Εθνική Νεανίδων: Με τον... αυτόματο πιλότο κάθε φορά - Ας παραδειγματιστούμε απ' τη Φινλανδία

Παρά την προσπάθεια που έκαναν τα κορίτσια μας, ο στόχος της παραμονής στην Α’ κατηγορία του Ευρωπαϊκού δεν επιτεύχθηκε. Και ίσως δεν πρέπει να γκρινιάζουμε, γιατί φαίνεται ότι η θέση μας είναι εκεί, στη Β’ κατηγορία.

Το χειρότερο είναι ότι δεν βλέπουμε να αλλάζει κάτι και μοιάζει σαν να πάμε κάθε φορά με τον αυτόματο πιλότο. Ξεκάθαρο πλάνο στις μικρές ηλικίες δεν υπάρχει, ούτε η αναγκαία σύνδεση με τα σχολεία. Η Φινλανδία είναι φωτεινό παράδειγμα, πώς μπορείς να πετύχεις, χωρίς να έχεις πίσω σου μια ιδιαίτερη μπασκετική παράδοση. Αλλά οργανώθηκε σωστά, επέλεξε τις κατάλληλες αθλήτριες και άρτια καταρτισμένους προπονητές. Ό,τι δεν κάνουμε εμείς δηλαδή. Έχουμε ανάγκη από ψηλά και αθλητικά κορμιά. Και να δουλέψουμε πάνω σ’ αυτά. Το ταλέντο δεν αρκεί πια. Κι όπως φαίνεται, έχουμε έλλειμμα κι από καλούς προπονητές. Ή υπάρχουν και δεν επιλέγουμε τους κατάλληλους στις μικρές Εθνικές.

Επίσης, άλλο ένα χρόνιο πρόβλημα είναι το κριτήριο με το οποίο γίνονται οι κλήσεις των αθλητριών. Γιατί μάς δίνεται η εντύπωση ότι παίρνουμε τρεις από τις Εσπερίδες, τρεις από τον Κρόνο, τρεις από τον Παναθλητικό, τρεις από τον Παναθηναϊκό (η αναφορά των συγκεκριμένων ομάδων επειδή πρωταγωνιστούν στις μικρές ηλικίες) και κάνουμε γρήγορα τη δουλειά; Υπάρχει αλήθεια άνθρωπος της Ομοσπονδίας που να βλέπει όλα τα πρωταθλήματα; Σε κάθε περιφέρεια της Ελλάδας; Γιατί δηλαδή να μην επιλεγεί ένα κορίτσι που να παίζει σε μια άσημη ομάδα, αν το αξίζει; Πρέπει οπωσδήποτε να παίζει στις γνωστές ομάδες;

Κλείνοντας, θα θέλαμε να δώσουμε και μια συμβουλή στα κορίτσια. Αφήστε τα σύγχρονα γυμναστήρια και τις διάφορες περίεργες ασκήσεις που πιο πολύ για προετοιμασία για Survivor κάνουν, και δουλέψτε με τις ώρες στο γήπεδο, μαθαίνοντας καλά τα βασικά. Σουτ, ντρίμπλα, πάσα. Το μπάσκετ είναι απλό άθλημα.

ΥΓ. Δεν θα κατηγορήσουμε εμείς τις παίκτριες της Εθνικής Νεανίδων. Αντί να είναι σε μπιτσόμπαρα και παραλίες, «έφαγαν» το μισό τους καλοκαίρι στο γήπεδο...