Ανδρεοπούλου: «Τα κορίτσια δε φοβήθηκαν κανέναν αντίπαλο»

Η προπονήτρια της Εθνικής Παγκορασίδων, Κατερίνα Ανδρεοπούλου, «φιλοξενήθηκε» στην εκπομπή «Άμεσο Ριπλέι» του EOK WebRadio με τον Γιώργο Βαλαβάνη και τον Αργύρη Παγαρτάνη και ανάλυσε όλα όσα είδε στο «Τουρνουά Φιλίας» στη Γαλλία. Αναλυτικά είπε:

Για την εικόνα της Εθνικής Παγκορασίδων στο «Τουρνουά Φιλίας»: «Ήταν εξαιρετική εμπειρία. Δεν είναι εξαιρετική γιατί κάναμε τη νίκη επί της Ιταλίας. Ναι, αυτό ακούγεται και μετράει, αλλά η γενική μας εικόνα ήταν πάρα πολύ καλή, καλύτερη κι απ’ ό,τι πιστεύαμε. Μέρα με τη μέρα βελτιωνόμασταν από παιχνίδι σε παιχνίδι. Αυτό είναι το σημαντικότερο. Η καλύτερή μας εμφάνιση ήρθε στο τρίτο ματς με την Ισπανία. Παρ’ ότι κερδίσαμε την Ιταλία, σε εκείνο το ματς ήμασταν πάρα πολύ “μαγκωμένες”, δεν ήμασταν καλά επιθετικά. Είχε προηγηθεί και το ματς με τη Γαλλία, στο οποίο επίσης ήμασταν καλοί τηρουμένων των αναλογιών. Με τη νίκη επί της Ιταλίας πήραμε πολύ μεγάλη ψυχολογική ώθηση, παρ’ όλο που δεν ήμασταν το ίδιο καλοί με την πρώτη μέρα. Στο τρίτο παιχνίδι με την Ισπανία είναι ίσως η πιο ωραία εικόνα που έχω, γιατί στο ημίχρονο ήμασταν μπροστά και, μάλιστα, γιατί ήμασταν εμείς πολύ καλοί. Μέχρι το 32’ ήμασταν στην ισοπαλία. Αυτό που μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση είναι πως βλέποντας και τα τρία ματς, σε κανένα δε φοβηθήκαμε κανέναν αντίπαλο. Αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό. Απλά στο ματς με την Ισπανία νομίζω ότι… φοβηθήκαμε να κερδίσουμε στο τέλος, γιατί δεν πιστεύαμε ούτε εμείς ότι είμαστε τόσο καλοί. Όπως είχα πει πριν το τουρνουά, νιώθω μια “σπίθα” στα παιδιά και μια αισιοδοξία. Πραγματικά δε φοβηθήκαμε πουθενά. Νιώσαμε ότι ερχόμαστε για να παίξουμε στα ίσα και ο καλύτερος ας κερδίσει. Δεν ήμασταν οι χειρότεροι στο τουρνουά και αυτό φαίνεται απ’ το καθολικό χειροκρότημα όλων των ομάδων στην αποστολή μας».

Για το ταλέντο σε αυτές τις ηλικίες: «Αν μείνουμε μόνο σε αυτό το τουρνουά, θα πάμε πάρα πολύ πίσω. Το θέμα είναι να επενδύσουμε σε αυτήν τη διαδικασία. Έρχονται καλές “φουρνιές”. Αν σε όλη αυτήν την ηλικιακή ομάδα δεν υπάρξει εξέλιξη, δουλειά, ενθουσιασμός και εμπιστοσύνη, θα πάμε πίσω. Τη μέρα που φτάσαμε στο Βουαρόν και είδα τα σώματα Γαλλίδων και των Ισπανίδων, είπα “Χριστέ μου, πού είμαστε;”. Εμείς έχουμε μέσο όρο στο ύψος το 1.65 και εκείνοι το 1.85. Η ψηλή των Ισπανίδων ήταν 2.05. Εμείς έτσι κι αλλιώς ως λαός είμαστε λίγο πιο πίσω στο θέμα ύψους, αλλά είμαστε αρκετά ταλαντούχοι. Όπως φάνηκε στο τουρνουά, δεν υστερούσαμε ατομικά ή τακτικά, αλλά σε δύναμη, ύψη και αθλητικότητα. Οπότε πρέπει να βρούμε τρόπους να εκμεταλλευτούμε τη δύναμή μας».

