Τούφας: «Παράδειγμα προς μίμηση για τον τρόπο δουλειάς τους οι Παπανικολάου-Σλούκας»

Ο προπονητής της Εθνικής Παίδων και Παμπαίδων το 2005, Νίκος Τούφας, «φιλοξενήθηκε» στην εκπομπή «Άμεσο Ριπλέι» του EOK WebRadio με τον Αργύρη Παγαρτάνη και τον Μαρίνο Πρίντεζη. Αναλυτικά είπε:

Για το Ευρωμπάσκετ Παμπαίδων το 2005: «Θυμάμαι τα πάντα, δεν ξεχνιούνται εύκολα. Είχαμε κάνει προετοιμασία στη Νάουσα. Είναι πρώτη φορά για αρκετούς αθλητές το Tουρνουά Φιλίας που παρουσιάζονται με τη φανέλα της Εθνικής. Πήραμε μία ιδέα σε τi κατάσταση είναι τα νεαρά παιδιά της Γαλλίας, της Ισπανίας και της Ιταλίας. Οι διαφορές ήταν πάνω από 20 πόντους τότε απέναντι σε πολύ καλές Εθνικές. Εκτός από τα δύο “ιερά τέρατα”, Σλούκα και Παπανικολάου, ήταν οι Μάντζαρης, Παπάς, Σαρικόπουλος και Γιάνκοβιτς, που έκαναν μεγάλη καριέρα. Φαινόταν από τότε ότι η “φουρνιά” αυτή θα πάει πολύ καλά. Ήμουν πολύ τυχερός που συνεργάστηκα με αυτά τα παιδιά. Οι αναμνήσεις είναι μεγάλες, εκτός από αθλητές ήταν και πολύ καλά παιδιά».

Για το τι θυμάται από τους Παπανικολάου-Σλούκα εκείνα τα χρόνια: «Παρ’ όλο που ήταν “άγουροι”, ήταν ώριμοι για την εποχή τους, σου έδιναν να καταλάβεις με τον τρόπο παιχνιδιού και σκέψης τους ότι ήταν σε πολύ καλύτερη κατάσταση από μεγαλύτερους. Είναι παράδειγμα προς μίμηση για τον τρόπο δουλειάς τους. Ένα παράδειγμα που θυμάμαι είναι ότι ο Σλούκας μου ζητούσε να τον ελέγχω περισσότερο στη διατροφή του, ακόμα και τα 10 γραμμάρια παραπάνω δεν τα ήθελε γιατί θα ήταν εις βάρος του. Ζητούσε να ήταν λίγο πιο “στεγνός”. Ήταν συνειδητοποιημένα άτομα. Γι’ αυτούς η ώρα ξεκούρασης ήταν πραγματικά ώρα ξεκούρασης. Προετοίμαζαν τον εαυτό τους για την επόμενη προπόνηση τόσο πνευματικά και σωματικά. Συμμετείχαν και στις πλάκες και έδιναν το παράδειγμα σε όλους. Τότε, ηλικιακά, αν δεν έβλεπες στο χαρτί τις ηλικίες, δεν το καταλάβαινες. Δε φαινόντουσαν καθόλου… υποδεέστεροι».

Για τον νεαρό τότε Κώστα Παπανικολάου: «Εγώ θα ήθελα να μοιραστώ μια “αμαρτία” που είχα κάνει. Τους είχα στην Παμπαίδων και την επόμενη σεζόν στην Παίδων. Είχα “κόψει” τον Παπανικολάου από την τελική δωδεκάδα με βάση το σκεπτικό που είχε ο αείμνηστος Κώστας Πολίτης, το να δω τι ικανότητα έχει μία ομάδα μπάσκετ όταν έχει ψηλά guards. Αδίκησα τον Κώστα γιατί ήταν όντως καλός χειριστής της μπάλας. Είχα αναθέσει παραπάνω αρμοδιότητες και τον είχα πιέσει παραπάνω. Τον αδίκησα, φάνηκε ότι έκανα λάθος. Έπρεπε να βρω έναν διαφορετικό τρόπο προσέγγισης. Έναν χρόνο μετά κατακτήσαμε το ασημένιο μετάλλιο με την Εθνική Παίδων, τον είχα συμπεριλάβει όντας ένας χρόνος μικρότερος. Όντως, γίνονται λάθη, μην απογοητεύονται τα μικρά παιδιά. Είναι παράδειγμα του να μην τα παρατούν ποτέ. Ο Παπανικολάου δεν τα παράτησε ποτέ και ίσα-ίσα με ευχαρίστησε. Μου είχε πει ότι θα προσπαθήσει παραπάνω και ότι την επόμενη χρονιά θα είναι στις επιλογές μου. Όντως το έκανε και ακόμα με συγκινεί. Είναι το “μέταλλο” του κάθε παίκτη».

