντεζη (σε έναν βοηθητικό ρόλο όπως φέτος), τον οποίο θα επιχειρήσει να δυναμώσει με παίκτες πρώτης γραμμής, με εμπειρία σε επίπεδο EuroLeague όπως μας παραδέχτηκε. Και πολύ καλά θα κάνει, γιατί φέτος δεν του βγήκαν ορισμένα ρίσκα που πήρε. Είτε με παίκτες επιπέδου EuroCup (Χάρισον, Έλις) που δεν μπόρεσαν να σταθούν στο υψηλότερο επίπεδο, είτε με την απουσία ενός επιπλέον γκαρντ με έφεση σε σκορ και δημιουργία, σε αντίθεση με την επιλογή του Τσαρλς Τζένκινς. Άλλωστε, όπως σχολίασε και ο ίδιος: «Είχαμε ένα αρκετά ισορροπημένο ρόστερ, η ομάδα έδειχνε να χρειάζεται έναν πόιντ γκαρντ ακόμα. Έπρεπε όμως για ισορροπία να φέρουμε έναν περιφερειακό αμυντικό που δεν θα παίρνει πολλές μπάλες».

Ένας καλός φίλος και φίλαθλος του Ολυμπιακού, συνηθίζει να μας λέει «αγαπώ τους παίκτες θρύλους της ομάδας, τους σέβομαι, τους θαυμάζω, δεν θα τους ξεχάσω ποτέ, αλλά δε με νοιάζουν τα ρεκόρ τους και όλα έχουν ένα τέλος. Εμένα αυτό που με ενδιαφέρει είναι να δω τον Ολυμπιακό να επιστρέφει στις επιτυχίες». Καμία αντίρρηση. Προφανώς και αυτό που έχει σημασία-προτεραιότητα είναι να γίνει η ομάδα και πάλι ανταγωνιστική. Να γίνει μία σωστή αξιολόγηση, των θεμάτων που πέτυχαν, αλλά και που απέτυχαν, ώστε να διορθωθούν τα λάθη. Και αυτή είναι η ευθύνη και η δουλειά του Γιώργου Μπαρτζώκα στους επόμενους μήνες. Να δημιουργηθεί ένα σύνολο ξανά με νοοτροπία νικητή, που θα παίξει ωραίο μπάσκετ, που θα μπορέσει να επιστρέψει στα προημιτελικά. Με ένα ρόστερ στελεχωμένο με εύστοχες κινήσεις και με σωστή διαχείριση του διαθέσιμου μπάτζετ. Άλλωστε, εδώ η Μπάγερν με λιγότερα χρήματα, τερμάτισε στην 5η (!) θέση της κατάταξης.

Όμως, μέσα στον ωμό ρεαλισμό του Γιώργου Μπαρτζώκα, ο Βασίλης Σπανούλης, αυτός ο παίκτης-σύμβολο για τον Ολυμπιακό, αλλά και για το ευρωπαϊκό μπάσκετ, μπορεί να έχει θέση. Υπάρχει τρόπος να τον εκμεταλλευτεί και να τον αξιοποιήσει. Έστω και σαν πέμπτος-βοηθητικός γκαρντ στο ρόστερ. Αποδεχόμενος φυσικά τον συγκεκριμένο ρόλο (με λιγότερο χρόνο συμμετοχής), χωρίς γκρίνιες και μουρμούρες, αντιλαμβανόμενος και ο ίδιος πως τον χρόνο δεν τον νίκησε κανείς. Εν έτη 2021, άλλωστε, προφανώς και η ομάδα δεν μπορεί να χτιστεί πάνω του, όπως συνέβη ακριβώς έτσι πριν μία δεκαετία (2011), όταν στην πορεία η ομάδα κατέκτησε την EuroLeague.

Προτεραιότητα της ΚΑΕ Ολυμπιακός, είναι να κάνει την ομάδα ξανά πρωταγωνίστρια. Αυτό έχει μεγαλύτερη σημασία, αυτό είναι που ενδιαφέρει κυρίως τον κόσμο. Παράλληλα, όμως, είναι και υποχρέωση της να σεβαστεί, αλλά και να διαχειριστεί με σωστό τρόπο, το σημαντικότερο περιουσιακό της στοιχείο. Την φυσιογνωμία, την λάμψη, τον θρύλο του Βασίλη Σπανούλη.