Για τη δυσκολία επιλογής παιδιών σε αυτήν την ηλικία σε μια δεξαμενή απ’ τη οποία δεν έχει μεγάλη εικόνα: «Φέτος έχει αλλάξει προς το καλύτερο αυτό, τουλάχιστον ως προς τα κορίτσια. Φέτος οι ομοσπονδιακοί προπονητές έχουν οριστεί από πάρα πολύ νωρίς. Νομίζω ότι καταφέραμε και είχαμε πλήρη εικόνα των κοριτσιών. Είμαι μαζί με τον Παντελή Καλογερόπουλο, ο οποίος είχε ξεκινήσει από πολύ νωρίς, νωρίτερα από εμένα, και πραγματικά είχε τουλάχιστον στο 95% εικόνα των παιδιών. Εμένα με βοήθησε η ενασχόλησή μου με τις υποδομές τα προηγούμενα χρόνια, οπότε είχα μια εικόνα. Απ’ τον Μάιο και μετά ήμασταν με μια βαλίτσα στο χέρι, η Ομοσπονδία μάς είπε να πάμε όπου θέλουμε, να δούμε ό,τι θέλουμε, να ζητήσουμε οτιδήποτε. Πήγαμε δύο φορές στην Κρήτη, τέσσερις στη Θεσσαλονίκη, πήγαμε σε όλη την Ελλάδα. Σε αυτές τις ηλικίες έχουμε πλήρη εικόνα, γι’ αυτό και επιμένω πως θα δούμε την επόμενη χρονιά πολύ καλύτερη “φουρνιά”».

Για τις αγωνιστικές λεπτομέρειες που πρέπει να δουλεύονται από μικρή ηλικία ώστε να αλλάξει επίπεδο ένας αθλητής: «Αν δεν ξεκινήσουμε από αυτές τις ηλικιακές ομάδες, θα υπάρξουν κενά. Εγώ διαπιστώνω ότι έχουμε αρχίσει να κάνουμε βήματα μπροστά στο κομμάτι του γυμναστή. Ο όρος του γυμναστή στην Ελλάδα τώρα έχει αρχίσει και εμφανίζεται και σε αυτές τις χώρες είναι το πρώτο μέλημα. Εγώ ήμουν χρόνια στον Κρόνο, δεν είχαμε γυμναστή την προηγούμενη τετραετία, φέτος είχαμε και είδαμε ένα τεράστιο step-up από Σεπτέμβρη μέχρι Απρίλη. Αν όλα αυτά δεν είναι ο κανόνας και είναι μόνο η εξαίρεση δε θα πάμε μπροστά. Αν δεν αλλάξουμε όλες τις μικρές λεπτομέρειες που κάνουν τον αθλητή να μπαίνει σε ένα άλλο επίπεδο, θα λέμε ότι ήταν ταλέντο και σταμάτησε στα 16-17. Όλα αυτά αφορούν τον ψυχολόγο, τον διατροφολόγο, τις εγκαταστάσεις, τα facilities, τον γυμναστή. Δεν είναι μόνο ο προπονητής. Εμένα με εντυπωσίασε πολύ ότι η Γαλλία και η Ισπανία είχαν 10 άτομα αποστολή. Έκαναν ατομική προπόνηση ακόμη και στο ζέσταμα. Εμείς είχαμε μια σουτέρ στην Εθνική, τη Χουσελά, η οποία σκόραρε αρκετά τρίποντα και η προπονήτρια της Εθνικής Ισπανίας μού είπε: “Εμείς τέτοια σουτέρ δεν έχουμε ξαναδεί την τελευταία διετία”. Στην Ελλάδα, λοιπόν δεν έχουμε πρόβλημα στο μπάσκετ, αλλά σε πολύ απλά πράγματα στα οποία έχουμε αρχίσει και δίνουμε μεγάλη σημασία πλέον».