Για το αν πιστεύει ότι έχει επέρθει κορεσμός: «Όχι, καθόλου. Εγώ πιστεύω ότι το μπάσκετ είναι στο DNA τους και δε μπορούν να ζήσουν χωρίς αυτό. Είχα την τύχη και ευλογία να έχω ως παίκτες τον Ζήση και τον Σπανούλη στην Εθνική Νέων στη Λιθουανία το 2002. Διακρίνεται η ικανότητα του κάθε παίκτη. Η όλη τους πορεία και συμπεριφορά τους σε δικαιώνει και λες ότι έκανες το σωστό. Είναι τρόπος ζωής γι’ αυτούς, δεν ξέρω τι άλλο μπορούν να κάνουν. Η ομάδα δε χρειάζεται να έχει μόνο “στρατηγούς”, θέλει ιεραρχία. Η περισσότερη δουλειά γίνεται από τους “στρατιώτες”. Πρέπει να έχεις σε κάθε θέση παίκτες έτοιμους να τα δώσουν όλα. Ένας παίκτης με χαμηλότερη μπασκετική αντίληψη και ικανότητα, με τον τρόπο του να συνεισφέρει καλύτερα και να ταιριάζει περισσότερο στην χημεία της ομάδας. Δεν είναι όλοι πρωταγωνιστές. Το μεγαλύτερο παράδειγμά μου ήταν η συνύπαρξη του Γκάλη με τον Γιαννάκη, το πώς έπαιζαν μαζί».

Για την Εθνική Ελλάδος στο φετινό Ευρωμπάσκετ: «Είμαι αισιόδοξος, είδα τα φιλικά. Το να μη θεωρούμαστε φαβορί, γιατί κάναμε κάποιες εμφανίσεις που δε μας άρεσαν αλλά όταν ενώθηκαν δείξαμε καλά στοιχεία, ίσως λειτουργήσει σαν κίνητρο για αρκετούς ώστε να πουν ότι θα δείξουμε πως δεν πρέπει να μας υποτιμούν. Για το “last dance” των Σλούκα-Παπανικολάου, έχουν ένα κίνητρο παραπάνω. Εύχομαι να μην είναι, όμως έτσι διάβασα. Και τα δύο παιδιά έχουν να δώσουν κι άλλα. Είμαι αισιόδοξος ότι κάτι μπορεί να βγει».

Για την προσφορά των Παπανικολάου-Σλούκα: «Ο Γιάννης ωριμάζει επίσης και γίνεται ένας επόμενος αρχηγός. Και οι τρεις έχουν την πεποίθηση ότι συνεισφέρουν πολλά. Εμείς από τη μεριά μας, θέλουμε να έχουμε μια θετική αύρα και σκέψη για την Εθνική ομάδα, χωρίς μεμψιμοιρίες, να στηρίξουμε τα παιδιά στις καλές και κακές στιγμές. Το ότι δεν είμαστε το φαβορί, ίσως λειτουργήσει θετικά».

Για το βιβλίο του, “Ball handling μπάσκετ”: «Είμαστε στο πιο περίπλοκο άθλημα. Ο προβληματισμός των προπονητών κάθε φορά είναι τα πολλά θέματα που πρέπει να ασχοληθεί κανείς, ξεχνάς το αθλητικό κομμάτι. Πρέπει να βελτιώσεις το σουτ αλλά δεν βελτιώνεται μόνο με την προπόνηση, θέλει διαχείριση άγχους. Μόλις δεις ότι δεν αντέχεις την άμυνα, επιστρέφεις στο αθλητικό κομμάτι για παράδειγμα. Αντίστοιχα, συμβαίνει το ανάποδο. Είναι τόσο περίπλοκο το άθλημα που πρέπει να γίνεται καλύτερος καταμερισμός και επιμερισμός του χρόνου προπόνησης ώστε να μην αφήσεις τίποτα. Το κυρίαρχο στοιχείο είναι να παίρνεις αγωνιστικές εμπειρίες. Η προπόνηση μόνο δεν αρκεί. Στον αγώνα, απέναντι σου έχεις παίκτη που παίζει άμυνα, είναι θέμα ψυχολογίας. Θέλω να πιστεύω ότι ο κάθε αθλητής με τον προπονητή του βλέπει τα αδύναμα χαρακτηριστικά και να τα βελτιώνει. Ο μεγαλύτερος σύμμαχος των παικτών είναι η συμμετοχή σε αγώνες. Πρέπει να δώσεις ευκαιρίες σε παίκτες για να δημιουργήσουν. Θα πρέπει ανά πάσα στιγμή να ξέρεις που βρίσκονται οι συμπαίκτες σου».